Wat zijn de beste maatstaven voor economische groei?

Economen en statistici gebruiken verschillende methoden om de economische groei te volgen. Het bekendste en meest gevolgde is het bruto binnenlands product (bbp). In de loop van de tijd hebben sommige economen echter gewezen op beperkingen en vooroordelen bij de berekening van het BBP. Organisaties zoals het Bureau of Labor Statistics (BLS) en de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) houden ook relatieve productiviteitsstatistieken bij om het economisch potentieel te meten. Sommigen stellen voor om de economische groei te meten aan de hand van stijgingen van de levensstandaard, hoewel dit lastig te kwantificeren kan zijn.

Belangrijkste leerpunten

• Verschillende methoden, zoals het Bruto Nationaal Product (BNP) en het Bruto Binnenlands Product (BBP) kunnen worden gebruikt om de economische groei te beoordelen.
• Bruto binnenlands product meet de waarde van goederen en diensten die door een land worden geproduceerd.
• Bruto nationaal product meet de waarde van goederen en diensten geproduceerd door een natie (BBP) en inkomsten uit buitenlandse investeringen.
• Sommige economen stellen dat de totale uitgaven een gevolg zijn van productieve output.
• Hoewel het BBP op grote schaal wordt gebruikt, betekent dit op zichzelf niet de gezondheid van een economie.

Waarom is GDP zo belangrijk?

Bruto nationaal product

Het bruto binnenlands product is de logische uitbreiding van het meten van economische groei in termen van monetaire uitgaven. Als een statisticus bijvoorbeeld de productieve output van de staalindustrie wil begrijpen, hoeft hij alleen de dollarwaarde te volgen van al het staal dat gedurende een specifieke periode op de markt is gekomen.

Combineer de output van alle industrieën, gemeten in termen van uitgegeven of geïnvesteerde dollars, en u krijgt totale productie. Dat was tenminste de theorie. Helaas meet de tautologie die gelijk is aan de verkochte productie niet de relatieve productiviteit. De productiecapaciteit van een economie groeit niet omdat er meer dollars rondgaan, een economie wordt productiever omdat hulpbronnen efficiënter worden gebruikt. Met andere woorden, economische groei moet op de een of andere manier de relatie meten tussen de totale input van hulpbronnen en de totale economische output.

De OESO beschreef GDP als een aantal statistische problemen. De oplossing was om het BBP te gebruiken om geaggregeerde uitgaven te meten, die theoretisch de bijdragen van arbeid en output benaderen, en om multi-factorproductiviteit (MFP) te gebruiken om de bijdrage van technische en organisatorische innovatie te tonen.

Bruto nationaal product

Degenen van een bepaalde leeftijd kunnen zich herinneren dat ze het bruto nationaal product (BNP) leerden kennen als een economische indicator. Economen gebruiken BNP vooral om meer te weten te komen over het totale inkomen van de inwoners van een land binnen een bepaalde periode en hoe de inwoners hun inkomen gebruiken. Het BNP meet het totale inkomen dat de bevolking gedurende een bepaalde tijd toekomt. In tegenstelling tot het bruto binnenlands product houdt het geen rekening met inkomsten die toekomen aan niet-ingezetenen op het grondgebied van dat land; net als het BBP is het slechts een maat voor de productiviteit, en het is niet bedoeld als een maat voor het welzijn of geluk van een land.

Het Bureau of Economic Analysis (BEA) gebruikte het BNP tot 1991 als de primaire indicator voor de Amerikaanse economische gezondheid. In 1991 begon de BEA het BBP te gebruiken, dat al door de meeste andere landen werd gebruikt. De BEA noemde een eenvoudiger vergelijking van de Verenigde Staten met andere economieën als primaire reden voor de verandering. Hoewel de BEA niet langer afhankelijk is van het BNP om de prestaties van de Amerikaanse economie te volgen, biedt het nog steeds BNP-cijfers, wat nuttig is voor het analyseren van de inkomsten van inwoners van de VS.

Er is weinig verschil tussen het BBP en het BNP voor de VS, maar de twee maatregelen kunnen aanzienlijk verschillen voor sommige economieën. Een economie met een groot deel van buitenlandse fabrieken zou bijvoorbeeld een hoger BBP hebben dan het BNP. Het inkomen van de fabrieken zou in het BBP worden opgenomen, aangezien het binnen de binnenlandse grenzen wordt geproduceerd. Het zou echter niet worden opgenomen in het BNP omdat het toekomt aan niet-ingezetenen. Het vergelijken van het BBP en het BNP is een nuttige manier om het inkomen dat in het land wordt geproduceerd en het inkomen dat naar zijn inwoners stroomt, te vergelijken.

Productiviteit versus uitgaven

De relatie tussen productie en uitgaven is een typisch kip-en-ei-debat in de economie. De meeste economen zijn het erover eens dat de totale uitgaven, gecorrigeerd voor inflatie, een bijproduct zijn van de productieve output. Ze zijn het hier echter niet mee eens als verhoogde uitgaven een indicatie voor groei zijn.

Overweeg het volgende scenario: in 2017 werkt de gemiddelde Amerikaan 44 uur per week productief. Stel dat er geen verandering is in het aantal werknemers of de gemiddelde productiviteit tot 2019. In hetzelfde jaar past het Congres een wet aan die alle werknemers verplicht om 50 uur per week te werken. Het bbp in 2019 zal vrijwel zeker groter zijn dan het bbp in 2017 en 2018. Vormt dit een reële economische groei?

Sommigen zullen zeker ja zeggen. Totale output is immers van belang voor diegenen die zich op uitgaven concentreren. Voor degenen die geven om productieve efficiëntie en de levensstandaard, heeft deze vraag geen duidelijk antwoord. Om het terug te brengen naar het OESO-model zou het BBP hoger zijn, maar de MFP zou ongewijzigd blijven.

Verminderde werkloosheid is niet altijd gelijk aan positieve economische groei

Stel dat in plaats daarvan de wereld verstrikt raakt in een derde wereldoorlog in 2020. De meeste middelen van het land zijn bestemd voor de oorlogsinspanningen, zoals het produceren van tanks, schepen, munitie en transport; en alle werklozen worden opgeroepen voor oorlogsdienst. Met een onbeperkte vraag naar oorlogsvoorraden en overheidsfinanciering zouden de standaardmaatstaven voor economische gezondheid vooruitgang laten zien. Het BBP zou stijgen en de werkloosheid zou dalen.

Zou iemand beter af zijn? Alle geproduceerde goederen zouden snel daarna worden vernietigd, en hoge werkloosheid is niet slechter dan hoge sterftecijfers. Er zou geen blijvende winst zijn van dat soort economische groei.