Wat is marktefficiëntie?

Wanneer u geld op de aandelenmarkt plaatst, is het doel om een ​​rendement op het geïnvesteerde kapitaal te genereren. Veel beleggers proberen niet alleen een winstgevend rendement te maken, maar ook om de markt te overtreffen of te verslaan.

Marktefficiëntie - die op de voorgrond staat in de efficiënte markthypothese (EMH) die Eugene Fama in 1970 formuleerde - suggereert echter dat prijzen op elk willekeurig moment alle beschikbare informatie over een bepaald aandeel en / of markt volledig weerspiegelen. Fama ontving in 2013 samen met Robert Shiller en Lars Peter Hansen de Nobel Memorial Prize in de Economische Wetenschappen. Volgens de EMH heeft geen enkele belegger een voordeel bij het voorspellen van een rendement op een aandelenprijs omdat niemand toegang heeft tot informatie die nog niet beschikbaar is voor alle anderen.

Belangrijkste leerpunten

• Afhankelijk van de marktefficiëntie weerspiegelen prijzen op elk willekeurig moment alle beschikbare informatie over een bepaald aandeel of een bepaalde markt.
• Aangezien prijzen alleen reageren op informatie die op de markt beschikbaar is, kan niemand anders winst maken.
• Een mening over EMH suggereert dat zelfs voorkennis niet één belegger een voorsprong op anderen kan geven.

Het effect van efficiëntie: niet-voorspelbaarheid

De aard van informatie hoeft niet beperkt te zijn tot alleen financieel nieuws en onderzoek; informatie over politieke, economische en sociale gebeurtenissen, gecombineerd met hoe beleggers dergelijke informatie, waar of geruchten, waarnemen, zal inderdaad worden weerspiegeld in de aandelenkoers. Volgens de EMH, omdat prijzen alleen reageren op informatie die op de markt beschikbaar is, en omdat alle marktdeelnemers op de hoogte zijn van dezelfde informatie, zal niemand de mogelijkheid hebben om iemand anders te winst te maken.

In efficiënte markten worden prijzen niet voorspelbaar maar willekeurig, zodat er geen investeringspatroon kan worden onderscheiden. Een geplande investeringsaanpak kan daarom niet succesvol zijn.

Deze willekeurige prijsloop, waarover in de EMH-stroming gewoonlijk wordt gesproken, resulteert in het falen van een beleggingsstrategie die erop gericht is de markt consequent te verslaan. In feite suggereert de EMH dat, gezien de transactiekosten die gepaard gaan met portfoliobeheer, het voor een belegger winstgevender zou zijn om zijn of haar geld in een indexfonds te stoppen.

Marktefficiëntietheorie

Anomalieën: de uitdaging tot efficiëntie

In de echte beleggingswereld zijn er echter duidelijke argumenten tegen de EMH. Er zijn beleggers die de markt hebben verslagen, zoals Warren Buffett, wiens beleggingsstrategie gericht op ondergewaardeerde aandelen miljarden opleverde en een voorbeeld was voor tal van volgers. Er zijn portefeuillebeheerders die een betere staat van dienst hebben dan anderen, en er zijn beleggingshuizen met meer gerenommeerde onderzoeksanalyses dan anderen. Dus hoe kunnen prestaties willekeurig zijn wanneer mensen duidelijk profiteren van en de markt verslaan?

Tegenargumenten voor de EMH-toestand zijn consistente patronen aanwezig. Het januari-effect is bijvoorbeeld een patroon dat laat zien dat hogere rendementen meestal worden behaald in de eerste maand van het jaar; en het weekend-effect is de neiging dat aandelenkoersen op maandag lager zijn dan die van de direct voorafgaande vrijdag.

Onderzoek naar gedragsfinanciering, waarin de effecten van beleggerspsychologie op aandelenkoersen worden onderzocht, laat ook zien dat beleggers onderhevig zijn aan veel vooroordelen, zoals bevestiging, verliesaversie en overmoedigheid.

De EMH-reactie

De EMH verwerpt niet de mogelijkheid van marktanomalieën die resulteren in het genereren van superieure winsten. In feite vereist marktefficiëntie niet dat prijzen altijd gelijk zijn aan de reële waarde. Prijzen kunnen alleen in willekeurige gevallen worden over- of ondergewaardeerd, zodat ze uiteindelijk terugkeren naar hun gemiddelde waarden. Omdat de afwijkingen van de eerlijke prijs van een aandeel op zichzelf willekeurig zijn, kunnen beleggingsstrategieën die leiden tot een betere marktconforme fenomenen geen consistente fenomenen zijn.

Bovendien stelt de hypothese dat een belegger die de markt overtreft, dit niet uit vaardigheid, maar uit geluk doet. Volgers van EMH zeggen dat dit te wijten is aan de waarschijnlijkheidswetten: op een bepaald moment in een markt met een groot aantal beleggers, zullen sommigen het beter doen, terwijl anderen het slechter zullen doen.

Hoe wordt een markt efficiënt?

Om een ​​markt efficiënt te laten zijn, moeten beleggers zien dat de markt inefficiënt is en mogelijk te verslaan. Ironisch genoeg zijn investeringsstrategieën bedoeld om te profiteren van inefficiënties eigenlijk de brandstof die een markt efficiënt houdt.

Een markt moet groot en liquide zijn. Toegankelijkheid en kosteninformatie moeten op grote schaal beschikbaar zijn en min of meer tegelijkertijd aan beleggers worden vrijgegeven. Transactiekosten moeten goedkoper zijn dan de verwachte winst van een beleggingsstrategie. Beleggers moeten ook voldoende geld hebben om te profiteren van inefficiëntie totdat het volgens de EMH weer verdwijnt.

Efficiëntiegraden

Het accepteren van de EMH in zijn puurste vorm kan moeilijk zijn; drie geïdentificeerde EMH-classificaties zijn echter bedoeld om de mate weer te geven waarin deze op markten kunnen worden toegepast:

• Sterke efficiëntie - Dit is de sterkste versie, waarin staat dat alle informatie op een markt, of deze nu openbaar of privé is, wordt verwerkt in een aandelenkoers. Zelfs voorkennis kan een belegger geen voordeel opleveren.
• Semi-sterke efficiëntie - Deze vorm van EMH houdt in dat alle openbare informatie wordt berekend in de huidige aandelenkoers van een aandeel. Er kan geen fundamentele of technische analyse worden gebruikt om superieure winst te behalen.
• Zwak rendement - Dit type EMH beweert dat alle vroegere koersen van een aandeel worden weerspiegeld in de aandelenkoers van vandaag. Daarom kan technische analyse niet worden gebruikt om een ​​markt te voorspellen en te verslaan.

Het komt neer op

In de echte wereld kunnen markten niet absoluut efficiënt of volledig inefficiënt zijn. Het kan redelijk zijn om markten als een combinatie van beide te beschouwen, waarbij dagelijkse beslissingen en gebeurtenissen niet altijd onmiddellijk in een markt kunnen worden weerspiegeld. Als alle deelnemers zouden geloven dat de markt efficiënt is, zou niemand buitengewone winst nastreven, wat de kracht is die ervoor zorgt dat de markt draait.

In het tijdperk van informatietechnologie (IT) worden markten over de hele wereld echter steeds efficiënter. IT zorgt voor een effectievere, snellere manier om informatie te verspreiden, en elektronische handel zorgt ervoor dat prijzen zich sneller kunnen aanpassen aan nieuws dat op de markt komt. Hoewel het tempo waarin we informatie ontvangen en transacties versnellen, beperkt, beperkt IT ook de tijd die nodig is om de informatie te verifiëren die wordt gebruikt om een ​​transactie uit te voeren. IT kan dus onbedoeld leiden tot minder efficiëntie als de kwaliteit van de informatie die we gebruiken ons niet langer toelaat om winstgevende beslissingen te nemen.