Wat is het nut van landbouwsubsidies?

Om de vijf jaar wordt nieuwe wetgeving ingevoerd en via het Amerikaanse congres aangenomen om landbouwers en landbouwproducten te subsidiëren. Deze rekeningen bieden voordelen zoals contant geld, minimumprijzen en gewasverzekeringsprogramma's.

De meeste academische economen en beleidsanalisten zijn tegen landbouwsubsidies, maar dat lijkt weinig effect te hebben op de voortdurende overdracht van belastinggeld aan boeren.

Toepassingsgebied van landbouwsubsidies

Deze rekeningen zijn vaak enorm. President Barack Obama heeft de landbouwwet van $ 956 miljard op 7 februari 2014 in de wet ondertekend. Historisch gezien variëren directe contante betalingen aan Amerikaanse boeren doorgaans van $ 10 miljard tot $ 30 miljard per jaar in dollars van 2014. Deze directe betalingen zijn gericht op tarwe, rijst, sojabonen, haver, gerst, sorghum, kleine oliehoudende zaden, pinda's, maïs en katoen.

Marketingleningen stellen minimumprijzen vast voor gewassen, waardoor overproductie wordt gestimuleerd die verder gaat dan de marktvraag naar de bovengenoemde producten, evenals honing, kikkererwten, wol en mohair. Deze betalingen variëren van $ 1 miljard tot $ 7 miljard per jaar.

Andere subsidies zijn onder meer contracyclische betalingen voor gewassen, instandhoudingssubsidies die boeren betalen om geen gewassen te verbouwen, USDA-landbouwverzekeringsprogramma's, speciale hulpprogramma's voor gewassenrampen en door de belastingbetaler gefinancierd landbouwonderzoek.

Redenen voor landbouwsubsidies

Vóór de industriële revolutie waren bijna alle werknemers werkzaam in de landbouw. In 1790 bijvoorbeeld was 90% van alle werkende Amerikanen eigenaar van een boerderij of werkte op boerderijen. Begrijpelijkerwijs werden boeren als economisch cruciaal gezien. Bovendien werden politici gekozen door vrienden voor de boeren te zijn.

Rijke boeren zijn in de geschiedenis succesvol geweest in het lobbyen voor overheidsgunsten. Sommige subsidies bestonden in de VS vóór de Grote Depressie, maar de meeste moderne programma's dateren uit de jaren 1930. Er werd gedacht dat het opleggen van landbouwprijzen boeren zou beletten failliet te gaan; het netto resultaat maakte voedsel duurder voor mensen die het moeilijk konden betalen.

Politiek econoom James Buchanan merkte op dat subsidies de neiging hebben nooit weg te gaan door een fenomeen dat hij Public Choice Theory noemde; in essentie hebben rijke boeren meer stimulans om voor subsidies te vechten dan consumenten om tegen hen te vechten.