Wat is de structuur van een private equity-fonds?

Hoewel de geschiedenis van moderne private equity-investeringen teruggaat tot het begin van de vorige eeuw, kregen ze pas echt bekendheid tot de jaren 1970. Dat is rond de tijd dat technologie in de Verenigde Staten een broodnodige boost kreeg van risicokapitaal. Veel jonge en worstelende bedrijven waren in staat om middelen uit particuliere bronnen aan te trekken in plaats van naar de openbare markt te gaan. Sommige van de grote namen die we vandaag kennen, bijvoorbeeld Apple, konden hun naam op de kaart zetten vanwege het geld dat ze ontvingen van private equity.

Hoewel deze fondsen beleggers veel rendement beloven, zijn ze mogelijk niet direct beschikbaar voor de gemiddelde belegger. Bedrijven vereisen doorgaans een minimale investering van $ 200.000 of meer, wat betekent dat private equity is gericht op institutionele beleggers of degenen die veel geld tot hun beschikking hebben.

Als jij dat bent en je in staat bent om die eerste minimale vereiste te maken, heb je de eerste hindernis genomen. Maar voordat u die investering in een private equity-fonds doet, moet u de typische structuren van deze fondsen goed begrijpen.

Belangrijkste leerpunten

• Private equity-fondsen zijn closed-end fondsen die niet zijn genoteerd aan openbare beurzen.
• Hun vergoedingen omvatten zowel management- als prestatievergoedingen.
• Partners in private equity-fondsen worden algemene partners genoemd, en investeerders of limited partners.
• De limited partnership-overeenkomst schetst de hoeveelheid risico die elke partij neemt, samen met de looptijd van het fonds.
• Beperkte partners zijn aansprakelijk tot het volledige bedrag dat ze investeren, terwijl algemene partners volledig aansprakelijk zijn voor de markt.

Basisprincipes van private equity-fondsen

Private equity-fondsen zijn closed-end fondsen die worden beschouwd als een alternatieve beleggingscategorie. Omdat ze privé zijn, staat hun kapitaal niet op een openbare beurs. Met deze fondsen kunnen vermogende particulieren en verschillende instellingen rechtstreeks beleggen in en aandelen verwerven in bedrijven.

Fondsen kunnen overwegen om participaties in particuliere bedrijven of openbare bedrijven te kopen met de bedoeling om deze laatste van openbare effectenbeurzen te schrappen om ze privé te houden. Na een bepaalde periode verkoopt het private equity-fonds zijn participaties doorgaans via een aantal opties, waaronder beursintroducties (IPO's) of verkopen aan andere private equity-bedrijven.

In tegenstelling tot openbare fondsen is het kapitaal van private equity-fondsen niet beschikbaar op een openbare effectenbeurs.

Hoewel de minimuminvesteringen voor elk fonds verschillen, volgt de structuur van private equity-fondsen historisch gezien een vergelijkbaar kader dat klassen fondspartners, beheervergoedingen, beleggingshorizonten en andere belangrijke factoren omvat die zijn vastgelegd in een beperkte partnerschapsovereenkomst (LPA).

Voor het grootste deel zijn private equity-fondsen veel minder gereguleerd dan andere activa op de markt. Dat komt omdat vermogende beleggers beter worden toegerust om verliezen te lijden dan gemiddelde beleggers. Maar na de financiële crisis heeft de regering naar private equity gekeken met veel meer controle dan ooit tevoren.

vergoedingen

Als u bekend bent met de kostenstructuur van een hedgefonds, zult u merken dat deze erg lijkt op die van het private equity-fonds. Het brengt zowel een management- als een performance fee in rekening.

De beheervergoeding is ongeveer 2% van het kapitaal dat is vastgelegd om in het fonds te beleggen. Dus een fonds met een beheerd vermogen (AUM) van $ 1 miljard rekent een beheervergoeding van $ 20 miljoen. Deze vergoeding dekt de operationele en administratieve kosten van het fonds, zoals salarissen, dealkosten - eigenlijk alles wat nodig is om het fonds te runnen. Zoals bij elk fonds, worden de beheerkosten in rekening gebracht, zelfs als deze geen positief rendement opleveren.

De prestatievergoeding daarentegen is een percentage van de door het fonds gegenereerde winst die wordt doorgegeven aan de algemene partner (huisarts). Deze vergoedingen, die kunnen oplopen tot 20%, zijn normaal afhankelijk van het feit dat het fonds een positief rendement levert. De reden voor prestatievergoedingen is dat ze helpen de belangen van zowel beleggers als de fondsbeheerder op één lijn te brengen. Als de fondsbeheerder dat met succes kan doen, kan hij zijn prestatievergoeding rechtvaardigen.

Partners en verantwoordelijkheden

Private equity-fondsen kunnen leveraged buy-outs (LBO's), mezzanineschuld, leningen voor onderhandse plaatsing, noodlijdende schuld aangaan, of dienen in de portefeuille van een fonds van fondsen. Hoewel er veel verschillende mogelijkheden zijn voor beleggers, zijn deze fondsen meestal ontworpen als beperkte partnerschappen.

Degenen die de structuur van een private equity-fonds beter willen begrijpen, zouden twee classificaties van fondsdeelname moeten herkennen. Ten eerste staan ​​de partners van het private equity-fonds bekend als algemene partners. Onder de structuur van elk fonds krijgen huisartsen het recht om het private equity-fonds te beheren en te kiezen welke investeringen ze in haar portefeuilles zullen opnemen. Huisartsen zijn ook verantwoordelijk voor het bereiken van kapitaalverbintenissen van beleggers die bekend staan ​​als limited partners (LP's). Deze klasse van beleggers omvat doorgaans instellingen (pensioenfondsen, universitaire schenkingen, verzekeringsmaatschappijen) en vermogende particulieren.

Beperkte partners hebben geen invloed op investeringsbeslissingen. Op het moment dat kapitaal wordt opgehaald, zijn de exacte beleggingen in het fonds onbekend. LP's kunnen echter besluiten om geen extra investeringen in het fonds te doen als ze ontevreden worden over het fonds of de portefeuillebeheerder.

Beperkte partnerschapsovereenkomst

Wanneer een fonds geld inzamelt, gaan institutionele en individuele beleggers akkoord met specifieke beleggingsvoorwaarden die worden gepresenteerd in een beperkte partnerschapsovereenkomst. Wat elke classificatie van partners in deze overeenkomst scheidt, is het risico voor elk. LP's zijn aansprakelijk tot het volledige bedrag dat ze in het fonds beleggen. Huisartsen zijn echter volledig aansprakelijk voor de markt, wat betekent dat als het fonds alles verliest en de rekening negatief wordt, huisartsen verantwoordelijk zijn voor eventuele schulden of verplichtingen die het fonds verschuldigd is.

De LPA schetst ook een belangrijke levenscyclusmetriek die bekend staat als de 'Duur van het Fonds'. PE-fondsen hebben traditioneel een eindige duur van 10 jaar, bestaande uit vijf verschillende fasen:

• De organisatie en vorming.
• De fondsenwervingsperiode. Deze periode duurt meestal twee jaar.
• De driejarige periode van deal-sourcing en beleggen.
• De periode van portefeuillebeheer.
• De maximaal zeven jaar van het verlaten van bestaande investeringen via IPO's, secundaire markten of handelsverkopen.

Private equity-fondsen sluiten doorgaans elke deal binnen een eindige periode af vanwege de stimuleringsstructuur en de mogelijke wens van een huisarts om een ​​nieuw fonds aan te trekken. Dat tijdsbestek kan echter worden beïnvloed door negatieve marktomstandigheden, zoals perioden waarin verschillende exitopties, zoals beursgangen, mogelijk niet het gewenste kapitaal aantrekken om een ​​bedrijf te verkopen.

Opmerkelijke private equity-uitstappen omvatten de beursgang van Blackstone Group (BX) 2013 van Hilton Worldwide Holdings (HLT) die de architecten van de deal een papieren winst van $ 12 miljard opleverde.

Investerings- en uitbetalingsstructuur

Misschien liggen de belangrijkste componenten van de LPA van elk fonds voor de hand: het rendement op de investering en de kosten van zakendoen met het fonds. Naast de beslissingsrechten ontvangen de huisartsen een managementfee en een 'carry'.

De LPA schetst traditioneel beheerskosten voor algemene partners van het fonds. Het is gebruikelijk dat private equity-fondsen een jaarlijkse vergoeding van 2% van het geïnvesteerde kapitaal vereisen om te betalen voor vaste salarissen, deal sourcing en juridische dienstverlening, data- en onderzoekskosten, marketing en aanvullende vaste en variabele kosten. Als een private equity-onderneming bijvoorbeeld een fonds van $ 500 miljoen inzamelt, zou het elk jaar $ 10 miljoen innen om kosten te betalen. Gedurende de 10-jarige fondscyclus verzamelt het PE-bedrijf $ 100 miljoen aan vergoedingen, wat betekent dat $ 400 miljoen daadwerkelijk wordt geïnvesteerd in dat decennium.

Private equity-bedrijven ontvangen ook een carry, wat een prestatievergoeding is die traditioneel 20% van de overtollige brutowinst voor het fonds is. Beleggers zijn meestal bereid om deze kosten te betalen vanwege het vermogen van het fonds om te helpen bij het beheren en verminderen van problemen met corporate governance en management die een beursgenoteerde onderneming negatief kunnen beïnvloeden.

Andere Overwegingen

De LPA bevat ook beperkingen die aan huisartsen worden opgelegd met betrekking tot de soorten investeringen die zij kunnen overwegen. Deze beperkingen kunnen bedrijfstype, bedrijfsgrootte, diversificatievereisten en de locatie van potentiële acquisitiedoelen omvatten. Bovendien mogen huisartsen alleen een specifiek bedrag uit het fonds toewijzen aan elke deal die het financiert. Onder deze voorwaarden moet het fonds de rest van zijn kapitaal lenen van banken die kunnen lenen tegen verschillende veelvouden van een cashflow, die de winstgevendheid van potentiële transacties kunnen testen.

De mogelijkheid om potentiële financiering tot een specifieke deal te beperken, is belangrijk voor beperkte partners omdat verschillende gebundelde investeringen de stimuleringsstructuur voor de huisartsen verbeteren. Investeren in meerdere bedrijven brengt risico's voor de huisartsen met zich mee en kan de potentiële carry verminderen als een transactie in het verleden of in de toekomst onderpresteert of negatief wordt.

Ondertussen krijgen LP's geen vetorechten op individuele investeringen. Dit is belangrijk omdat LP's, die het aantal huisartsen in het fonds overtreffen, doorgaans bezwaar zouden maken tegen bepaalde investeringen vanwege bestuursproblemen, met name in de vroege stadia van het identificeren en financieren van bedrijven. Meerdere veto's van bedrijven kunnen de positieve prikkels die ontstaan ​​door de vermenging van fondsinvesteringen verminderen.

Het komt neer op

Particuliere aandelenbedrijven bieden unieke investeringsmogelijkheden voor vermogende en institutionele beleggers. Maar iedereen die in een PE-fonds wil beleggen, moet eerst zijn structuur begrijpen, zodat hij of zij op de hoogte is van de hoeveelheid tijd die hij zal moeten investeren, alle bijbehorende management- en prestatievergoedingen en de bijbehorende verplichtingen.

PE-fondsen hebben doorgaans een looptijd van 10 jaar, vereisen 2% jaarlijkse beheersvergoedingen en 20% prestatievergoedingen en vereisen dat LP's aansprakelijk zijn voor hun individuele investering, terwijl huisartsen volledige aansprakelijkheid behouden.