Wat is de telecommunicatiesector?

De telecommunicatiesector bestaat uit bedrijven die communicatie op wereldwijde schaal mogelijk maken, of dit nu via de telefoon of internet is, via ether of kabels, via kabels of draadloos. Deze bedrijven creëerden de infrastructuur waarmee gegevens in woorden, spraak, audio of video overal ter wereld kunnen worden verzonden. De grootste bedrijven in de sector zijn telefonische (zowel bekabelde als draadloze) operators, satellietbedrijven, kabelbedrijven en internetproviders.

Nog niet zo lang geleden bestond de telecommunicatiesector uit een club van grote nationale en regionale operatoren. Sinds het begin van de jaren 2000 is de industrie meegesleurd in snelle deregulering en innovatie. In veel landen over de hele wereld worden overheidsmonopolies nu geprivatiseerd en worden ze geconfronteerd met een overvloed aan nieuwe concurrenten. Traditionele markten zijn op zijn kop gezet, omdat de groei in mobiele diensten de vaste lijn overtreft en het internet spraak begint te vervangen als het basisbedrijf.

Evolutie van de telecommunicatiesector

De telecommunicatie-industrie begon in de jaren 1830 met de uitvinding van de telegraaf, het eerste mechanische communicatieapparaat. Het verkortte de communicatie van dagen tot uren - net zoals moderne mobiele technologie de tijd verkort van het verzenden van grote hoeveelheden gegevens van uren naar seconden. De industrie verbreedde zich met elke nieuwe uitvinding: telefoon, radio, televisie, computer, mobiel apparaat. Deze technologische vooruitgang veranderde de manier waarop mensen leven en zaken doen.

Ooit waren voor telecommunicatie fysieke draden nodig die huizen en bedrijven met elkaar verbinden. In de hedendaagse samenleving is technologie mobiel geworden. Nu wordt draadloze digitale technologie de primaire vorm van communicatie.

De structuur van de sector is ook veranderd van een paar grote spelers naar een meer gedecentraliseerd systeem met verminderde regelgeving en toetredingsdrempels. Grote openbare bedrijven treden op als dienstverleners, terwijl kleinere bedrijven de apparatuur verkopen, zoals routers, switches en infrastructuur, die deze communicatie mogelijk maken.

belangrijkste leerpunten

• De telecommunicatiesector bestaat uit bedrijven die gegevens met woorden, spraak, audio of video over de hele wereld verzenden.
• De telecommunicatiesector bestaat uit drie basissubsectoren: telecomapparatuur (de grootste), telecomdiensten (de op een na grootste) en draadloze communicatie.
• Telecom groeit minder over spraak en steeds meer over video, tekst en gegevens.
• Telecommunicatiebedrijven kunnen zowel groei- als inkomensgerichte beleggers aanspreken.
• Hoewel individuele aandelen vrij volatiel kunnen zijn, heeft de telecomsector in het algemeen een stabiele langetermijngroei laten zien, aangezien telecommunicatie een steeds belangrijkere basisindustrie is geworden, ongevoelig voor conjunctuurcycli.

Hoe telecommunicatiebedrijven geld verdienen

Gewone oude telefoongesprekken blijven de grootste omzetgenerator in de branche, maar dankzij de vooruitgang in netwerktechnologie verandert dit. Telecom groeit minder over spraak en steeds meer over video, tekst en gegevens. Snelle internettoegang, die computergebaseerde datatoepassingen levert, zoals breedbandinformatiediensten en interactief entertainment, vindt snel zijn weg naar huizen en bedrijven over de hele wereld. De belangrijkste breedbandtelecomtechnologie, Digital Subscriber Line (DSL), heeft een nieuw tijdperk ingeluid. De snelste groei komt van diensten die via mobiele netwerken worden geleverd.

Van alle klantenmarkten zijn de residentiële en kleine zakelijke markt misschien wel de moeilijkste. Met letterlijk honderden spelers op de markt, vertrouwen concurrenten sterk op de prijs om het uit te betalen voor de maandelijkse controles van huishoudens; succes berust grotendeels op merknaamsterkte en zware investeringen in efficiënte factureringssystemen. De zakelijke markt blijft daarentegen de favoriet van de industrie. Grote zakelijke klanten, die zich vooral zorgen maken over de kwaliteit en betrouwbaarheid van hun telefoongesprekken en datalevering, zijn minder prijsgevoelig dan particuliere klanten. Grote multinationals, bijvoorbeeld, besteden veel aan telecom-infrastructuur om verre operaties te ondersteunen. Ze zijn ook blij om te betalen voor premium services zoals zeer beveiligde privé-netwerken en videoconferenties.

Telecomaanbieders verdienen ook geld door netwerkconnectiviteit te bieden aan andere telecombedrijven die dit nodig hebben, en door circuits aan te bieden aan zware netwerkgebruikers zoals internetproviders en grote bedrijven. Onderling verbonden markten en groothandelsmarkten geven de voorkeur aan spelers met verreikende netwerken.

Belangrijkste segmenten van de telecommunicatiesector

De telecommunicatiesector bestaat uit drie basissubsectoren: telecomapparatuur (de grootste), telecomdiensten (de op een na grootste) en draadloze communicatie.

De belangrijkste segmenten binnen deze subsectoren zijn onder meer:

• Draadloze communicatie
• Communicatie middelen
• Verwerkingssystemen en producten
• Lange afstand vervoerders
• Binnenlandse telecomdiensten
• Buitenlandse telecomdiensten
• Gediversifieerde communicatiediensten

Het kleinste, maar snelst groeiende gebied binnen de sector is draadloze communicatie, omdat steeds meer communicatie- en computermethoden worden verschoven naar mobiele apparaten en cloudgebaseerde technologie. Dit deel van de industrie is de verwachte hoeksteen voor de voortdurende wereldwijde expansie van de telecommunicatiesector. Er is nog steeds voldoende ruimte voor groei, zelfs in ontwikkelde landen: vanaf 2018 meldde de Federal Communications Commission (FCC) dat ongeveer een vijfde van de Amerikaanse plattelandsbevolking nog steeds geen toegang heeft tot breedbandnetwerken, bijvoorbeeld.

Vooruitkijkend is de grootste uitdaging van de sector het bijhouden van de vraag van mensen naar snellere gegevensverbinding, hogere resolutie, snellere videostreaming en voldoende multimediatoepassingen. Het voldoen aan de behoeften van mensen aan snellere en betere verbindingen tijdens het consumeren en creëren van inhoud vereist aanzienlijke kapitaaluitgaven. Bedrijven die aan deze behoeften kunnen voldoen, floreren.

Investeren in telecommunicatie

Telecommunicatiebedrijven zijn een zeldzaamheid onder aandelen: hun aandelen vertonen soms kenmerken van zowel inkomsten- als groeiaandelen. Voor groei-investeerders bieden de kleine bedrijven die draadloze diensten aanbieden de beste kansen voor koersstijgingen. Grotere bedrijven die zich bezighouden met apparatuur en diensten, zijn daarentegen vaak een toevluchtsoord voor conservatieve, op inkomsten gerichte beleggers.

Waardebeleggers kunnen ook goede keuzes maken in de telecommunicatiesector. De behoefte aan telecommunicatiediensten, een integraal onderdeel van de wereldeconomie, blijft bestaan, ongeacht veranderingen in de conjunctuurcyclus. Hoewel de vraag constant is, kunnen individuele leveranciers stijgen en dalen. Gedurende een aantal jaren kan een bedrijf genieten van zijn wettelijke privileges (zoals andere nutsbedrijven, worden telecombedrijven vaak beschermd tegen concurrentie door een overheidsmandaat) en produceren ze betrouwbare, royale dividendrendementen (gegenereerd door hoge maandelijkse inkomsten uit haar stabiele klantenbestand). Dan zorgen plotseling technologische vooruitgang of fusies en overnames voor onzekerheid en laat ruimte voor verlies - en herstel, met nieuwe groei.

Als een bedrijf een malaise vertoont vanwege verschuivingen in de industrie (zoals het groeiende belang van draadloze apparaten), kunnen waardebeleggers het snel oppakken, op voorwaarde dat de fundamenten ervan sterk blijven en het zich kan aanpassen aan veranderingen. Het record van de telecommunicatiesector in het betalen en regelmatig verhogen van dividenden maakt de wachttijd voor aandelenkoersen aangenamer.

Alle drie de belangrijkste telecomsectoren vormen echter enig risico voor beleggers, met aandelen die tussen 7% (voor diensten) tot 15% (draadloos) tot 24% (apparatuur) meer volatiliteit registreren dan de bredere markt. Beleggers met een grote blootstelling aan telecom kunnen meer dan gemiddelde winsten verwachten tijdens bull-markten. Maar wanneer een recessie of berenmarkt toeslaat, kunnen de verliezen van deze sector ernstig zijn.

Evaluatie van telecommunicatiebedrijven

Het is moeilijk om de conclusie te vermijden dat grootte belangrijk is in telecom. Het is een dure zaak; kanshebbers moeten groot genoeg zijn en voldoende cashflow produceren om de kosten te absorberen van groeiende netwerken en diensten die schijnbaar van de ene dag op de andere verouderen. Transmissiesystemen moeten zo vaak als om de twee jaar worden vervangen. Grote bedrijven die uitgebreide netwerken bezitten - vooral lokale netwerken die zich rechtstreeks in de huizen en bedrijven van klanten uitstrekken - zijn minder afhankelijk van interconnecties met andere bedrijven om oproepen en gegevens naar hun eindbestemmingen te krijgen. Omgekeerd moeten kleinere spelers vaker betalen voor interconnectie om de klus te klaren. Voor kleine operators die op een dag groot willen worden, kunnen de financiële uitdagingen om gelijke tred te houden met snelle technologische veranderingen en waardevermindering van apparatuur enorm zijn.

Inkomsten kunnen een lastige kwestie zijn bij het analyseren van telecombedrijven. Veel bedrijven hebben weinig of geen inkomsten om over te spreken. Om de waarde van een bedrijf te meten, kunnen analisten in de telecomsector zich wenden tot de prijs-verkoopverhouding (aandelenkoers gedeeld door de omzet). Ze kijken ook naar de gemiddelde omzet per gebruiker (ARPU), die een bruikbare maat biedt voor de groeiprestaties en de churn rate, de snelheid waarmee klanten vertrekken (vermoedelijk voor een concurrent).

De telecommunicatiewet, in 1996 ondertekend door president Bill Clinton, is aangenomen om de concurrentie in de Amerikaanse telecomsector te stimuleren.

Grote spelers in de telecommunicatie

De huidige marktleiders wereldwijd kunnen van jaar tot jaar veranderen. Bepalen welke de grootste zijn, hangt af van of men kijkt in termen van totale verkoopaantallen of in termen van marktkapitalisatiewaarde. Vanaf 2018 zijn de top vijf van telecombedrijven gerangschikt naar marktkapitalisatie als volgt:

1. Verizon (VZ), dat naast breedband- en informatiediensten draadloze en draadgebonden diensten levert, heeft een huidige marktkapitalisatiewaarde van ongeveer $ 200 miljard. Het blijft aantrekkelijk als dividendaanbieder vanwege zijn solide financiële toestand: het is het grootste telecombedrijf in de VS en is actief in 150 landen.
2. China Mobile Ltd (CHL), dat pas sinds 1997 actief is, heeft een marktkapitalisatie van ongeveer $ 185 miljard vanwege de groei van het gebruik van mobiele telefoons en internetdiensten in China in de afgelopen 15 jaar.
3. AT&T (T), het oudste bedrijf in de telecommunicatiesector, heeft een marktwaarde van naar schatting $ 182 miljard. China Mobile heeft AT&T in iets meer dan tien jaar overschaduwd. Toch heeft de voormalige Ma Bell een derde van het Amerikaanse draadloze marktaandeel en een indrukwekkende 30-jarige geschiedenis van stijgende dividenden.
4. Vodaphone Group (VOD), het grootste telecombedrijf in het Verenigd Koninkrijk, biedt spraak-, breedband- en datadiensten en -apparatuur en heeft een marktkapitalisatie van ongeveer $ 97 miljard.
5. Het Japanse SoftBank Corp, dat zowel IT-software als draadloze en internetdiensten levert, heeft een huidige marktkapitalisatiewaarde van iets meer dan $ 90 miljard.

De ranglijsten veranderen merkbaar als u beoordeelt in termen van totale omzet. Terwijl Verizon, China Mobile en AT&T allemaal in de top vijf blijven, daalt Verizon naar # 2 achter Nippon Telegraph & Telephone Corporation (NTT) in Japan, een belangrijke fabrikant van telecommunicatieapparatuur naast het leveren van uitgebreide vaste lijnen, mobiele telefoons en internet Diensten. De Spaanse Telefonica (TEF) rondt de top vijf ranglijst af op basis van omzet.

Kleinere spelers in de telecommunicatie

Sommige telecomaandelen zitten vast in penny stock-territorium en handelen om verschillende redenen voor minder dan $ 5 per aandeel. De huidige op dat niveau die veelbelovend zijn, zijn onder meer:

1. Alaska Communications Systems Group (ALSK). Met zijn lange afstand tot de aangrenzende Verenigde Staten, maakt Alaska de infrastructuur ingewikkeld. Alaska Communications is de grootste breedbandaanbieder in de staat.
2. Cincinnati Bell (CBB) rapporteert meer dan 220.000 residentiële spraaklijnen, 307.000 bedrijfslijnen en 281.000 internetabonnees. Cincinnati Bell blijft zijn omzet verhogen en zijn toekomst versterken met groei in glasvezelcommunicatie (kortweg fioptics) en IT-services. Dit helpt bij het opzetten van het bedrijf voor succes op de lange termijn en helpt ook zakelijke klanten in heel Ohio te verbinden.
3. Frontier Communications (FTR). Frontier biedt telecommunicatiediensten aan 28 staten en bestaat al sinds 1927. Het heeft meer dan 3, 1 miljoen particuliere klanten en bijna 300.000 zakelijke klanten. De omzet zal waarschijnlijk snel stijgen als het bedrijf grote overnames van onder meer Verizon en AT&T blijft integreren. Frontier gokt veel op het feit dat hij de leider is in draadgebonden communicatie in het hele land en breidt ook zijn breedbandbasis uit in nieuwe gebieden om de omzet te verhogen.
4. Vonage (VG) verbindt klanten met zijn cloudcommunicatiebedrijf. Zowel consumenten als bedrijven gebruiken de technologie van het bedrijf om verbinding te maken met mobiele nummers en vaste lijnen over de hele wereld. Het bedrijf heeft 98 patenten en 245 aanvragen in behandeling en Vonage werkt er voortdurend aan om er geld mee te verdienen. Vonage koopt ook agressief eigen aandelen in. Het bedrijf heeft sinds 2012 voor $ 148 miljoen aan aandelen gekocht. Vonageaandelen worden dicht bij de grens van de penny stock range verhandeld: tussen $ 4, 17 en $ 7, 42 in de afgelopen 52 weken.

Telecommunicatie ETF's

Verschillende exchange-traded funds (ETF's) dienen als alternatief voor directe investeringen in individuele telecombedrijven. Telecom ETF's hebben een verschillende focus op geografie of branchespecialisatie. Enkele van de meest populaire zijn:

• De Vanguard Telecommunication Services ETF (VOX) bestaat uit 98% Amerikaanse aandelen, variërend van kleine, regionale telecombedrijven tot de grote drie, Verizon, AT&T en Sprint.
• Het iShares Dow Jones US Telecommunications Sector Index Fund (IYZ), vergelijkbaar in deelnemingen met Vanguard's Telecommunication Services ETF, volgt ook de grootste telecomservicebedrijven in de VS — Sprint, AT&T en Verizon — samen met een handvol kleinere regionale dienstverleners.
• Het iShares S&P Global Telecom Fund (IXP) is internationaal gericht, met 70% van zijn belangen in bedrijven met hoofdkantoor buiten de VS Opmerkelijke aandelen zijn de top vijf van telecombedrijven gerangschikt op marktkapitalisatie: Verizon, AT&T, China Mobile, Vodafone en Softbank Corp .

Andere populaire telecom ETF's zijn de Fidelity MSCI Telecommunication Services Index (FCOM) en de SPDR S&P Telecom ETF (XTL).

Vooruitzichten telecommunicatiesector

Analisten voorzien dat productinnovatie en een toename van fusies en overnames de voortdurende groei en het succes van de telecommunicatie-industrie alleen maar zullen bevorderen. Er zijn veel kansen voor beleggers en een toename van beleggers zal de sector alleen maar ten goede komen.

3%

De gemiddelde jaarlijkse historische groei van de telecommunicatiesector.

De stabiliteit van de groei van de sector, zelfs tijdens perioden van recessie, betekent dat het wordt beschouwd als een solide defensieve investering terwijl het aantrekkelijk blijft voor groei-investeerders. Zelfs in onzekere en volatiele economische tijden zorgt de gestage vraag naar spraak- en datadiensten, samen met uitgebreide abonnementen, voor een stabiele inkomstenbron voor grote telecombedrijven.

Telecommunicatie is een steeds belangrijkere basisindustrie geworden, die een goed voorteken is voor haar toekomstperspectieven en voortdurende groei. De voortdurende vooruitgang in snelle mobiele diensten en internetconnectiviteit tussen apparaten blijft innovatie en concurrentie binnen de sector stimuleren. Veel van de industriële focus ligt op het leveren van snellere datadiensten, vooral op het gebied van video met hoge resolutie. In wezen zijn de drijvende krachten in de richting van snellere en duidelijkere services, verhoogde connectiviteit en gebruik van meerdere applicaties.

Opkomende markteconomieën blijven een zegen voor de industrie, met de groei van de mobiele telefoonindustrie in landen zoals China en India die de mogelijkheden van hardwareproducenten stimuleren om het niveau van de vraag bij te houden.

In de VS letten analisten goed op kwesties rond netneutraliteit, aangezien de vraag naar data- en videodiensten tot ver in de toekomst blijft toenemen. Er is nog steeds een sterke vraag naar draadloze spectrumrechten, zoals aangegeven door de Incentive Auction van de FCC die plaatsvond in april 2017, om nog maar te zwijgen over een toenemende trend naar consolidatie door fusies en overnames.

Het komt neer op

Telecommunicatiebedrijven werken, net als andere vormen van nutsbedrijven, vaak met stabiele klantenbestanden die door de overheid worden beschermd tegen concurrentie. Deze pseudo-monopolies zorgen voor consistente dividenden. Het dynamische karakter van communicatie heeft echter geleid tot mobiele en op internet gebaseerde telefoonsystemen die de vraag naar traditionele vaste lijnen ondermijnen. Wanneer dit gebeurt, lijden telecommunicatiebedrijven of passen ze zich aan, nemen de nieuwe technologie op en groeien snel terwijl consumenten de nieuwste apparatuur kopen.