Waarom verdient het gemodificeerde interne rendement (MIRR) de voorkeur boven het normale interne rendement?

Hoewel de interne rendementsmaatstaf populair is bij bedrijfsmanagers, wordt de winstgevendheid van een project vaak overschat en kan dit leiden tot fouten in de budgettering op basis van een te optimistische schatting. Het aangepaste interne rendement compenseert deze tekortkoming en geeft managers meer controle over de veronderstelde herbeleggingsratio van toekomstige kasstromen.

Grote nadelen van de interne rentabiliteit (IRR)

Een IRR-berekening werkt als een omgekeerde samengestelde groeisnelheid; het moet de groei van de initiële investering verdisconteren naast de herbelegde kasstromen. De IRR schetst echter geen realistisch beeld van hoe kasstromen daadwerkelijk worden teruggepompt in toekomstige projecten.

Kasstromen worden vaak geherinvesteerd tegen kapitaalkosten, niet dezelfde snelheid waarmee ze in de eerste plaats werden gegenereerd. IRR gaat ervan uit dat de groeisnelheid van project tot project constant blijft. Het is heel gemakkelijk om potentiële toekomstige waarde te overschatten met basis IRR-cijfers.

Een ander groot probleem met IRR doet zich voor wanneer een project verschillende perioden van positieve en negatieve kasstromen heeft. In deze gevallen produceert de IRR meer dan één nummer, wat onzekerheid en verwarring veroorzaakt.

Voordeel van gemodificeerde interne rentabiliteit (MIRR)

Met de MIRR kunnen projectmanagers de veronderstelde snelheid van opnieuw geïnvesteerde groei van fase tot fase in een project wijzigen. De meest gebruikelijke methode is om de gemiddelde geschatte kapitaalkosten in te voeren, maar er is flexibiliteit om een ​​specifiek verwacht herbeleggingspercentage toe te voegen.

Bovendien is de MIRR ontworpen om één oplossing te genereren, waarbij het probleem van meerdere IRR's wordt weggenomen.