Opbrengst versus rentevoet: wat is het verschil?

Zowel rendement als rentetarieven zijn belangrijke voorwaarden voor elke belegger om te begrijpen

Opbrengst verwijst naar de inkomsten uit een investering over een specifieke periode. Het omvat de belegger die verdient, zoals rente en dividenden die hij ontvangt door bepaalde beleggingen aan te houden. Opbrengst is ook de jaarlijkse winst die een belegger ontvangt voor een investering.

De rentevoet is het percentage dat een kredietgever in rekening brengt voor een lening. Rentevoet wordt ook gebruikt om het bedrag aan regelmatig rendement te beschrijven dat een belegger van een schuldinstrument zoals een obligatie of depositocertificaat (CD) mag verwachten.

Een geldschieter kan bijvoorbeeld een rentevoet van 10% in rekening brengen voor een lening van één jaar van $ 1.000. Aan het einde van het jaar zou het rendement op de investering voor de financier $ 100 of 10% bedragen. Als de geldschieter kosten maakt bij het aangaan van de lening, zouden die kosten het rendement op de investering verlagen.

Opbrengst

Opbrengst verwijst naar het rendement dat een belegger ontvangt van een investering zoals een aandeel of een obligatie. Het wordt meestal gerapporteerd als een jaarlijks cijfer. In obligaties, zoals bij elke belegging in schuld, bestaat het rendement uit rentebetalingen die de coupon worden genoemd.

In aandelen verwijst de term opbrengst niet naar winst uit de verkoop van aandelen. Het geeft het rendement van dividenden aan voor degenen die de aandelen houden. Dividenden zijn het aandeel van de investeerder in de kwartaalwinst van het bedrijf.

Als PepsiCo (PEP) bijvoorbeeld haar aandeelhouders een driemaandelijks dividend van 50 cent betaalt en de aandelenkoers $ 50 is, zou het jaarlijkse dividendrendement 4% bedragen.

Als de aandelenkoers verdubbelt tot $ 100 en het dividend hetzelfde blijft, wordt het rendement verlaagd tot 2%.

In obligaties wordt het rendement uitgedrukt als yield to maturity (YTM). De opbrengst tot einde looptijd van een obligatie is het totale rendement dat de houder van de obligatie kan verwachten tegen de tijd dat de obligatie vervalt. Het rendement is gebaseerd op de rentevoet die de obligatie-emittent ermee instemt te betalen.

Rentetarieven

De rentevoet voor elke lening is het percentage van het principe dat een geldschieter jaarlijks in rekening brengt totdat de lening is afgelost. Bij consumentenleningen wordt dit meestal uitgedrukt als het jaarlijkse rentepercentage (JKP) van de lening.

Als een voorbeeld van rentetarieven, stel dat u een bank binnengaat om een ​​jaar lang $ 1.000 te lenen om een ​​nieuwe fiets te kopen, en de bank citeert u een rente van 10% op uw lening. Naast het terugbetalen van de $ 1.000, zou u nog eens $ 100 aan rente op de lening betalen.

Dat voorbeeld veronderstelt de berekening met eenvoudige rente. Als de rente is verergerd, betaalt u iets meer dan een jaar en veel meer over vele jaren. Samengestelde rente is een bedrag berekend op de verschuldigde hoofdsom plus eventuele opgebouwde rente tot de datum van samenstelling. Dit is een bijzonder belangrijk concept voor zowel spaarrekeningen als leningen die samengestelde rente gebruiken in hun berekeningen.

Rentevoet is ook een veelgebruikte term in schuldbewijzen. Wanneer een belegger een obligatie koopt, worden deze de kredietgever van een bedrijf of de overheid die de obligatie verkoopt. Hier wordt de rentevoet ook wel de couponrente genoemd. Dit tarief vertegenwoordigt de reguliere, periodieke betaling op basis van de geleende hoofdsom die de belegger ontvangt in ruil voor het kopen van de obligatie.

Couponpercentages kunnen reëel, nominaal en effectief zijn en van invloed zijn op de winst die een belegger kan behalen door vastrentende schulden te houden. Het nominale tarief is het meest gangbare tarief in leningen en obligaties. Dit cijfer is de waarde gebaseerd op het principe dat de lener ontvangt als beloning voor het lenen van geld dat anderen kunnen gebruiken.

De reële rentevoet is de waarde van de lening die het effect van inflatie opheft en op een basis is gebaseerd op de nominale rente. Als de nominale rente 4% is en de inflatie 2% is de reële rente 2% (4% - 2% = 2%). Wanneer de inflatie stijgt, kan dit de reële koers negatief drukken. Beleggers gebruiken dit cijfer om het werkelijke rendement op vastrentende schuldbewijzen te bepalen.

Het uiteindelijke type rentevoet is de effectieve rentevoet. Dit tarief is inclusief de samenstelling van de rente. Leningen of obligaties die vaker worden samengesteld, hebben een hogere effectieve rente.

Speciale overwegingen

De huidige rentevoeten ondersteunen het rendement op alle leningen, van consumentenleningen tot hypotheken en obligaties. Ze bepalen ook hoeveel een persoon verdient om geld te besparen, of dit nu op een eenvoudige spaarrekening, een CD of een obligatie van beleggingskwaliteit is.

De huidige rentevoet bepaalt het rendement dat een obligatie zal dragen op het moment van uitgifte. Het bepaalt ook het rendement dat een bank zal eisen wanneer een consument een nieuwe autolening zoekt. De precieze tarieven zullen natuurlijk variëren, afhankelijk van hoeveel de emittent van de obligatie of de bankverstrekker het bedrijf wil en de kredietwaardigheid van de kredietnemer.

Rentetarieven fluctueren constant, met als belangrijkste factor de richtlijnen van de Federal Reserve, die periodiek een streefbereik voor een belangrijke rentevoet uitgeeft. Alle andere rentetarieven worden in wezen geëxtrapoleerd van die basisrente.

Uiteindelijk worden rentetarieven weerspiegeld in het rendement dat een belegger in schulden kan verwachten te behalen.

Belangrijkste leerpunten

• Opbrengst is de jaarlijkse nettowinst die een belegger op een investering verdient.
• De rentevoet is het percentage dat een kredietgever in rekening brengt voor een lening.
• Het rendement op nieuwe beleggingen in welke vorm dan ook weerspiegelt de rentetarieven op het moment van uitgifte.