Investeringen analyseren met solvabiliteitsratio's

Solvabiliteitsratio's worden voornamelijk gebruikt om het vermogen van een onderneming om aan haar langetermijnverplichtingen te voldoen te meten. Over het algemeen meet een solvabiliteitsratio de omvang van de winstgevendheid van een bedrijf en vergelijkt deze met zijn verplichtingen. Door een solvabiliteitsratio te interpreteren, kan een analist of belegger inzicht krijgen in hoe waarschijnlijk het is dat een bedrijf zal blijven voldoen aan zijn schuldenverplichtingen. Een sterkere of hogere ratio duidt op financiële kracht. In schril contrast zou een lagere ratio, of een aan de zwakke kant, kunnen wijzen op financiële problemen in de toekomst.

Een primaire solvabiliteitsratio wordt meestal als volgt berekend en meet de op cash gebaseerde winstgevendheid van een onderneming als een percentage van haar totale langetermijnverplichtingen:

Solvabiliteitsratio

Veelgebruikte solvabiliteitsratio's

Solvabiliteitsratio's geven de financiële gezondheid van een bedrijf aan in het kader van zijn schuldverplichtingen. Zoals u zich kunt voorstellen, zijn er een aantal verschillende manieren om de financiële gezondheid te meten.

Schuld aan eigen vermogen is een fundamentele indicator van de hoeveelheid hefboomwerking die een onderneming gebruikt. Schuld verwijst in het algemeen naar langlopende schulden, hoewel contanten die niet nodig zijn om de activiteiten van een onderneming te runnen, kunnen worden verrekend met de totale langlopende schulden om een ​​netto schuldcijfer te geven. Eigen vermogen verwijst naar het eigen vermogen, of de boekwaarde, die op de balans te vinden is. Boekwaarde is een historisch cijfer dat idealiter zou worden afgeschreven (of verlaagd) naar zijn reële marktwaarde. Maar het gebruik van wat het bedrijf rapporteert, biedt een snel en gemakkelijk beschikbaar cijfer om te gebruiken voor metingen.

Schuld aan activa is een nauw verwante maatstaf die ook een analist of belegger helpt om de hefboomwerking op de balans te meten. Aangezien activa minus passiva gelijk is aan boekwaarde, biedt het gebruik van twee of drie van deze items een groot inzicht in de financiële gezondheid.

Meer gecompliceerde solvabiliteitsratio's zijn onder meer de verdiende rente, die wordt gebruikt om het vermogen van een bedrijf om aan zijn schuldenverplichtingen te voldoen te meten. Het wordt berekend door de winst van een bedrijf voor rente en belastingen (EBIT) te nemen en deze te delen door de totale rentelasten uit langlopende schulden. Het meet specifiek hoe vaak een bedrijf zijn rentelasten op basis van voorbelasting kan dekken. Rentedekking is een andere meer algemene term die voor deze ratio wordt gebruikt.

Solvabiliteit versus liquiditeitsratio's

De solvabiliteitsratio meet het vermogen van een bedrijf om aan zijn langetermijnverplichtingen te voldoen, zoals de bovenstaande formule aangeeft. Liquiditeitsratio's meten de financiële gezondheid op de korte termijn. De huidige ratio en quick ratio meten het vermogen van een bedrijf om kortlopende schulden te dekken met liquide middelen (looptijden van een jaar of minder). Deze omvatten geldmiddelen en kasequivalenten, verhandelbare effecten en vorderingen. De kortetermijnschuldcijfers omvatten schulden of voorraden waarvoor moet worden betaald. Kortom, solvabiliteitsratio's kijken naar langlopende schuldverplichtingen, terwijl liquiditeitsratio's kijken naar werkkapitaalposten op de balans van een onderneming. In liquiditeitsratio's maken activa deel uit van de teller en passiva in de noemer.

Wat vertellen deze ratio's een belegger?

De solvabiliteitsratio's zijn verschillend voor verschillende bedrijven in verschillende industrieën. Zo kunnen voedings- en drankenbedrijven, evenals andere basisproducten van consumenten, over het algemeen een hogere schuldenlast aanhouden, aangezien hun winstniveaus minder gevoelig zijn voor economische schommelingen. In tegenstelling, cyclische bedrijven moeten conservatiever zijn, omdat een recessie hun winstgevendheid kan belemmeren en minder kussen kan achterlaten om schuldaflossingen en gerelateerde rentelasten te dekken tijdens een recessie. Financiële ondernemingen zijn onderworpen aan variërende nationale en nationale voorschriften die solvabiliteitsratio's bepalen. Als u onder bepaalde drempels komt, kan de toorn van regelgevers en vroegtijdige verzoeken om kapitaal aan te trekken en lage verhoudingen oplopen, worden veroorzaakt.

Aanvaardbare solvabiliteitsratio's variëren van bedrijfstak tot bedrijfstak, maar als algemene vuistregel wordt een solvabiliteitsratio van meer dan 20% als financieel gezond beschouwd. Hoe lager de solvabiliteitsratio van een bedrijf, hoe groter de kans dat het bedrijf zijn schuldenverplichtingen niet nakomt. Als we naar enkele van de bovengenoemde ratio's kijken, kan een schuldquote van meer dan 50% reden tot zorg zijn. Een schuldquote van meer dan 66% is reden voor verder onderzoek, met name voor een onderneming die actief is in een cyclische industrie. Een lagere ratio is beter wanneer schulden in de teller staan, en een hogere ratio is beter wanneer activa deel uitmaken van de teller. Over het algemeen is een hoger niveau van activa of winstgevendheid vergeleken met schulden een goede zaak.

Sectorspecifieke voorbeelden

Een analyse van Europese verzekeringsmaatschappijen door adviesbureau Bain in juli 2011 benadrukt hoe solvabiliteitsratio's van invloed zijn op bedrijven en hun vermogen om te overleven, hoe ze beleggers en klanten op hun gemak stellen over hun financiële gezondheid en hoe het regelgevingsklimaat in het spel komt. Het rapport geeft aan dat de Europese Unie sinds de grote recessie strengere solvabiliteitsnormen voor verzekeringsondernemingen toepast. De regels staan ​​bekend als Solvency II en bepalen hogere normen voor schadeverzekeraars en levens- en zorgverzekeraars. Bain concludeerde dat Solvency II "aanzienlijke zwaktes in de solvabiliteitsratio's en voor risico gecorrigeerde winstgevendheid van Europese verzekeraars blootlegt." kapitaal, een gespecialiseerde boekwaardemaatstaf die bestaat uit kapitaal dat direct beschikbaar is voor gebruik in een economische neergang. Het kan bijvoorbeeld activa omvatten, zoals aandelen en obligaties, die snel kunnen worden verkocht als de financiële omstandigheden snel verslechteren, zoals tijdens de kredietcrisis.

Een kort bedrijfsvoorbeeld

MetLife (NYSE: MET) is een van de grootste levensverzekeringsondernemingen ter wereld. Een recente analyse met ingang van oktober 2013 geeft de verhouding schuld / eigen vermogen van MetLife op 102%, of rapporteerde een schuld die iets hoger was dan het eigen vermogen of de boekwaarde, op de balans. Dit is een gemiddeld schuldniveau in vergelijking met andere bedrijven in de branche, wat betekent dat ongeveer de helft van de rivalen een hogere ratio heeft en de andere helft een lagere ratio. De verhouding tussen de totale verplichtingen en de totale activa bedraagt ​​92, 6%, wat niet zo goed te vergelijken is met de verhouding schuld / eigen vermogen, omdat ongeveer tweederde van de sector een lagere ratio heeft. De liquiditeitsratio's van MetLife zijn nog slechter en bevinden zich onderaan de sector als we kijken naar de huidige ratio (1, 5 keer) en quick ratio (1, 3 keer). Maar dit is niet echt een punt van zorg, aangezien het bedrijf een van de grootste balansen in de verzekeringssector heeft en in het algemeen in staat is om zijn verplichtingen op korte termijn te financieren. Over het geheel genomen zou MetLife vanuit solvabiliteitsperspectief gemakkelijk in staat moeten zijn om haar schulden op lange en korte termijn te financieren, evenals de rentebetalingen op haar schulden.

Voor- en nadelen van alleen vertrouwen op deze ratio's

Solvabiliteitsratio's zijn uiterst nuttig bij het analyseren van het vermogen van een onderneming om aan haar langetermijnverplichtingen te voldoen; maar zoals de meeste financiële ratio's, moeten ze worden gebruikt in de context van een algemene bedrijfsanalyse. Beleggers moeten kijken naar de algemene aantrekkelijkheid van beleggingen en beslissen of een effect onder of overgewaardeerd is. Houders van schulden en toezichthouders zijn misschien meer geïnteresseerd in solvabiliteitsanalyse, maar ze moeten nog steeds kijken naar het algemene financiële profiel van een bedrijf, hoe snel het groeit en of het bedrijf in het algemeen goed wordt beheerd.

Bottom Line

Kredietanalisten en toezichthouders hebben een groot belang bij het analyseren van de solvabiliteitsratio's van een onderneming. Andere investeerders moeten ze gebruiken als onderdeel van een algemene toolkit om een ​​bedrijf en zijn investeringsvooruitzichten te onderzoeken.