Assetallocatie versus beveiligingsselectie: wat is het verschil?

Assetallocatie en beveiligingsselectie zijn belangrijke componenten van een beleggingsstrategie, maar ze vereisen afzonderlijke en verschillende methoden.

Asset allocatie is een brede strategie die de mix van activa bepaalt die in een portefeuille moet worden gehouden voor een optimale balans tussen risico en rendement op basis van het risicoprofiel en de beleggingsdoelstellingen van een belegger. Beveiligingsselectie is het proces van het identificeren van individuele effecten binnen een bepaalde activaklasse die de portefeuille vormen.

Belangrijkste leerpunten

• Asset allocatie bepaalt de mix van activa in een portefeuille, terwijl beveiligingsselectie het proces is van het identificeren van individuele effecten.
• Asset allocatie is gericht op het samen bouwen van een portefeuille van niet-correlerende activa op basis van risico en rendement, waarbij het portefeuillerisico wordt geminimaliseerd en het rendement wordt gemaximaliseerd.
• Beveiligingsselectie komt nadat de activaspreiding is ingesteld, terwijl activa, zoals indexfondsen en ETF's, worden gebruikt om de allocatiedoelen te halen.
• De efficiënte markthypothese laat zien dat activaspreiding belangrijker is dan beveiligingsselectie bij het creëren van een succesvolle beleggingsstrategie.

Asset Allocatie

Het is algemeen bekend dat verschillende soorten activa zich meestal anders gedragen als reactie op de marktomstandigheden. In marktomstandigheden waarin aandelen goed presteren, presteren obligaties bijvoorbeeld slecht, of wanneer large-capaandelen beter presteren dan de markt, kunnen small-capaandelen achterblijven.

In termen van investeringen zijn deze activa niet gecorreleerd. Asset allocatie is de praktijk van het combineren van niet-correlerende activa om een ​​optimale balans tussen risico en rendement te vinden op basis van het beleggingsprofiel van een belegger. Assetallocatie is erop gericht het portefeuillerisico te minimaliseren en tegelijkertijd het rendement voor een efficiënte portefeuille te maximaliseren.

Voor een belegger die op zoek is naar een hoger rendement met de bereidheid om meer risico te nemen, is de activaspreiding meer gewogen naar aandelen dan naar obligaties. Een 80/20 of 90/10 mix van aandelen en obligaties zou als een agressieve allocatie worden beschouwd. Binnen het aandelengedeelte van de portefeuille kan de activaspreiding verder worden verdeeld over agressieve groeiaandelen, opkomende markten, small-cap-, mid-cap- en large-capaandelen. Een conservatievere belegger zou kunnen kiezen voor een 60/40 of 50/50 mix van aandelen aan obligaties, met een grotere allocatie naar large-cap aandelen.

Beveiligingsselectie

Nadat de activatoewijzingsstrategie is ontwikkeld, moeten effecten worden geselecteerd om de portefeuille samen te stellen en de toewijzingsdoelen te vullen volgens de strategie. De meeste beleggers kiezen doorgaans uit het universum van beleggingsfondsen, indexfondsen en op de beurs verhandelde fondsen door de beleggingsdoelstellingen van het fonds af te stemmen op de verschillende componenten van hun activaspreidingstrategie.

Een conservatieve belegger kan bijvoorbeeld kijken naar fondsen die naast kapitaalgroei streven naar kapitaalbehoud, terwijl een agressievere belegger fondsen kan overwegen die strikt op zoek zijn naar kapitaalgroei.

Passieve beleggers hebben de neiging zich te concentreren op goedkope indexfondsen die proberen de samenstelling van een aandelenindex te repliceren. Een conservatieve belegger zou indexfondsen kunnen overwegen die de Standard & Poor's 500 (S&P 500) -index of een index van dividenduitkerende aandelen volgen, terwijl een gematigde belegger een S&P 500-indexfonds kan combineren met een kleinere allocatie in een mid-cap of small -capfonds.

Actieve beleggers die op zoek zijn naar mogelijkheden om de indexen te verslaan, kunnen kiezen uit duizenden actief beheerde fondsen. Grotere beleggers, met meer dan $ 1 miljoen aan activa, kunnen ervoor kiezen om samen te werken met een geldmanager die individuele aandelen selecteert om een ​​portefeuille samen te stellen.

Speciale overwegingen

Assetallocatie veronderstelt onzekerheid over de toekomstige richting van activaprijzen en dat, afhankelijk van de markt- en economische omstandigheden op een bepaald moment, sommige activa zullen toenemen en andere in waarde zullen dalen. Bij activatoewijzing gaat het meer om het beheren van risico's en volatiliteit dan om het beheren van prestaties. Het selecteren van individuele effecten veronderstelt kennis over de toekomst en dat de belegger enige informatie heeft die hem of haar informeert over de toekomstige koersrichting.

De door William Sharp ontwikkelde efficiënte markthypothese toonde aan dat aandelenkoersen alle beschikbare informatie en verwachtingen volledig weerspiegelen, wat zou beletten dat beleggers consequent misbruik maken van verkeerd geprijsde aandelen. Sharp concludeerde dat beleggers beter af zijn met het kiezen van een juiste activaspreiding en beleggen in een goed gespreide portefeuille van passief beheerde fondsen.

Hoewel zowel activaspreiding als het selecteren van geschikte effecten belangrijk is voor een beleggingsstrategie, is het belangrijker om zich te richten op de juiste activaspreiding, die vervolgens kan worden gevuld met index-tracking fondsen.