Callable Bonds: Leading a Double Life

Normaal gesproken is een obligatie een zeer eenvoudig beleggingsinstrument. Het betaalt rente tot het vervalt en heeft een enkele, vaste levensduur. Het is voorspelbaar, duidelijk en veilig. De opvraagbare band daarentegen kan worden gezien als de opwindende, enigszins gevaarlijke neef van de reguliere band.

Oproepbare obligaties hebben een 'dubbele levensduur' en zijn als zodanig complexer dan een normale obligatie en vereisen meer aandacht van een belegger. In dit artikel zullen we de verschillen tussen reguliere obligaties en opvraagbare obligaties bekijken en vervolgens onderzoeken of opvraagbare obligaties geschikt zijn voor uw beleggingsportefeuille.

(Voor meer achtergrondinformatie over het beleggen in obligaties, bekijk Bond Basics )

Callable Bonds and the Double Life

Opvraagbare obligaties hebben twee potentiële looptijden, één eindigt op de oorspronkelijke vervaldatum en de andere op de "opvraagbare datum".

Op de opeisbare datum kan de emittent de obligaties van zijn beleggers "terugroepen". Dit betekent simpelweg dat de emittent de obligatie terugtrekt (of betaalt) door het geld van de belegger terug te geven. Of dit al dan niet voorkomt is een factor van de renteklimaatomgeving.

Overweeg het voorbeeld van een 30-jarige opvraagbare obligatie uitgegeven met een coupon van 7% die opvraagbaar is na vijf jaar. Stel dat vijf jaar later de rente voor nieuwe 30-jarige obligaties 5% is. In dit geval zou de emittent de obligaties terugroepen omdat de schuld tegen een lagere rente zou kunnen worden geherfinancierd. Omgekeerd, als de tarieven naar 10% zouden stijgen, zou de emittent niets doen, omdat de obligatie relatief goedkoop is in vergelijking met de markttarieven.

In wezen vertegenwoordigen opvraagbare obligaties een normale obligatie, maar met een ingebedde calloptie. Deze optie wordt impliciet door de belegger aan de emittent verkocht en geeft de emittent het recht om de obligaties na een bepaald tijdstip terug te trekken. Simpel gezegd, de emittent heeft het recht om de obligaties van de belegger "af te roepen", vandaar de term opvraagbare obligatie. Deze optie introduceert onzekerheid over de levensduur van de obligatie.

Oproepbare schadevergoeding

Om beleggers voor deze onzekerheid te compenseren, betaalt een emittent een iets hogere rente dan nodig zou zijn voor een vergelijkbare, maar niet-opvraagbare obligatie. Bovendien kunnen emittenten obligaties aanbieden die opvraagbaar zijn tegen een prijs die hoger is dan de oorspronkelijke nominale waarde. De obligatie kan bijvoorbeeld worden uitgegeven tegen een nominale waarde van $ 1.000, maar kan worden weggeroepen tegen een nominale waarde van $ 1.050. De kosten van de emittent nemen de vorm aan van algemeen hogere rentekosten en het voordeel van de belegger is de algemeen hogere ontvangen rente.

Ondanks de hogere kosten voor emittenten en het verhoogde risico voor beleggers, kunnen deze obligaties zeer aantrekkelijk zijn voor beide partijen. Beleggers houden van hen omdat ze een hoger dan normaal rendement geven, tenminste totdat de obligaties worden weggeroepen. Omgekeerd zijn opeisbare obligaties aantrekkelijk voor emittenten omdat ze hen in staat stellen om de rentekosten op een toekomstige datum te verlagen als de rente daalt. Bovendien dienen ze een belangrijk doel voor de financiële markten door bedrijven en particulieren kansen te bieden om aan hun renteverwachtingen te voldoen.

Over het algemeen hebben opvraagbare obligaties ook een groot voordeel voor beleggers. Ze zijn minder gewild vanwege het ontbreken van een garantie voor het ontvangen van rentebetalingen voor de volledige looptijd, dus emittenten moeten hogere rentetarieven betalen om mensen te overtuigen om erin te investeren. Normaal gesproken, wanneer een belegger een obligatie met een hogere rente wil, moet hij een obligatiepremie betalen, wat betekent dat hij meer betaalt dan de nominale waarde voor de obligatie. Met een opvraagbare obligatie kan de belegger echter hogere rentebetalingen ontvangen zonder een obligatiepremie. Oproepbare obligaties worden niet altijd genoemd; velen van hen betalen rente voor de volledige looptijd en de belegger profiteert van de voordelen van een hogere rente gedurende de gehele looptijd.

Kijk voordat je springt in opvraagbare obligaties

Voordat hij in een belegging in een opvraagbare obligatie springt, moet een belegger begrijpen dat deze instrumenten een nieuwe reeks risicofactoren en overwegingen introduceren die verder gaan dan die van normale obligaties. Inzicht in het verschil tussen yield to maturity (YTM) en yield to call (YTC) is de eerste stap in dit opzicht.

Normale obligaties worden genoteerd op basis van hun YTM, wat het verwachte rendement is van de rentebetalingen en het uiteindelijke rendement van het kapitaal. De YTC is vergelijkbaar, maar houdt alleen rekening met het verwachte rendement als de obligaties worden opgevraagd. Het risico dat een obligatie wordt afgeblazen, introduceert een ander belangrijk risico voor beleggers: herbeleggingsrisico.

Het herbeleggingsrisico, hoewel eenvoudig te begrijpen, heeft grote gevolgen. Overweeg bijvoorbeeld twee 30-jarige obligaties uitgegeven door even kredietwaardige bedrijven. Stel dat onderneming A een normale obligatie uitgeeft met een YTM van 7%, en onderneming B geeft een opvraagbare obligatie uit met een YTM van 7, 5% en een YTC van 8%. Op het eerste gezicht lijkt de opvraagbare band van bedrijf B het aantrekkelijkst vanwege de hogere YTM en YTC.

Veronderstel nu dat de rentetarieven over vijf jaar dalen, zodat bedrijf B een normale 30-jarige obligatie kan uitgeven tegen slechts 3%. Wat zou het bedrijf doen? Het zou hoogstwaarschijnlijk zijn obligaties terugroepen en nieuwe obligaties uitgeven tegen de lagere rente. Mensen die in de opvraagbare obligaties van onderneming B hebben geïnvesteerd, zouden nu hun kapitaal tegen veel lagere rentetarieven moeten herinvesteren.

In dit voorbeeld zouden ze waarschijnlijk beter af zijn geweest als ze de normale obligatie van Firma A zouden kopen en deze 30 jaar vasthouden. Aan de andere kant, als de koersen hetzelfde of verhoogd blijven, zou de belegger beter af zijn met de opvraagbare obligatie van onderneming B.

Naast het herbeleggingsrisico moeten beleggers ook begrijpen dat de marktprijzen voor opvraagbare obligaties zich anders gedragen dan normale obligaties. Meestal als de tarieven dalen, ziet u de obligatiekoersen stijgen, maar dit is niet het geval voor opvraagbare obligaties. Dit fenomeen wordt prijscompressie genoemd en is een integraal aspect van hoe opvraagbare obligaties zich gedragen.

Aangezien normale obligaties een vaste levensduur hebben, kunnen beleggers ervan uitgaan dat rentebetalingen doorgaan tot de vervaldatum en deze betalingen op de juiste manier waarderen. Daarom worden rentebetalingen na verloop van tijd waardevoller en stijgt de koers van de obligatie.

Aangezien een opeisbare obligatie echter kan worden afgeroepen, zijn die toekomstige rentebetalingen onzeker. Dus, hoe meer rentevoeten dalen, hoe minder waarschijnlijk die toekomstige rentebetalingen worden naarmate de kans dat de emittent de obligatie zal noemen, toeneemt. Daarom is opwaartse prijsstijging over het algemeen beperkt voor opvraagbare obligaties, wat een afweging is voor het ontvangen van een hoger dan normaal rentetarief van de emittent.

Zijn opvraagbare obligaties een goede toevoeging aan de portefeuille?

Zoals het geval is met elk beleggingsinstrument, hebben opvraagbare obligaties een plaats in een gediversifieerde portefeuille. Beleggers moeten echter rekening houden met hun unieke kwaliteiten en passende verwachtingen vormen.

Er is geen gratis lunch, en de hogere rentebetalingen die worden ontvangen voor een opvraagbare obligatie komen met de prijs van herbeleggingsrisico en een verminderd potentieel voor prijswaardering. Deze risico's houden echter verband met rentedalingen en maken van opvraagbare obligaties een van de vele instrumenten voor beleggers om hun tactische visie op financiële markten tot uitdrukking te brengen. (Voor meer informatie over de diversificatie van beleggingen, bekijk Optimale activaspreiding).

Wedden op rentetarieven bij de keuze voor opvraagbare obligaties

Effectief tactisch gebruik van opvraagbare obligaties hangt af van iemands visie op toekomstige rentetarieven. Houd er rekening mee dat een opvraagbare obligatie bestaat uit twee primaire componenten, een normale obligatie en een ingebedde calloptie op rentetarieven.

Als koper van een obligatie gokt u in wezen dat de rentetarieven hetzelfde zullen blijven of zullen stijgen. Als dit gebeurt, ontvangt u het voordeel van een hoger dan normaal rentetarief gedurende de gehele looptijd van de obligatie, omdat de emittent nooit de mogelijkheid zou hebben om de obligaties terug te halen en schuld tegen een lagere koers opnieuw uit te geven.

Omgekeerd, als de rente daalt, zal uw obligatie minder in waarde waarderen dan een normale obligatie en kan zelfs worden weggebeld. Mocht dit gebeuren, dan zou u op korte termijn hebben geprofiteerd van een hogere rente, maar zou u dan gedwongen zijn uw activa tegen de lagere geldende tarieven te herinvesteren.

Het komt neer op

Als algemene vuistregel bij beleggen is het het beste om uw vermogen zoveel mogelijk te diversifiëren. Oproepbare obligaties bieden één hulpmiddel om het rendement op uw totale vastrentende portefeuille marginaal te verbeteren, maar ze doen dit met extra risico en vormen een weddenschap tegen lagere rentetarieven. Die aantrekkelijke kortetermijnrendementen kunnen u uiteindelijk op de lange termijn kosten.