De consumentenprijsindex is een vriend voor beleggers

De prijzen van goederen en diensten fluctueren in de tijd, maar wanneer prijzen te veel en te snel veranderen, kunnen de effecten een economie shockeren. De consumentenprijsindex (CPI), de belangrijkste maatstaf voor de prijzen van goederen en diensten, geeft aan of de economie inflatie, deflatie of stagflatie ervaart. De resultaten van de CPI worden veel verwacht en bekeken; de CPI speelt een rol bij veel belangrijke financiële beslissingen, waaronder het rentebeleid van de Federal Reserve en de afdekkingsbeslissingen van grote banken en bedrijven. Individuele beleggers kunnen ook profiteren van het bekijken van de CPI bij het nemen van beslissingen over hedging en allocatie.

Hoe de CPI is opgebouwd

Het Bureau of Labor Statistics (BLS) van het Amerikaanse ministerie van Arbeid publiceert de CPI-gegevens maandelijks, hoewel de precieze datum van maand tot maand varieert. (Een kalender is beschikbaar op de website van BLS en de volgende publicatiedatum staat op elk rapport.) Het rapport bestaat uit drie indexen die de uitgaven van twee bevolkingsgroepen vertegenwoordigen: de CPI voor stedelijke loontrekkenden en bedienden (CPI-W), de CPI voor alle stedelijke consumenten (CPI-U) en de geketende CPI voor alle stedelijke consumenten (C-CPI-U).

De marktmand voor het basisjaar, waaruit de CPI is samengesteld, is afgeleid van gedetailleerde uitgaveninformatie die is verzameld bij duizenden gezinnen in het hele land. De informatie wordt verzameld via interviews en dagboeken die door deelnemers worden bijgehouden. Het mandje bestaat uit meer dan 200 categorieën goederen en diensten, verdeeld in acht groepen: eten en drinken, huisvesting, kleding, transport, medische zorg, recreatie, onderwijs en communicatie, en andere goederen en diensten. Ook worden de prijzen van 80.000 artikelen in de marktmand maandelijks verzameld bij duizenden winkels, servicebedrijven, verhuureenheden en artsenpraktijken.

Voorwaarden geïllustreerd door de CPI

De uitgebreide maatregelen die zijn genomen om een ​​duidelijk beeld te vormen van veranderingen in de kosten van levensonderhoud, helpen belangrijke financiële spelers een gevoel van inflatie te krijgen, wat een economie kan vernietigen als het ongebreideld kan lopen. Zowel extreme deflatie als inflatie worden gevreesd, hoewel de eerste veel minder vaak voorkomt.

Natuurlijk kunnen we deflatie of dalende prijzen als een goede zaak beschouwen. En dat kunnen ze zijn, met mate en binnen bepaalde grenzen. De prijs van telefoongesprekken daalt bijvoorbeeld al meer dan een eeuw, en het zal waarschijnlijk blijven dalen met de verschuiving van oproepen die via internet worden doorgevoerd. Dat is zeker niet iets waar je consumenten over hoort klagen. Maar deflatie kan ongetwijfeld een slechte zaak zijn. Het beste voorbeeld is de Grote Depressie toen de legioenen werklozen het zich niet konden veroorloven om tegen elke prijs goederen en diensten te kopen.

Wanneer prijsstijgingen uit de hand lopen, wordt inflatie hyperinflatie genoemd. Het bekendste voorbeeld van hyperinflatie vond plaats in Duitsland in de jaren 1920, waar de inflatie 3, 25 miljoen procent per maand bereikte. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bereikte Griekenland 8, 55 miljard procent per maand en Hongarije 4, 19 miljoen per maand. Hongarije drukte in 1946 een 100 miljoen miljard pengobiljet. Op dat moment wordt geld echt zinloos en moet de regering de valutadominaties herwaarderen: wat ooit een, bijvoorbeeld, een biljet van één miljoen eenheid was, wordt dan een denominatie van één eenheid van ongeacht de valuta. Gezien deze historische voorbeelden, is het gemakkelijk om te zien waarom een ​​plotselinge beweging in beide richtingen in de CPI mensen erg nerveus kan maken.

Er zijn ook verschillende specifieke soorten prijsschommelingen in de economie, zoals desinflatie, reflatie en stagflatie. Desinflatie is een vertraging van de inflatie, maar het is nog steeds een inflatoire toestand. En wanneer inflatie plaatsvindt in een economie die niet groeit, wordt de situatie stagflatie genoemd, waardoor elke inflatie effectief wordt versterkt.

Sommige toepassingen van de CPI

De CPI wordt vaak gebruikt om betalingen van consumenteninkomsten aan te passen aan veranderingen in de waarde van de dollar en om andere economische reeksen aan te passen. Sociale zekerheid koppelt de CPI aan inkomensniveau; de federale inkomstenbelastingstructuur is afhankelijk van de CPI om aanpassingen te maken die inflatie-geïnduceerde verhogingen van belastingtarieven voorkomen en ten slotte gebruiken werkgevers de CPI om loonaanpassingen te maken die de kosten van levensonderhoud kunnen bijhouden. Gegevensreeksen over detailhandel, uur- en weekinkomsten en de nationale inkomsten- en productrekeningen zijn allemaal gekoppeld aan de CPI om de gerelateerde indexen te vertalen in inflatievrije voorwaarden.

De CPI en de markten

Bewegingen in de prijzen van goederen en diensten hebben het meest rechtstreeks invloed op vastrentende effecten. Als de prijzen stijgen, zijn betalingen voor vaste obligaties waardeloos, waardoor de opbrengsten van de obligaties effectief worden verlaagd. Inflatie vormt ook een ernstig probleem voor houders van vaste annuïteiten en pensioenregelingen, omdat het de effectieve waarde van de vaste betalingen aantast. Veel gepensioneerden hebben gezien hoe hun pensioenuitkering in de loop van de tijd koopkracht verliest.

Prijsvolatiliteit kan ook slecht zijn voor aandelen. Een bescheiden en gestage inflatie is te verwachten in een groeiende economie, maar als de prijzen van middelen die worden gebruikt bij de productie van goederen snel stijgen, kunnen fabrikanten winstdalingen ervaren. Anderzijds kan deflatie een negatief teken zijn dat wijst op een afname van de consumentenvraag. In deze situatie worden fabrikanten gedwongen om de prijzen te verlagen om hun producten te verkopen, maar de middelen en grondstoffen die bij de productie worden gebruikt, mogen niet met een gelijk bedrag dalen. Nogmaals, de marges van de bedrijven worden gedrukt vanwege de plakkerigheid van de prijzen voor sommige artikelen en de elasticiteit van de prijzen voor andere artikelen.

Bescherming tegen inflatie

Gelukkig zijn, aangezien de financiële markten in de loop van de tijd verfijnder zijn geworden, beleggingsproducten gecreëerd om zelfs het gemiddelde persoon te helpen het inflatierisico af te dekken. Beleggingsfondsen of banken die zich zorgen maken over de stijgende inflatie, kunnen speciale tegen inflatie beschermde obligaties kopen, TIPS genaamd.

Bovendien biedt de Chicago Mercantile Exchange futurescontracten op de CPI, die kunnen worden gebruikt om de inflatie af te dekken. Deze contracten bieden ook nuttige informatie over de marktconsensus voor prijzen in de toekomst.

Ook hebben veel mensen een aanzienlijk eigen vermogen in hun huizen, wat vaak een goede inflatie hedge is. De investering van veel huiseigenaren heeft niet alleen de inflatie bijgehouden, maar ook overtroffen en een positief rendement verdiend. Er zijn ook producten gemaakt om mensen te helpen gebruik te maken van deze equity die anders illiquide is. Bij een omgekeerde hypotheek ontvangt de eigenaar bijvoorbeeld betalingen en wordt het onroerend goed bij overlijden overgedragen. Een erfenis kan worden verminderd, maar er is een gestage stroom van inkomsten uit het eigen vermogen in het huis om de kosten van levensonderhoud te financieren. Dit is echter niet noodzakelijkerwijs een perfecte oplossing. Als de geselecteerde kredietopties geen groeicomponent met een jaarlijkse trekkingslimiet bieden, is de eigenaar blootgesteld aan het inflatierisico.

Gevolgtrekking

De CPI is waarschijnlijk de belangrijkste en meest bekeken economische indicator, en het is de bekendste maat voor het bepalen van veranderingen in de kosten van levensonderhoud die, zoals de geschiedenis ons leert, schadelijk kunnen zijn als ze groot en snel zijn. De CPI wordt gebruikt om lonen, pensioenuitkeringen, belastingschijven en andere belangrijke economische indicatoren aan te passen. Het kan beleggers sommige dingen vertellen over wat er kan gebeuren op de financiële markten, die zowel directe als indirecte relaties met consumentenprijzen delen. Door de stand van de consumentenprijzen te kennen, kunnen beleggers passende investeringsbeslissingen nemen en zichzelf beschermen door gebruik te maken van beleggingsproducten zoals TIPS.