Kostenbasis 101: hoe het te begrijpen

De kostenbasis is de oorspronkelijke waarde of aankoopprijs van een actief of investering voor belastingdoeleinden. De kostenbasiswaarde wordt gebruikt bij de berekening van vermogenswinsten of -verliezen, wat het verschil is tussen de verkoopprijs en de aankoopprijs.

Het berekenen van de totale kostenbasis is van cruciaal belang om te weten of een investering winstgevend is of niet, en eventuele fiscale gevolgen. Als beleggers willen weten of een investering die gewenste winst heeft opgeleverd, moeten ze de prestaties van de investering bijhouden.

Ken uw voorraadkostenbasis

Inzicht in de kostenbasis

De kostenbasis begint als de oorspronkelijke kostprijs van een actief voor belastingdoeleinden, wat in eerste instantie de eerste aankoopprijs is. Maar de initiële aankoopprijs is slechts een deel van de totale kosten van een investering. Naarmate de tijd vordert, zal deze kostenbasis worden aangepast voor financiële en bedrijfsontwikkelingen zoals aandelensplitsingen, dividenden en rendement van kapitaaluitkeringen. Dit laatste komt vaak voor bij bepaalde investeringen, zoals Master Limited Partnerships (MLP's).

De kostenbasis wordt gebruikt om het belastingtarief van de vermogenswinst te bepalen, dat gelijk is aan het verschil tussen de kostenbasis van het actief en de huidige marktwaarde. Natuurlijk wordt deze koers geactiveerd wanneer een actief wordt verkocht of de winst of het verlies wordt gerealiseerd. De belastinggrondslag geldt nog steeds voor niet-gerealiseerde winsten of verliezen wanneer effecten worden aangehouden, maar niet officieel zijn verkocht, maar belastingautoriteiten zullen een bepaling van het kapitaalwinstpercentage vereisen, dat op korte of lange termijn kan zijn.

Belangrijkste leerpunten

• De kostenbasis is de oorspronkelijke waarde of aankoopprijs van een actief of investering voor belastingdoeleinden.
• De kostenbasis wordt gebruikt om het belastingtarief van de vermogenswinst te berekenen, wat het verschil is tussen de kostenbasis van het actief en de huidige marktwaarde.
• De IRS vereist de first-in, first-out (FIFO) -methode voor het berekenen van belastingen en kostenbasis, wat betekent dat de oudste bedrijven eerst worden verkocht.

Kostenbasis voor belastingrapportage

Hoewel beursvennootschappen verplicht zijn om de betaalde prijs voor belastbare effecten aan de IRS te melden, moet voor sommige effecten, zoals die voor een lange periode worden aangehouden of die worden overgedragen van een andere beursvennootschap, de historische kostenbasis worden verstrekt door de investeerder. Dit alles legt de verantwoordelijkheid voor nauwkeurige rapportage van kostenbasis voor beleggers.

Het bepalen van de initiële kostenbasis van effecten en financiële activa voor slechts één initiële aankoop is zeer eenvoudig. In werkelijkheid kunnen er opeenvolgende aankopen en verkopen zijn wanneer een belegger beslissingen neemt om specifieke handelsstrategieën te implementeren en het winstpotentieel te maximaliseren om een ​​impact te hebben op een totale portefeuille. Met alle verschillende soorten beleggingen, inclusief aandelen, obligaties en opties, kan het nauwkeurig berekenen van de kostenbasis voor belastingdoeleinden ingewikkeld worden.

Bij elke transactie tussen een koper en een verkoper geldt de initiële prijs die wordt betaald in ruil voor een product of dienst als de kostenbasis. De aandelenkostenbasis is de totale kost voor een belegger; dit bedrag is inclusief de aankoopprijs per aandeel plus herbelegde dividenden en commissies. De kostenbasis voor eigen vermogen is niet alleen vereist om te bepalen hoeveel of geen belastingen op een investering moeten worden betaald, maar is van cruciaal belang bij het volgen van de winsten of verliezen op investeringen om geïnformeerde koop- of verkoopbeslissingen te nemen.

Kostenbasis berekenen

Zoals eerder vermeld, is de kostenbasis van elke investering gelijk aan de oorspronkelijke aankoopprijs van een actief. Elke investering begint met deze status en als het de enige aankoop is, is het bepalen van de kosten slechts de oorspronkelijke aankoopprijs. Merk op dat het toegestaan ​​is om de kosten van een transactie op te nemen, zoals een commissie voor aandelenhandel, die ook kan worden gebruikt om de uiteindelijke verkoopprijs te verlagen.

Zodra volgende aankopen zijn gedaan, moet de aankoopdatum en -waarde worden bijgehouden. Voor belastingdoeleinden is de methode die wordt gebruikt door de Internal Revenue Service (IRS) first-in, first-out (FIFO) voor degenen die bekend zijn met de methode voor het volgen van de inventaris voor bedrijven. Met andere woorden, wanneer een verkoop wordt gedaan, wordt eerst de kostenbasis voor de oorspronkelijke aankoop gebruikt en volgt deze een voortgang door de aankoopgeschiedenis.

Laten we bijvoorbeeld aannemen dat Lawrence in juni 100 aandelen XYZ heeft gekocht voor $ 20 per aandeel en vervolgens in september een extra aankoop heeft gedaan van 50 XYZ-aandelen voor $ 15 per aandeel.

Als hij 120 aandelen zou verkopen, zou zijn kostenbasis met behulp van de FIFO-methode (100 x $ 20 per aandeel) + (20 x $ 15 per aandeel) = $ 2.300 zijn. De gemiddelde kostenmethode kan ook van toepassing zijn en vertegenwoordigt het totale aantal gekochte aandelen in dollar, gedeeld door het totale aantal gekochte aandelen. Als Lawrence 120 aandelen zou verkopen, zou zijn gemiddelde kostenbasis 120 x [(100 x $ 20 per aandeel) + (50 x $ 15 per aandeel)] / 150 = $ 2.200 zijn.

IRS-publicaties, zoals Publicatie 550, kunnen een belegger helpen te leren welke methode van toepassing is op bepaalde effecten. Anders kan een accountant de beste manier van handelen helpen bepalen. Er zijn ook verschillen tussen effecten, maar het basisconcept van wat de aankoopprijs wordt toegepast. Meestal hebben de meeste voorbeelden betrekking op aandelen. Obligaties zijn echter enigszins uniek in die zin dat de aankoopprijs boven of onder pari moet worden afgeschreven tot het einde van de looptijd. Voor beleggingsfondsen moeten winsten jaarlijks aan aandeelhouders worden uitgekeerd, wat een belastbaar feit op belastbare (niet-gekwalificeerde) rekeningen teweegbrengt. Alle bedragen worden gevolgd door een bewaarder of begeleiding wordt verstrekt door de beleggingsmaatschappij.

Waarom is de kostenbasis belangrijk?

De noodzaak om de kostenbasis voor investeringen te volgen, is vooral nodig voor belastingdoeleinden. Zonder deze vereiste is er een solide geval dat de meeste beleggers de moeite niet zouden nemen om dergelijke gedetailleerde gegevens bij te houden. En omdat belastingen op vermogenswinsten zo hoog kunnen zijn als de gewone inkomsten (in het geval van het belastingtarief op de korte termijn vermogenswinst), loont het om deze zo mogelijk te minimaliseren. Het aanhouden van effecten langer dan een jaar kwalificeert de belegging als een langetermijnbelegging, die een veel lager belastingtarief heeft dan gewone inkomenspercentages en daalt op basis van inkomensniveaus.

Naast de IRS-vereiste om meerwaarden te rapporteren, is het belangrijk om te weten hoe een investering in de loop van de tijd heeft gepresteerd. Slimme beleggers weten wat ze hebben betaald voor een effect en hoeveel belasting ze moeten betalen als ze het verkopen. Het bijhouden van winsten en verliezen in de loop van de tijd dient ook als een scorekaart voor beleggers en laat hen weten of hun handelsstrategieën winst of verlies genereren. Een gestage reeks verliezen kan erop wijzen dat de beleggingsstrategie opnieuw moet worden geëvalueerd.

dividenden

De vermogenskostenbasis voor een aandeel dat geen dividend betaalt, wordt berekend door de aankoopprijs per aandeel plus vergoedingen per aandeel toe te voegen. Herbelegging van dividenden verhoogt de kostenbasis van de holding omdat dividenden worden gebruikt om meer aandelen te kopen.

Stel dat een belegger 10 aandelen ABC-bedrijf heeft gekocht voor een totale investering van $ 1.000 plus $ 10 handelskosten. De belegger ontving dividenden van $ 200 in het eerste jaar en $ 400 in het tweede jaar. De kostenbasis zou $ 1.610 zijn ($ 1.000 + $ 10 kosten + $ 600 aan dividenden). Als de belegger het aandeel in jaar drie voor $ 2.000 zou verkopen, zou de belastbare winst $ 390 zijn.

Een van de redenen waarom beleggers herbelegde dividenden in het totaal van de kosten moeten opnemen, is omdat dividenden in het ontvangen jaar worden belast. Als de ontvangen dividenden niet worden opgenomen in de kostenbasis, zal de belegger er tweemaal belasting over betalen. Als in het bovenstaande voorbeeld bijvoorbeeld dividenden worden uitgesloten, is de kostenbasis $ 1.010 ($ 1.000 + $ 10 vergoeding). Als gevolg hiervan zou de belastbare winst $ 990 ($ 2.000 - $ 1.010 kostenbasis) zijn versus $ 390 als de dividendinkomsten in de kostenbasis waren opgenomen.

Met andere woorden, bij de verkoop van een investering betalen beleggers belasting over de meerwaarden op basis van de verkoopprijs en de kostenbasis. Dividenden worden echter als inkomsten belast in het jaar dat ze aan de belegger worden uitbetaald, ongeacht of de dividenden opnieuw zijn geïnvesteerd of als contant geld zijn uitgekeerd.

Voorbeelden van kostenbasis

Het berekenen van de kostenbasis wordt ingewikkelder als gevolg van bedrijfsacties. Zakelijke acties omvatten items zoals het corrigeren van aandelensplitsingen en het verwerken van speciale dividenden, faillissementen en kapitaaluitkeringen, evenals fusie- en overnameactiviteiten en spin-offs van bedrijven. Een aandelensplitsing, zoals een twee-voor-één-splitsing waarbij een bedrijf een extra aandeel uitgeeft voor elk aandeel dat een belegger bezit, verandert niets aan de totale kostenbasis. Maar het betekent wel dat de kosten per aandeel door twee worden gedeeld, of wat de ruilverhouding ook volgt.

Volgens CCH Capital Changes, een toonaangevende autoriteit bij het helpen van de IRS en investeerders bij het volgen van de kostenbasis voor bedrijfsacties, zijn er elk jaar meer dan een miljoen bedrijfsactieactiviteiten. Het bepalen van de impact van bedrijfsacties is niet al te ingewikkeld, maar het kan speurvaardigheden vereisen, zoals het zoeken van een CCH-handleiding uit een lokale bibliotheek of op weg naar het gedeelte investor relations van de website van een bedrijf. Deze bronnen bieden meestal veel details over fusies en overnames of spin-offs.

fusies

Wanneer een bedrijf dat u bezit door een ander bedrijf wordt overgenomen, geeft het overnemende bedrijf aandelen, contanten of een combinatie van beide uit om de aankoop te voltooien. Uitbetalingen voor contant geld moeten ertoe leiden dat een deel als een winst moet worden gerealiseerd en daarop belasting moet betalen. De uitgifte van aandelen zal waarschijnlijk kapitaalwinsten of -verliezen als niet-gerealiseerd houden, maar het zal noodzakelijk zijn om de nieuwe kosten te volgen. Bedrijven geven advies over de percentages en uitsplitsingen. Dezelfde regels zijn ook van toepassing wanneer een bedrijf een divisie in zijn eigen nieuwe bedrijf spint. Een deel van de belastingkosten gaat met het nieuwe bedrijf en het is voor de belegger nodig om het percentage te bepalen dat het bedrijf zal verstrekken.

Als het XYZ-bedrijf bijvoorbeeld ABC-bedrijf koopt en twee aandelen uitgeeft voor elk aandeel dat eerder in bezit was, bezit de in het vorige voorbeeld genoemde belegger nu 20 aandelen van het XYZ-bedrijf. Bedrijven moeten formulier S-4 indienen bij de Securities and Exchange Commission (SEC), die de fusieovereenkomst schetst en beleggers helpt de nieuwe kostenbasis te bepalen.

Faillissementen

Faillissementsituaties zijn nog gecompliceerder. Wanneer bedrijven failliet gaan, varieert de impact op aandelen. Het faillissement aangeven betekent niet altijd dat aandelen waardeloos zijn. Als een bedrijf hoofdstuk 7 verklaart, houdt het bedrijf op te bestaan ​​en zijn de aandelen waardeloos.

Als een bedrijf echter hoofdstuk 11 declareert, kan het aandeel nog steeds worden verhandeld op een beurs of over-the-counter (OTC) en nog steeds enige waarde behouden. Daarom zijn de initiële kostenbasisberekeningen van toepassing. OTC is een makelaar-dealernetwerk dat effecten verhandelt die niet op een formele beurs zijn genoteerd.

Als de obligatiehouder van een bedrijf uit hoofdstuk 11 echter gewone aandelen krijgt in ruil voor een deel van de obligaties die zijn aangehouden voorafgaand aan het faillissement, wordt de kostenbasis gecompliceerder. De kostenbasis wordt doorgaans beschouwd als de reële marktwaarde van de gewone aandelen op de ingangsdatum; deze waarde is vastgelegd in hoofdstuk 11 opkomstplannen.

Aandelensplitsingen

Gelukkig bemoeilijken niet alle zakelijke acties de berekeningen van de kostenbasis; het verklaren van een aandelensplitsing is zo'n actie. Als een bedrijf bijvoorbeeld een 2 voor 1 splitst, in plaats van 10 aandelen ABC-bedrijf te bezitten, zou een belegger 20 aandelen bezitten. De initiële kosten van $ 1.000 blijven echter hetzelfde, dus de 20 aandelen hebben een prijs van $ 50 in plaats van $ 100 per aandeel.

Overgenomen voorraden en geschenken

Naast bedrijfsacties kunnen andere situaties de kostenbasis beïnvloeden; een dergelijke situatie is het ontvangen van een gift of erfenis. De kostenbasis voor geërfde aandelen wordt berekend door de gemiddelde prijs te nemen op de datum van overlijden van de begunstigde.

Omgekeerd is een begaafd aandeel ingewikkelder. Als een belegger de voorraad verkoopt, wordt de kostenbasis de aankoopprijs op de datum waarop de gifter de voorraad heeft gekocht, tenzij de prijs lager is op de datum van het geschenk. Als dit het geval is, kunnen de belastingkosten worden verlaagd, omdat de voorraad waardeverlies heeft geleden.

Houd het simpel

Verschillende methoden kunnen helpen bij het minimaliseren van het papierwerk en de tijd die nodig is om de kostenbasis te volgen. Bedrijven bieden dividend herinvesteringsplannen (DRIP's) waarmee dividenden kunnen worden gebruikt om extra aandelen in de onderneming te kopen. Bewaar deze programma's indien mogelijk op een gekwalificeerde rekening waar vermogenswinsten en -verliezen niet hoeven te worden gevolgd. Elke nieuwe DRIP-aankoop resulteert in een nieuw belastinglot. Hetzelfde geldt voor automatische herinvesteringsprogramma's, zoals elke maand beleggen van $ 1.000 vanaf een betaalrekening. Nieuwe aankopen betekenen altijd nieuwe belastingkavels.

De eenvoudigste manier om de kostenbasis te volgen en te berekenen, is via beursvennootschappen. Of een belegger een online of traditionele effectenrekening heeft, bedrijven hebben zeer geavanceerde systemen die gegevens bijhouden van transacties en bedrijfsacties met betrekking tot aandelen. Het is echter altijd verstandig voor beleggers om hun eigen administratie bij te houden door zelf te volgen om de nauwkeurigheid van de rapporten van de beursvennootschap te waarborgen. Self-tracking zal ook eventuele toekomstige problemen verlichten als beleggers van bedrijf veranderen, schenkingsaandelen of aandelen nalaten aan een begunstigde als een erfenis.

Voor aandelen die gedurende vele jaren buiten een beursvennootschap zijn gehouden, moeten beleggers mogelijk historische prijzen opzoeken om de kostenbasis te berekenen. Historische prijzen zijn gemakkelijk te vinden op internet. Voor beleggers die self-track aandelen, financiële software zoals Intuit's Quicken, Microsoft Money, of het gebruik van een spreadsheet zoals Microsoft Excel, kunnen worden gebruikt om de gegevens te organiseren. Ten slotte zijn websites zoals GainsKeeper of Netbasis beschikbaar om kostenbasis en andere rapportagediensten voor beleggers te bieden. Al deze bronnen maken het bijhouden en bijhouden van nauwkeurige gegevens eenvoudiger.

Het komt neer op

Aandelenkostenbasis is belangrijk voor beleggers om te berekenen en te volgen bij het beheren van een portefeuille en voor belastingrapportage. Het berekenen van de aandelenkostenbasis is meestal ingewikkelder dan het samenvatten van de aankoopprijs met vergoedingen. Continue monitoring van bedrijfsacties is belangrijk om ervoor te zorgen dat beleggers het winst- of verliesprofiel van een aandelenpositie begrijpen, en om ervoor te zorgen dat kapitaalwinsten en -verliezen nauwkeurig worden gerapporteerd. Hoewel beursvennootschappen deze informatie doorgaans traceren en aan de IRS rapporteren, zijn er situaties waarin ze deze niet hebben, zoals in het geval van een hoogbegaafde aandelen. Naast beursvennootschappen zijn er veel andere online bronnen beschikbaar om te helpen bij het handhaven van een nauwkeurige basis.

Het concept van kostenbasis is vrij eenvoudig, maar het kan ingewikkeld worden. Het bijhouden van de kosten is vereist voor belastingdoeleinden, maar is ook nodig om het investeringssucces te volgen en te bepalen. Het is belangrijk om een ​​goede administratie bij te houden en de investeringsstrategie waar mogelijk te vereenvoudigen.