Deposit Multiplier
Een deposit multiplier, soms een eenvoudige deposit multiplier genoemd, is het bedrag dat een bank in reserve moet houden en is een percentage van het bedrag dat bij de bank is gestort. Als de deposit multiplier bijvoorbeeld 20% is, moet de bank $ 1 in reserve houden voor elke $ 5 aan deposito's. De resterende $ 4 is beschikbaar voor de bank om uit te lenen of te beleggen.
De vereiste voor het vermenigvuldigen van deposito's is cruciaal voor het handhaven van de basisgeldvoorraad van een economie. Het vertrouwen op een deposit multiplier wordt een fractioneel reservebanksysteem genoemd en is nu gebruikelijk voor banken in de meeste landen over de hele wereld.
De deposit multiplier wordt soms de deposit expansie multiplier genoemd. Dit is het omgekeerde van de vereiste reserveverhouding. De deposit multiplier vormt de basis voor de geldmultiplier, maar de waarde van de geldmultiplier is uiteindelijk minder, vanwege overtollige reserves, besparingen en conversies naar contant geld door consumenten.
Inzicht in deposit multipliers
Het houden van een stortingsvermenigvuldiger minimaliseert het risico dat een bank niet genoeg contant geld bij de hand heeft om aan haar dagelijkse opnameverzoeken van haar klanten te voldoen. De reserve-vereiste ratio bepaalt ook hoeveel geld het moet lenen of anderszins moet beleggen.
Een deposit multiplier berekenen
Een deposit multiplier kan worden berekend met behulp van de volgende formule:
Centrale banken zoals de Federal Reserve in de Verenigde Staten stellen minimumbedragen vast die banken moeten aanhouden, de zogenaamde reserve. De bank moet dit minimum continu handhaven op een rekening die bij de centrale bank is gedeponeerd om ervoor te zorgen dat zij voldoende contant geld heeft om te voldoen aan eventuele opnameverzoeken van haar deposanten.
Belangrijkste leerpunten
- De deposit multiplier is de sleutel tot het handhaven van de basisgeldvoorraad van een economie.
- Het is het hoofdbestanddeel van een fractioneel reservebanksysteem.
- Banken in de VS moeten de door de Federal Reserve vastgestelde minimumwaarden behouden, maar kunnen een hogere deposit multiplier instellen.
De deposit multiplier wordt soms uitgedrukt als de deposit multiplier-ratio, wat het omgekeerde is van de vereiste reserveratio. Als de vereiste reserveratio bijvoorbeeld 20% is, is de deposit multiplier-ratio 80%.
Stortmultiplier versus geldmultiplier
De deposit multiplier wordt vaak verward met de geldmultiplier. Hoewel de twee termen nauw verwant zijn, zijn ze niet uitwisselbaar.
De geldmultiplicator weerspiegelt de verandering in de geldhoeveelheid van een land gecreëerd door de lening van kapitaal buiten de reserve van de bank. Het kan worden gezien als de maximale potentiële creatie van geld door het vermenigvuldigde effect van alle bankleningen.
Banken kunnen reserves aanhouden die verder gaan dan de vereisten van de Federal Reserve om het aantal cheques te verminderen.
Als banken elke beschikbare dollar lenen buiten hun vereiste reserves, en als leners elke dollar uitgeven die ze van banken leenden, zouden de depositvermenigvuldiger en de geldvermenigvuldiger in wezen hetzelfde zijn.
In de praktijk lenen banken niet elke beschikbare dollar uit. En niet alle leners geven elke dollar uit die ze lenen. Ze kunnen een deel van het geld besteden aan spaar- of andere depositorekeningen. Dat vermindert de hoeveelheid geld die wordt gecreëerd en de geldvermenigvuldiger die het weerspiegelt.