Kortingspercentage
Afhankelijk van de context heeft de disconteringsvoet twee verschillende definities en gebruiksmogelijkheden. Ten eerste verwijst de disconteringsvoet naar de rentevoet die aan de commerciële banken en andere financiële instellingen in rekening wordt gebracht voor de leningen die zij via de kortingsprocedure van de Federal Reserve Bank aangaan, en ten tweede verwijst de disconteringsvoet naar de rentevoet die wordt gebruikt bij verdisconteerd cashflow (DCF) analyse om de contante waarde van toekomstige kasstromen te bepalen.
Belangrijkste leerpunten
- De term disconteringsvoet kan verwijzen naar de rentevoet die de Federal Reserve banken in rekening brengt voor kortetermijnleningen of de rentevoet die wordt gebruikt om toekomstige kasstromen te verdisconteren in een discounted cash flow (DCF) -analyse.
- In een bankcontext is kortingsleningen een belangrijk instrument van het monetaire beleid en onderdeel van de functie van de Fed als laatste geldschieter.
- In DCF drukt de disconteringsvoet de tijdwaarde van geld uit en kan het verschil maken tussen of een investeringsproject financieel levensvatbaar is of niet.
Kortingspercentage van Fed
Kortingspercentage voor kortingsleningen van Fed
Hoewel commerciële banken vrij zijn om elkaar te lenen en vreemd vermogen te lenen zonder enige behoefte aan onderpand met behulp van de marktgestuurde interbancaire koers, kunnen ze het geld ook lenen voor hun operationele behoeften op korte termijn bij de Federal Reserve Bank. Dergelijke leningen worden verstrekt door de 12 regionale filialen van de Fed en het geleende kapitaal wordt door de financiële instellingen gebruikt om eventuele financieringstekorten op te lossen, om mogelijke liquiditeitsproblemen te voorkomen of, in het ergste geval, om het faillissement van een bank te voorkomen . Deze speciale door de Fed aangeboden kredietfaciliteit staat bekend als het kortingsvenster. Dergelijke leningen worden door de regelgevende instantie verstrekt voor een ultrakorte periode van 24 uur of minder, en de toepasselijke rentevoet die op deze leningen wordt berekend, is een standaard discontovoet. Deze disconteringsvoet is geen marktkoers, maar wordt beheerd en vastgesteld door de besturen van de Federal Reserve Bank en wordt goedgekeurd door de Raad van Bestuur.
Het kortingsprogramma van de Fed heeft drie verschillende niveaus van leningen, en elk van hen gebruikt een afzonderlijk maar gerelateerd tarief. Het eerste niveau, het primaire kredietprogramma, is gericht op het aanbieden van vereist kapitaal aan de 'financieel gezonde' banken met een goede kredietwaardigheid. Deze primaire discontovoet wordt meestal vastgesteld boven de bestaande marktrente die beschikbaar is bij andere banken of bij andere bronnen van vergelijkbare kortlopende schulden. Het volgende niveau, het secundaire kredietprogramma genoemd, biedt vergelijkbare leningen aan instellingen die niet in aanmerking komen voor het primaire tarief en wordt meestal 50 basispunten hoger ingesteld dan het primaire tarief (1 procentpunt = 100 basispunten). Instellingen in dit niveau zijn kleiner dan en mogelijk niet zo financieel gezond als die in het primaire niveau, wat de hogere discontovoet verklaart die wordt aangerekend aan de leningen die de Fed hen aanbiedt. Het derde niveau, het seizoensgebonden kredietprogramma, dient de kleinere financiële instellingen met een grotere variantie in hun kasstromen, hoewel de kasstromen in hoge mate voorspelbaar kunnen zijn.
Financiële instellingen die bij de landbouw- of toerismesector zijn aangesloten, kunnen bijvoorbeeld fluctuaties in hun kasstromen hebben als gevolg van seizoenspatronen, maar afhankelijk van de weersomstandigheden blijven ze voorspelbaar. Instellingen in dit niveau zijn echter de meest risicovolle en de tarieven die aan hen worden aangerekend, zijn ook hoger.
Terwijl de disconteringsvoeten voor de eerste twee niveaus onafhankelijk worden bepaald door de Fed en het tariefbepalingsproces geen rekening houdt met marktgebaseerde inputs, wordt de disconteringsvoet voor het derde niveau bepaald op basis van de geldende tarieven in de markt. Doorgaans wordt rekening gehouden met een gemiddelde van een selecte reeks marktrente van vergelijkbare alternatieve kredietfaciliteiten bij het vaststellen van de seizoenskortingskorting.
Alle drie soorten kortingsleningen zijn onderpand, dat wil zeggen - de kredietnemer moet een bepaald effect of onderpand tegen de lening handhaven.
Gebruik van de disconteringsvoet van de Fed
Lenende instellingen gebruiken deze faciliteit spaarzaam, meestal wanneer ze geen bereidwillige geldschieters op de markt kunnen vinden. De door de Fed aangeboden kortingspercentages zijn beschikbaar tegen relatief hogere rentetarieven in vergelijking met de interbancaire rentetarieven, en kortingsleningen zijn beschikbaar als noodoptie voor banken in nood. Lenen bij het Fed-kortingsvenster kan zelfs zwakte voor andere marktdeelnemers en investeerders aangeven. Het gebruik ervan piekt tijdens periodes van financiële nood.
Het gebruik van het kortingsvenster van de Fed steeg bijvoorbeeld eind 2007 en 2008, omdat de financiële omstandigheden sterk verslechterden en de centrale bank stappen ondernam om liquiditeit in het financiële systeem te injecteren. In augustus 2007 heeft de Raad van Bestuur de primaire disconteringsvoet verlaagd van 6, 25% naar 5, 75%, waardoor de spread over de Fed-fondsenrente is verlaagd van 1% naar 0, 5%. In oktober 2008, de maand na de ineenstorting van Lehman Brothers, piekte het lenen van kortingsvensters op $ 403, 5 miljard tegen het maandelijkse gemiddelde van $ 0, 7 miljard van 1959 tot 2006. Vanwege de financiële crisis verlengde het bestuur de kredietperiode ook van 's nachts naar 30 dagen, en vervolgens tot 90 dagen in maart 2008. Toen de economie weer de controle terugkreeg, werden die tijdelijke maatregelen ingetrokken en werd de disconteringsvoet teruggezet op alleen de nachtelijke kredietverlening.
Terwijl de Fed haar eigen disconteringsvoet handhaaft onder het kortingsprogramma in de VS, gebruiken andere centrale banken over de hele wereld vergelijkbare maatregelen in verschillende varianten. De Europese Centrale Bank biedt bijvoorbeeld permanente faciliteiten die dienen als marginale beleningsfaciliteit. Financiële organisaties kunnen van de centrale bank overnight liquiditeit verkrijgen tegen de presentatie van voldoende beleenbare activa als onderpand.
Verdisconteerde cashflowanalyse
Dezelfde term, disconteringsvoet, wordt ook gebruikt in de analyse van de contante waarde van de contante waarde. DCF is een veelgebruikte waarderingsmethode die wordt gebruikt om de waarde van een investering te schatten op basis van de verwachte toekomstige kasstromen. Op basis van het concept van de tijdswaarde van geld, helpt de DCF-analyse de levensvatbaarheid van een project of een investering te beoordelen door de contante waarde van verwachte toekomstige kasstromen te berekenen met behulp van een disconteringsvoet.
Eenvoudig gezegd, als een project nu (en in toekomstige maanden) een bepaalde investering nodig heeft en er voorspellingen beschikbaar zijn over de toekomstige opbrengsten die het zal genereren, dan is het - met behulp van de discontovoet - mogelijk om de huidige waarde van al dergelijke te berekenen geld rolt. Als de netto contante waarde positief is, wordt het project als levensvatbaar beschouwd. Anders wordt het financieel onhaalbaar geacht.
In deze context van DCF-analyse verwijst de disconteringsvoet naar de rentevoet die wordt gebruikt om de contante waarde te bepalen. Zo zal $ 100 vandaag geïnvesteerd in een spaarplan met een rente van 10% groeien tot $ 110. Met andere woorden, $ 110 (toekomstige waarde) is bij discontering met het tarief van 10% vanaf vandaag $ 100 (contante waarde) waard. Als iemand al dergelijke toekomstige kasstromen kent (of redelijkerwijs kan voorspellen) (zoals de toekomstige waarde van $ 110), kan met behulp van een bepaalde disconteringsvoet de contante waarde van een dergelijke investering worden verkregen.
Wat is het juiste kortingspercentage voor een investering of een zakelijk project? Bij het beleggen in standaardactiva, zoals schatkistobligaties, wordt vaak het risicovrije rendement gebruikt als disconteringsvoet. Aan de andere kant, als een bedrijf de levensvatbaarheid van een potentieel project beoordeelt, kunnen ze de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC) gebruiken als disconteringsvoet, wat de gemiddelde kosten zijn die het bedrijf betaalt voor het lenen of verkopen van aandelen. In beide gevallen moet de netto contante waarde van alle kasstromen positief zijn om door te gaan met de investering of het project. (Zie "Hoe bereken ik een kortingspercentage in de loop van de tijd met Excel?" Voor gerelateerde informatie.)
01:43