diversificatie
Diversificatie is een strategie voor risicobeheer die een grote verscheidenheid aan beleggingen binnen een portefeuille combineert. Een gediversifieerde portefeuille bevat een combinatie van verschillende soorten activa en beleggingsvehikels in een poging de blootstelling aan een enkel actief of een beperkt risico te beperken. De grondgedachte achter deze techniek is dat een portefeuille die is opgebouwd uit verschillende soorten activa, gemiddeld een hoger langetermijnrendement zal opleveren en het risico van een individueel bezit of effect zal verlagen.
De basisprincipes van diversificatie
Diversificatie streeft ernaar om niet-systematische risico-gebeurtenissen in een portefeuille af te vlakken, zodat de positieve prestaties van sommige beleggingen de negatieve prestaties van anderen neutraliseren. De voordelen van diversificatie zijn alleen van toepassing als de effecten in de portefeuille niet perfect gecorreleerd zijn - dat wil zeggen dat ze verschillend reageren, vaak op tegengestelde manieren, op marktinvloeden.
Studies en wiskundige modellen hebben aangetoond dat het handhaven van een goed gespreide portefeuille van 25 tot 30 aandelen het meest kosteneffectieve niveau van risicoreductie oplevert. Het beleggen in meer effecten genereert verdere diversificatievoordelen, zij het tegen een drastisch lagere koers.
Belangrijkste leerpunten
- Diversificatie is een strategie die een grote verscheidenheid aan investeringen binnen een portefeuille combineert.
- Portefeuilleposities kunnen worden gediversifieerd over activaklassen en binnen klassen, en ook geografisch - door te beleggen in zowel binnenlandse als buitenlandse markten.
- Diversificatie beperkt het portefeuillerisico maar kan ook de prestaties verminderen, althans op de korte termijn.
Diversificatie naar activaklasse
Fondsbeheerders en beleggers diversifiëren hun beleggingen vaak over verschillende activaklassen en bepalen welke percentages van de portefeuille aan elk moeten worden toegewezen. Klassen kunnen zijn:
- Aandelen - aandelen of aandelen in een beursgenoteerd bedrijf
- Obligaties - vastrentende schuldinstrumenten van de overheid en bedrijven
- Onroerend goed - land, gebouwen, natuurlijke hulpbronnen, landbouw, veeteelt en water- en minerale afzettingen
- Exchange-traded funds (ETF's) - een verhandelbare korf met effecten die een index, grondstof of sector volgen
- Grondstoffen: basisgoederen die nodig zijn voor de productie van andere producten of diensten
- Geldmiddelen en kortlopende geldmiddelen (CCE) —Reasurarekeningen, depositocertificaat (CD), geldmarktvoertuigen en andere kortlopende investeringen met een laag risico
Ze zullen dan diversifiëren tussen beleggingen binnen de activaklassen, zoals door aandelen te selecteren uit verschillende sectoren die doorgaans een lage rendementscorrelatie hebben, of door aandelen met verschillende marktkapitalisaties te kiezen. In het geval van obligaties kunnen beleggers kiezen uit bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit, Amerikaanse staatsobligaties, staatsobligaties en gemeentelijke obligaties, hoogrentende obligaties en andere.
Buitenlandse diversificatie
Beleggers kunnen profiteren van verdere diversificatievoordelen door te beleggen in buitenlandse effecten, omdat deze doorgaans minder nauw verwant zijn met binnenlandse effecten. Krachten die de Amerikaanse economie onderdrukken, hebben bijvoorbeeld mogelijk geen invloed op de Japanse economie. Daarom biedt het aanhouden van Japanse aandelen een belegger een klein kussen van bescherming tegen verliezen tijdens een Amerikaanse economische neergang.
Diversificatie en de particuliere belegger
Tijd- en budgetbeperkingen kunnen het voor niet-institutionele beleggers, dat wil zeggen particulieren, moeilijk maken om een voldoende gespreide portefeuille te creëren. Deze uitdaging is een belangrijke reden waarom beleggingsfondsen zo populair zijn bij particuliere beleggers. Het kopen van aandelen in een beleggingsfonds biedt een goedkope manier om beleggingen te diversifiëren.
Hoewel beleggingsfondsen diversificatie bieden over verschillende activaklassen, bieden exchange-traded funds (ETF's) beleggers toegang tot nauwe markten zoals grondstoffen en internationale spelen die normaal moeilijk toegankelijk zijn. Een persoon met een portefeuille van $ 100.000 kan de investering spreiden over ETF's zonder overlap.
Nadelen van diversificatie
Lager risico, een volatiliteitsbuffer: de pluspunten van diversificatie zijn veel. Er zijn echter ook nadelen. Hoe meer holdings een portefeuille heeft, hoe tijdrovend het beheer kan zijn - en hoe duurder, omdat het kopen en verkopen van veel verschillende holdings meer transactiekosten en makelaarscommissies met zich meebrengt. Meer fundamenteel, de spreidingsstrategie van diversificatie werkt beide kanten op, waardoor zowel het risico als de beloning wordt verminderd.
Stel dat u $ 120.000 gelijk hebt verdeeld over zes aandelen en dat één aandeel in waarde is verdubbeld. Uw oorspronkelijke $ 20.000-inzet is nu $ 40.000 waard. Je hebt veel verdiend, zeker, maar niet zo veel alsof je hele $ 120.000 in dat ene bedrijf was geïnvesteerd. Door u aan de onderkant te beschermen, beperkt diversificatie u aan de bovenkant - althans op de korte termijn. Op de lange termijn hebben gediversifieerde portefeuilles meestal een hoger rendement (zie het onderstaande voorbeeld).
Pros
Vermindert het portefeuillerisico
Afdekking tegen marktvolatiliteit
Biedt een hoger rendement op lange termijn
Cons
Limieten worden op korte termijn gerealiseerd
Tijdrovend om te beheren
Meer transactiekosten, commissies
Diversificatie en Smart Beta
Slimme bètastrategieën bieden diversificatie door onderliggende indices te volgen, maar wegen aandelen niet noodzakelijkerwijs op basis van hun marktkapitalisatie. ETF-managers screenen aandelenproblemen op fundamentals en herbalanceringsportefeuilles verder op basis van objectieve analyse en niet alleen op bedrijfsgrootte. Hoewel slimme bètaportfolio's niet worden beheerd, wordt het primaire doel een outperformance van de index zelf.
Vanaf maart 2019 heeft de iShares Edge MSCI USA Quality Factor ETF bijvoorbeeld 125 Amerikaanse aandelen met een grote en middelgrote kapitalisatie. Door zich te concentreren op het rendement op eigen vermogen (ROE), schuld / eigen vermogen (D / E) -ratio en niet alleen op marktkapitalisatie, heeft de ETF sinds de oprichting in juli 2013 cumulatief 90, 49% geretourneerd. Een vergelijkbare investering in de S&P 500 Index groeide met 66, 33%.
Voorbeeld uit de echte wereld
Zeg maar een agressieve belegger die een hoger risico kan nemen, een portefeuille wil samenstellen die bestaat uit Japanse aandelen, Australische obligaties en katoenfutures. Hij kan bijvoorbeeld participaties kopen in de iShares MSCI Japan ETF, de Vanguard Australian Government Bond Index ETF en de iPath Bloomberg Cotton Subindex Total Return ETN.
Met deze mix van ETF-aandelen zorgt de belegger, vanwege de specifieke kwaliteiten van de beoogde activaklassen en de transparantie van de participaties, voor een echte diversificatie in zijn participaties. Ook kunnen ze, met verschillende correlaties of reacties op externe krachten, de blootstelling aan risico's enigszins verminderen. (Voor gerelateerde literatuur, zie "Het belang van diversificatie")
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.