Uitgaven methode
De uitgavemethode is een systeem voor het berekenen van het bruto binnenlands product (BBP) dat consumptie, investeringen, overheidsuitgaven en netto-uitvoer combineert. Het is de meest gebruikelijke manier om het BBP te schatten. Het zegt alles dat de particuliere sector, inclusief consumenten en particuliere bedrijven, en overheidsuitgaven binnen de grenzen van een bepaald land, moeten optellen bij de totale waarde van alle afgewerkte goederen en diensten die gedurende een bepaalde periode zijn geproduceerd. Deze methode levert een nominaal bbp op, dat vervolgens moet worden aangepast voor inflatie om te resulteren in het reële bbp.
De uitgavemethode kan worden afgezet tegen de inkomstenbenadering voor het berekende bbp.
Belangrijkste leerpunten
- De uitgavemethode is de meest gebruikelijke manier om het bbp van een land te berekenen.
- Deze methode telt consumentenuitgaven, investeringen, overheidsuitgaven en netto-uitvoer op.
- De totale vraag is gelijk aan de uitgavenvergelijking voor het bbp op de lange termijn.
- De alternatieve methode om het BBP te berekenen is de inkomensbenadering.
Hoe de uitgavenmethode werkt
Uitgaven zijn een verwijzing naar uitgaven. In de economie is vraag een andere term voor consumentenuitgaven. De totale besteding of vraag in de economie staat bekend als de totale vraag. Daarom is de BBP-formule eigenlijk dezelfde als de formule voor het berekenen van de totale vraag. Daarom moet het totale bbp van de vraag en de uitgaven gelijktijdig dalen of stijgen.
Deze overeenkomst is technisch gezien echter niet altijd aanwezig in de echte wereld - vooral als we kijken naar het bbp op de lange termijn. De geaggregeerde vraag op korte termijn meet alleen de totale output voor een enkel nominaal prijsniveau, of het gemiddelde van de huidige prijzen over het gehele spectrum van goederen en diensten die in de economie worden geproduceerd. De totale vraag is op de lange termijn alleen gelijk aan het bbp na correctie voor het prijsniveau.
De uitgavemethode is de meest gebruikte methode voor het schatten van het bbp, wat een maat is voor de productie van de economie die binnen de grenzen van een land wordt geproduceerd, ongeacht wie de productiemiddelen bezit. Het BBP volgens deze methode wordt berekend door alle uitgaven voor definitieve goederen en diensten samen te vatten. Er zijn vier belangrijke geaggregeerde uitgaven voor de berekening van het bbp: consumptie door huishoudens, investeringen door bedrijven, overheidsuitgaven voor goederen en diensten en netto-uitvoer, die gelijk zijn aan uitvoer min invoer van goederen en diensten.
De formule voor het BBP van de uitgaven is:
GDP = C + I + G + (X − M) waarbij: C = Consumentenuitgaven aan goederen en dienstenI = Investeerdersuitgaven aan zakelijke kapitaalgoederenG = Overheidsuitgaven aan publieke goederen en dienstenX = exportM = import \ begin {afgestemd} & GDP = C + I + G + (X - M) \\ & \ textbf {where:} \\ & C = \ text {Consumentenuitgaven aan goederen en diensten} \\ & I = \ text {Investeerdersuitgaven aan zakelijke kapitaalgoederen} \\ & G = \ text {Overheidsuitgaven aan publieke goederen en diensten} \\ & X = \ text {exports} \\ & M = \ text {import} \\ \ end {afgestemd} GDP = C + I + G + (X − M) waar: C = Consumentenuitgaven aan goederen en dienstenI = Investeerdersuitgaven aan bedrijfskapitaalgoederen G = Overheidsuitgaven aan publieke goederen en dienstenX = export M = invoer
Hoofdcomponenten van de uitgavenmethode
In de Verenigde Staten is de meest dominante component in de berekening van het bbp volgens de uitgavemethode de consumentenbestedingen, die het grootste deel van het bbp van de VS vertegenwoordigen. Consumptie wordt meestal opgesplitst in aankopen van duurzame goederen (zoals auto's en computers), niet-duurzame goederen (zoals kleding en voedsel) en diensten.
De tweede component zijn overheidsuitgaven, die uitgaven door de staat, lokale en federale autoriteiten vertegenwoordigen voor defensie en niet-defensieve goederen en diensten, zoals wapens, gezondheidszorg en onderwijs.
Bedrijfsinvesteringen zijn een van de meest volatiele componenten die nodig zijn om het bbp te berekenen. Het omvat kapitaaluitgaven van bedrijven aan activa met een gebruiksduur van meer dan een jaar elk, zoals onroerend goed, apparatuur, productiefaciliteiten en fabrieken.
Het laatste onderdeel van de uitgavenbenadering is de netto-uitvoer, die het effect van de buitenlandse handel in goederen en diensten op de economie weergeeft.
Uitgavenmethode versus inkomstenmethode
De inkomensbenadering voor het meten van het bruto binnenlands product is gebaseerd op de boekhoudkundige realiteit dat alle uitgaven in een economie gelijk moeten zijn aan het totale inkomen dat wordt gegenereerd door de productie van alle economische goederen en diensten. Het veronderstelt ook dat er vier belangrijke productiefactoren zijn in een economie en dat alle inkomsten naar een van deze vier bronnen moeten gaan. Door alle bronnen van inkomsten bij elkaar op te tellen, kan daarom een snelle schatting worden gemaakt van de totale productiewaarde van economische activiteit over een periode. Er moeten dan aanpassingen worden gemaakt voor belastingen, afschrijvingen en buitenlandse factorbetalingen.
Het belangrijkste onderscheid tussen elke benadering is het uitgangspunt. De uitgavenbenadering begint met het geld dat wordt uitgegeven aan goederen en diensten. Omgekeerd begint de inkomstenbenadering met de verdiende inkomsten (lonen, huren, rente, winst) uit de productie van goederen en diensten.
Beperking van BBP-metingen
Het BBP, dat kan worden berekend met behulp van tal van methoden, waaronder de uitgavenbenadering, wordt verondersteld de levensstandaard en de economische gezondheid van een land te meten. Critici, zoals de Nobelprijswinnende econoom Joseph Stiglitz, waarschuwen dat het bbp niet moet worden beschouwd als een allesomvattende indicator voor het welzijn van een samenleving, omdat het belangrijke factoren negeert die mensen gelukkig maken.
Hoewel het BBP bijvoorbeeld monetaire uitgaven van particuliere en overheidssectoren omvat, houdt het geen rekening met het evenwicht tussen werk en privéleven of de kwaliteit van interpersoonlijke relaties in een bepaald land.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.