Hoe berekenen beleggingsadviseurs hoeveel diversificatie hun portefeuilles nodig hebben?

Een effectief hulpmiddel voor beleggingsadviseurs om de benodigde diversificatie voor een portefeuille te bepalen, is de moderne portefeuilletheorie (MPT). MPT wordt gebruikt om een ​​efficiënte grens voor portfolio-optimalisatie te bepalen en gebruikt diversificatie om dit doel te bereiken. De efficiënte grens biedt een maximaal rendement dat kan worden behaald voor een bepaald genomen risico.

MPT stelt dat er voor een bepaalde activaportefeuille een geoptimaliseerde combinatie van aandelen en activa bestaat om het hoogste rendement voor een bepaald risiconiveau te bieden. MPT maakt gebruik van diversificatie, activaspreiding en periodieke herbalancering om portefeuilles te optimaliseren. MPT werd voor het eerst gemaakt door Harry Markowitz in de jaren 1950, en hij won er uiteindelijk een Nobelprijs voor. Verdere innovatie van MPT heeft de berekening van Treasury-obligaties (T-obligaties) en Treasury-facturen (T-facturen) toegevoegd als een risicovrij actief dat de efficiënte grens verlegt.

Correlatie

MPT gebruikt de statistische correlatiematen om de relatie tussen activa in een portefeuille te bepalen. De correlatiecoëfficiënt is een maat voor de relatie tussen hoe twee activa samen bewegen en wordt gemeten op een schaal van -1 tot +1. Een correlatiecoëfficiënt van 1 vertegenwoordigt een perfecte positieve relatie waarbij activa in dezelfde richting in dezelfde richting samen bewegen. Een correlatiecoëfficiënt van -1 vertegenwoordigt een perfecte negatieve correlatie tussen twee activa, wat betekent dat ze in tegengestelde richting van elkaar bewegen.

De correlatiecoëfficiënt wordt berekend door de covariantie van de twee activa te nemen gedeeld door het product van de standaardafwijking van beide activa. Correlatie is in wezen een statistische maat voor diversificatie. Door activa in een portefeuille op te nemen die een negatieve correlatie hebben, kan de algemene volatiliteit en het risico voor die mix van activa worden verminderd. (Zie "Hoe kunt u de correlatie berekenen met Excel?" Voor gerelateerde informatie.)

Optimale diversificatie bereiken om het systeemrisico te verminderen

MPT laat zien dat door meer activa in een portefeuille te combineren, de diversificatie wordt verhoogd terwijl de standaarddeviatie of de volatiliteit van de portefeuille wordt verminderd. Maximale diversificatie wordt echter bereikt met ongeveer 30 aandelen in een portefeuille. Na dat punt voegt het toevoegen van meer activa een verwaarloosbare hoeveelheid diversificatie toe. Diversificatie is nuttig voor het verminderen van niet-systematisch risico. Niet-systematisch risico is het risico dat aan een bepaald aandeel of sector is verbonden.

Aan elk aandeel in een portefeuille is bijvoorbeeld een risico verbonden met negatief nieuws dat van invloed is op dat aandeel. Door te diversifiëren naar andere aandelen en sectoren, heeft de daling van één actief minder impact op de grotere portefeuille. Diversificatie is echter niet in staat om het systematische risico, dat is het risico dat verband houdt met de totale markt, te verminderen. In tijden van hoge volatiliteit raken activa meer gecorreleerd en hebben ze een grotere neiging om in dezelfde richting te bewegen. Alleen meer geavanceerde hedgingstrategieën kunnen het systematische risico beperken.

Er zijn door de jaren heen enkele kritieken op MPT geweest. Een belangrijke kritiek is dat MPT uitgaat van een Gaussiaanse verdeling van rendementen. Financieel rendement volgt vaak geen symmetrische distributies zoals de Gaussiaanse distributie. MPT veronderstelt verder dat de correlatie tussen activa statisch is, terwijl in werkelijkheid de mate van correlatie tussen activa kan fluctueren. De efficiënte grens is onderhevig aan verschuivingen die MPT mogelijk niet nauwkeurig weergeeft.

(Voor gerelateerde informatie, zie: "Hoe uw portefeuille te diversifiëren dan aandelen.")