Hoe financiële adviseurs klantbeleggingen kiezen

Financiële adviseurs zijn belast met het kiezen van de beste investeringen voor hun klanten. Dus hoe waadt de adviseur door de duizenden beschikbare producten en bouwt hij een portfolio op dat bij u past?

belangrijkste leerpunten

• Om investeringen voor een klant te kiezen, beginnen financiële adviseurs met het beoordelen van de tolerantie en het vermogen van de belegger voor risico.
• De meeste adviseurs werken met modelportefeuilles, die ze aanpassen aan de behoeften en voorkeuren van individuele klanten.
• Cliënten moeten een basiskennis hebben van de beleggingsbenadering en de wijze van compensatie van hun adviseurs - deze laatste kunnen de selectie van activa beïnvloeden.

Eerste stap: beoordeling van risico's

Bijna alle adviseurs vertrekken vanuit een soortgelijk punt. Portefeuilleselectie wordt geïmplementeerd nadat de adviseur de risicotolerantie van een klant heeft bepaald. Met andere woorden, hoe zal de klant zich voelen en reageren in het geval dat zijn of haar beleggingsportefeuille in waarde daalt?

Nauw gerelateerd aan risicotolerantie is risicocapaciteit: het vermogen van de klant om financiële stormen te doorstaan, gemeten aan de hand van hoeveel tijd ze tot hun pensioen hebben, hoeveel rijkdom ze hebben en hun inkomen.

Samen evalueren deze twee syndromen hoeveel risico een klant aankan. Hoewel ze vaak hand in hand gaan, kunnen ze uiteenlopen. Een klant kan voldoende middelen hebben om een ​​marktcrash af te handelen (risicovolle capaciteit), maar psychologisch zeer verontrust zijn als de waarde van zijn of haar activa daalt (lage risicotolerantie).

Ten slotte moet de adviseur de doelen van de cliënt begrijpen. Ryan kan bijvoorbeeld midden zestig zijn en bijna met pensioen gaan; hij is vooral op zoek naar kapitaalbehoud voor zijn portefeuille. Overwegende dat Michelle 30 jaar oud is; haar doelstellingen zijn om een ​​huis te kopen, om de universiteitsopleiding van haar kinderen in tien jaar te financieren en om te sparen voor hun pensioen.

Een portfolio opbouwen

Zodra de adviseur een 'risicoprofiel' van de klant maakt en de doelen van de klant vaststelt, begint het activaselectieproces. De meeste adviseurs of adviesbureaus hebben verschillende vooraf bepaalde 'klantenportefeuilles', ook wel 'modelportefeuilles' genoemd. Het zou inefficiënt zijn om een ​​nieuwe portfolio voor elke individuele klant te maken. Deze klantportefeuilles zijn gebaseerd op het beleggingsbeleid en de strategie van de onderneming; ze worden vervolgens geïntegreerd met de specifieke behoeften van individuele klanten.

Morningstar, Inc. (MORN), Dimensional Fund Advisors en veel andere onderzoeksbureaus bieden back-end-ondersteuning aan financiële adviseurs, vooral als ze solisten zijn. Morningstar biedt bijvoorbeeld hulpmiddelen om adviseurs van start tot finish te helpen. Samen met back-end help hebben ze manieren waarop de adviseur klantportfolio's kan samenstellen, analyseren en bewaken. Deze tools worden geïnformeerd door activaklasseonderzoek. De individuele adviseurs kunnen zelfs hun merkstempel op vooraf geselecteerde Morningstar-portefeuilles zetten.

Dan zijn er geautomatiseerde technologie-versterkte financiële adviseurs, ook wel 'robo-adviseurs' genoemd, die hun investeringskeuzes baseren op strategische algoritmen. Invesco Jemstep geeft haar platform met name licenties aan financiële planners voor gebruik onder de naam van de adviseur.

Grotere financiële adviseurs, met name bedrijven die actieve geldbeheerders zijn, hebben vaak een onderzoeksteam of -afdeling die zich toelegt op investeringsanalyse en activaselectie. Deze financiële en onderzoeksanalisten gebruiken ook een techniek genaamd alpha om te helpen bepalen in hoeverre het gerealiseerde rendement van een portefeuille verschilt van het behaalde rendement.

Modelportfolio-strategieën

Sommige beleggingsadvieskantoren ondersteunen onderzoek dat suggereert dat het erg moeilijk is om 'de markt te verslaan' en daarom aanbod van indexfondsen in verschillende smaken creëren, afhankelijk van het risicoprofiel van de belegger. Dimensional Fund Advisors, bijvoorbeeld, biedt een low-fee assortiment fondsen (alleen verkocht via professionele adviseurs), gebaseerd op Nobelprijswinnend onderzoek van economen zoals Eugene Fama, Kenneth French en Myron Scholes.

Monte Carlo-simulaties worden soms gebruikt om adviseurs te helpen bij het selecteren van klantinvesteringen. Het Monte Carlo-model maakt een statistische waarschijnlijkheidsverdeling of risicobeoordeling voor een bepaalde investering. De adviseur vergelijkt vervolgens de resultaten met de risicotolerantie van de klant om de efficiëntie van een bepaalde investering te bepalen. Het runnen van een Monte Carlo-model creëert een kansverdeling of risicobeoordeling voor een bepaalde investering of gebeurtenis die wordt beoordeeld. Door resultaten te vergelijken met risicotoleranties, kunnen managers beslissen of ze bepaalde investeringen of projecten willen voortzetten.

Het komt neer op

Hoe adviseurs beleggingsportefeuilles kiezen, is een gevarieerd proces en beleggers doen er verstandig aan om met hun specifieke financiële adviseur na te gaan hoe hij of zij hun beleggingskeuzes maakt.

Bovendien is het belangrijk om te vragen hoe uw financieel adviseur wordt gecompenseerd, omdat dit van invloed kan zijn op hun selectie van bepaalde investeringen. Tenzij de adviseur wordt betaald als een percentage van de activa of met een vast bedrag, kan hij of zij een prikkel hebben om producten of een merk van producten te kiezen die een hogere commissie betalen. De nadruk ligt op het 'kunnen': veel op commissie gebaseerde financiële planners onderschrijven een fiduciaire plicht en bevelen alleen voertuigen en strategieën aan die in de eerste plaats bij de belegger passen. Toch zullen zowel klanten als adviseurs het beste worden bediend door te bespreken hoe activa worden geselecteerd aan het begin van hun relatie.