Hoe wordt de rente op een schatkistobligatie bepaald?

Het rendement van Amerikaanse schatkisteffecten, inclusief schatkistobligaties (T-obligaties), is afhankelijk van drie factoren: de nominale waarde van het effect, hoeveel het effect is gekocht en hoe lang het duurt tot de vervaldatum van het effect. Veel externe factoren beïnvloeden de prijzen en opbrengsten van de schatkist, zoals het monetaire beleid van de Federal Reserve en de waargenomen gezondheid van de economie.

Rentevoet versus Kortingspercentage versus Huidige opbrengst

T-obligaties hebben geen rentevoet, zoals depositocertificaten (CD's). In plaats daarvan wordt een vast percentage van de nominale waarde van de obligatie met periodieke tussenpozen uitbetaald. Dit staat bekend als de couponrente. Een T-obligatie van $ 10.000 met een coupon van 5% zal bijvoorbeeld jaarlijks $ 500 uitbetalen, ongeacht voor welke prijs de obligatie op de markt wordt verhandeld.

Dit is waar de huidige opbrengsten belangrijk worden. Schuldinstrumenten worden niet altijd tegen nominale waarde verhandeld. Als een belegger diezelfde obligatie van $ 10.000 voor $ 9.500 koopt, is het beleggingsrendement niet 5% - het is eigenlijk 5, 26%. Dit wordt berekend door de jaarlijkse couponbetalingen ($ 500) gedeeld door de aankoopprijs ($ 9.500).

Factoren die van invloed zijn op schatkistrendementen

Zoals het vorige voorbeeld aantoont, stijgt het rendement op een obligatie wanneer de aankoopprijs van de obligatie daalt. T-obligatie aankoopprijzen worden bepaald door de vraag naar en het aanbod van Schatkistschuld; prijzen worden verhoogd wanneer er meer kopers op de markt zijn.

Schatkistschuld wordt door de investerende gemeenschap als uiterst veilig beschouwd. Omdat de overheid een eigen drukpers in de Federal Reserve heeft, is er vrijwel geen kans dat de afdeling Treasury zijn obligatieverplichtingen niet nakomt. Dit betekent dat Treasury-tarieven erg belangrijk zijn.

Wanneer tijden onzeker zijn, hebben beleggers de neiging om geld uit riskantere activa, zoals junk bonds of aandelen, te halen en in relatief veilige activa te stoppen. Deze extra vraag biedt hogere T-obligatiekoersen en, bij uitbreiding, daalt de T-obligatierendementen.