Institutionele beleggers en grondbeginselen: wat is de link?

Veel beleggers leren snel het belang van institutionele aandeelhouders te waarderen - de beleggingsfondsen, pensioenfondsen, banken en andere grote financiële instellingen. Dit soort beleggingsentiteiten wordt vaak 'slim geld' genoemd en is naar schatting goed voor 70% van alle handelsactiviteiten. Deze professionele aandelenaankoop wordt institutionele sponsoring genoemd en wordt door veel stockwatchers beschouwd als een sterke boodschap over de gezondheid en financiële toekomst van een bedrijf.

Beleggers met een fundamentele benadering moeten echter het verband begrijpen tussen de fundamenten van een bedrijf en de interesse die het bedrijf trekt van grote instellingen. Institutionele sponsoring, vaak aangedreven door andere factoren dan fundamentals, is niet altijd een goede maatstaf voor de voorraadkwaliteit.

ZIE: Inleiding tot institutioneel beleggen

De betrouwbaarheid van instellingen Het argument dat institutionele sponsoring sterke fundamentals aangeeft, is heel logisch. Grote instellingen verdienen hun brood met het kopen en verkopen van aandelen. Omdat institutionele beleggers hard werken om aandelen te kopen die ondergewaardeerd zijn en goede vooruitzichten bieden, nemen ze analisten, onderzoekers en andere specialisten in dienst om de beste informatie over bedrijven te krijgen. De instellingen komen regelmatig bijeen met CEO's, evalueren de industriële omstandigheden en bestuderen de vooruitzichten voor elk bedrijf waarin ze van plan zijn te investeren.

Bovendien hebben de instellingen met grote belangen een belang bij het verhogen van de waarde van hun participaties. Grote institutionele beleggers kunnen aanzienlijke stemrechten uitoefenen en invloed hebben op strategische besluitvorming. Deze aandeelhouders hebben de neiging om waardegedreven beslissingen te bevorderen en aandeelhoudersrijkdom te creëren door ervoor te zorgen dat het management de inkomstenstroom maximaliseert. In grote lijnen toont onderzoek aan dat hoge eigendomsconcentratie over het algemeen leidt tot een betere monitoring van het management, wat leidt tot een hogere waardering van de aandelen.

Academisch onderzoek suggereert dat institutionele participaties vruchten afwerpen. In hun studie "Doet Smart Money Move Markets?", Dat werd gepubliceerd in de voorjaarseditie 2003 van Institutional Investor Journals, vergeleken Scott Gibson van de University of Minnesota en Assem Safieddine van Michigan State University veranderingen in het totale institutionele eigendom met aandelenrendementen over de elk kwartaal van 1980 tot 1994. Gedurende de periode van 15 jaar boekten aandelen met de grootste driemaandelijkse toename van institutionele eigendom (ongeveer 20% van alle aandelen) consistent een positief rendement.

William J. O'Neill, oprichter van Investor's Business Daily en maker van de CANSLIM-aandelenselectiemethode, stelt in zijn boek "How to Make Money in Stocks" (1988) dat het belangrijk is om te weten hoeveel instellingen posities in een bedrijf innemen aandelen en als het aantal instellingen dat de aandelen nu en in de afgelopen kwartalen koopt, toeneemt. Als een aandeel geen sponsoring heeft, is de kans groot dat sommigen naar de fundamenten van het aandeel hebben gekeken en het hebben afgewezen.

ZIE: Hoe uw stem het bedrijfsbeleid kan veranderen

Wanneer de betrouwbaarheid instabiliteit wordt Natuurlijk kunt u teveel van het goede hebben. O'Neil wijst erop dat institutionele sponsoring aantrekkelijk is, maar dat veel institutionele eigendom een ​​teken van gevaar kan zijn. Als er iets misgaat met een bedrijf en alle instellingen die het houden massaal verkopen, kan de waardering van het aandeel dalen - ongeacht de fundamentals.

Zie een voorraad als een zwembad. Het waterniveau is analoog aan de aandelenkoers en olifanten vertegenwoordigen institutionele beleggers. Als de olifanten plotseling in het zwembad stappen (de voorraad kopen), zal het waterniveau (de prijs van de voorraad) zeer snel stijgen. Als de olifanten echter schrikken en uit die poel springen (of de voorraad verkopen), zal het waterniveau (prijs van de voorraad) snel dalen.

Vergeet niet dat instellingen niet alleen beleggers zijn, maar ook handelaren. In principe zullen ze pas na veel fundamentele analyses geld in aandelen stoppen en vaststellen waar de aandelenkoers zou moeten zijn en dat vergelijken met waar het is. In de praktijk zien ze echter vaak af van een fundamentele analyse van de signalen die worden uitgezonden door technische indicatoren. Omdat hun grootste zorg is of de aandelenkoers omhoog of omlaag gaat, zullen instellingen zich vaak concentreren op de vraag of de koersrichting momentum heeft.

ZIE: technische indicatoren gebruiken om handelsstrategieën te ontwikkelen

Een aandeel met veel institutionele steun kan dicht bij de piek van zijn waardering zijn, of vol olifanten. Wanneer elk beleggingsfonds en elk pensioenfonds in het land een deel van een bepaald aandeel bezit, kan het alleen maar dalen. Kijk naar de ineenstorting van technologieaandelen in 2000 en 2001. Bedrijven zoals Cisco, Intel, Amazon en anderen hadden een ongekende hoeveelheid institutionele sponsoring, maar zoals de latere ineenstorting van hun aandelenprijs aantoonde, hadden ze ook onaantrekkelijke fundamentals.

De legendarische belegger, Peter Lynch, denkt dat institutionele beleggers slechte rolmodellen maken voor individuele beleggers. In zijn best verkochte boek "One Up on Wall Street" somt hij dertien kenmerken van de perfecte voorraad op. Hier is er een van: "Instellingen hebben het niet en de analisten volgen het niet." Lynch neemt het idee weg dat bedrijven zonder institutionele ondersteuning het risico lopen nooit te worden ontdekt: hij beweert dat de markt uiteindelijk ondergewaardeerde bedrijven vindt met solide fundamentals. Deze bedrijven zijn nooit lang uit het oog verloren. Tegen de tijd dat institutionele beleggers deze verborgen juweeltjes ontdekken, zullen de bedrijven niet langer verborgen zijn maar redelijk gewaardeerd, zo niet overgewaardeerd.

Uitzoeken wie de institutionele sponsoring is Het komt allemaal neer op de kwaliteit van institutionele sponsoring. Met een beetje extra onderzoek kunnen beleggers achterhalen welke instellingen de aandelen bezitten. Voor het spotten van bedrijven met goede fundamentals, kunt u bepalen of het aandeel in handen is van fondsen met goede staat van dienst.

Een manier om te zien of een aandeel institutionele ondersteuning heeft, is door zijn handelsactiviteit te controleren op bloktransacties. Een bloktransactie, die een enkele transactie van een groot aantal aandelen is, heeft meestal een waarde van minimaal $ 100.000. Normaal heeft alleen een institutionele belegger het geld om dergelijke blokken te kopen.

Ga anders naar Multex Investor, die een lijst met links naar onderzoeksrapporten online biedt, waarvan sommige institutionele belangen kunnen identificeren. Veel van de Multex-rapporten zijn gratis.

De eenvoudigste manier om erachter te komen of een bedrijf institutionele sponsoring heeft, is natuurlijk om het gewoon te vragen. Vaak biedt de webpagina met investor-relations van het bedrijf een lijst. Vraag anders aan de vertegenwoordiger van het bedrijf of een van zijn aandelen in handen is van beleggingsfondsen, pensioenfondsen of andere institutionele beleggers. Hij of zij moet u kunnen vertellen welke instellingen aandeelhouder zijn.

De bottom line Hoewel logica en statistieken aantonen dat institutionele sponsoring een goede indicator is voor een goed bedrijf, moeten beleggers zich ervan bewust zijn dat institutioneel beleggen niet altijd wordt aangedreven door kwaliteitsfundamentals. Voordat u ervan uitgaat dat slim geld de leider is bij het beoordelen van fundamentals, moet u ervoor zorgen dat u bepaalt of de instellingen om dezelfde reden investeren.