Praktische en betaalbare hedgingstrategieën

Hedging is het kopen en houden van effecten om het portefeuillerisico te verminderen. Deze effecten zijn bedoeld om in een andere richting te bewegen dan de rest van de portefeuille. Ze hebben de neiging om te waarderen wanneer andere investeringen afnemen. Een putoptie op een aandeel of index is het klassieke afdekkingsinstrument.

Indien correct gedaan, vermindert hedging de onzekerheid en de hoeveelheid kapitaal dat risico loopt in een belegging aanzienlijk, zonder het potentiële rendement aanzienlijk te verminderen.

Hoe het gedaan wordt

Hedging klinkt misschien als een voorzichtige benadering van beleggen, bedoeld om submarktrendementen te bieden. Maar deze strategie wordt vaak gebruikt door de meest agressieve beleggers. Door het risico in een deel van een portefeuille te verminderen, kan een belegger vaak elders meer risico nemen, waardoor zijn of haar absolute rendement wordt verhoogd, terwijl minder kapitaal in gevaar komt bij elke individuele belegging.

Hedging wordt ook gebruikt om ervoor te zorgen dat beleggers aan toekomstige terugbetalingsverplichtingen kunnen voldoen. Als er bijvoorbeeld een investering wordt gedaan met geleend geld, moet er een afdekking zijn om ervoor te zorgen dat de schuld kan worden terugbetaald. Of, als een pensioenfonds toekomstige verplichtingen heeft, dan is het alleen verantwoordelijk voor het afdekken van de portefeuille tegen catastrofaal verlies.

Neerwaartse risico

De prijsstelling van afdekkingsinstrumenten is gerelateerd aan het potentiële neerwaartse risico in het onderliggende effect. In de regel geldt dat hoe lager het risico is dat de koper van de hedge aan de verkoper wil overdragen, hoe duurder de hedge zal zijn.

Neerwaarts risico, en bijgevolg optieprijzen, is voornamelijk een functie van tijd en volatiliteit. De redenering is dat als een effect dagelijks in staat is tot aanzienlijke prijsbewegingen, een optie op dat effect die weken, maanden of jaren in de toekomst verloopt, zeer riskant en daarom kostbaar is.

Aan de andere kant, als de beveiliging dagelijks relatief stabiel is, is er minder neerwaarts risico en is de optie goedkoper. Dit is de reden waarom gecorreleerde effecten soms worden gebruikt voor hedging. Als een individueel small-cap aandeel te volatiel is om betaalbaar in te dekken, zou een belegger in plaats daarvan kunnen hedgen met de Russell 2000, een small-cap index.

De uitoefenprijs van een putoptie vertegenwoordigt het bedrag van het risico dat de verkoper neemt. Opties met hogere uitoefenprijzen zijn duurder, maar bieden ook meer prijsbescherming. Natuurlijk is het kopen van extra bescherming op een gegeven moment niet langer kosteneffectief.

In theorie zou een perfect geprijsde afdekking, zoals een putoptie, een nul-som transactie zijn. De aankoopprijs van de putoptie zou exact gelijk zijn aan het verwachte neerwaartse risico van het onderliggende effect. Als dit het geval zou zijn, zou er echter weinig reden zijn om geen enkele investering af te dekken.

Prijzen theorie en praktijk

Natuurlijk is de markt lang niet zo efficiënt, precies of genereus. Meestal en voor de meeste effecten zijn putopties afschrijvende effecten met negatieve gemiddelde uitbetalingen. Er zijn hier drie factoren aan het werk:

1. Volatility Premium : impliciete volatiliteit is meestal hoger dan de gerealiseerde volatiliteit voor de meeste effecten, meestal. Waarom dit gebeurt, staat nog steeds ter discussie, maar het resultaat is dat beleggers regelmatig te veel betalen voor bescherming tegen neerwaartse kosten.
2. Indexafwijking: aandelenindexen en bijbehorende aandelenkoersen hebben de neiging om in de loop van de tijd omhoog te gaan. Deze geleidelijke toename van de waarde van de onderliggende waarde resulteert in een daling van de waarde van de gerelateerde put.
3. Tijdsverval: net als alle lange optieposities verliest een optie elke dag een deel van zijn waarde. De snelheid van verval neemt toe naarmate de resterende tijd voor de optie afneemt.

Omdat de verwachte uitbetaling van een putoptie lager is dan de kosten, is de uitdaging voor beleggers om slechts zoveel bescherming te kopen als ze nodig hebben. Dit betekent in het algemeen dat aankopen tegen lagere uitoefenprijzen gaan en het initiële neerwaartse risico van het effect overnemen.

Spread hedging

Indexbeleggers houden zich vaak meer bezig met afdekking tegen gematigde prijsdalingen dan met sterke dalingen, omdat dit soort prijsdalingen zowel zeer onvoorspelbaar als relatief gebruikelijk zijn. Voor deze beleggers kan een bear-put spread een kosteneffectieve oplossing zijn.

In een bear-put spread koopt de belegger een put met een hogere uitoefenprijs en verkoopt vervolgens een put met een lagere prijs met dezelfde vervaldatum. Merk op dat dit slechts beperkte bescherming biedt, omdat de maximale uitbetaling het verschil is tussen de twee uitoefenprijzen. Dit is echter vaak voldoende bescherming om een ​​milde tot matige neergang aan te kunnen.

Een andere manier om de meeste waarde uit een hedge te halen, is door de langst beschikbare putoptie te kopen. Een put-optie van zes maanden is over het algemeen niet twee keer de prijs van een optie van drie maanden - het prijsverschil is slechts ongeveer 50%. Bij aankoop van een optie zijn de marginale kosten van elke extra maand lager dan de vorige.

Tijdverlenging en Put Rolling

Voorbeeld - Een putoptie op lange termijn kopen

• Beschikbare putopties op IWM, handelend op 78, 20.
• IWM is de Russell 2000-tracker ETF

In het bovenstaande voorbeeld biedt de duurste optie voor een langetermijnbelegger hem of haar ook de goedkoopste bescherming per dag.

Dit betekent ook dat putopties zeer kosteneffectief kunnen worden uitgebreid. Als een belegger een putoptie van zes maanden heeft op een effect met een bepaalde uitoefenprijs, kan deze bij dezelfde strike worden verkocht en vervangen door een optie van 12 maanden. Dit kan steeds opnieuw worden gedaan. De praktijk wordt een putoptie naar voren rollen.

Door een putoptie naar voren te rollen en de uitoefenprijs dicht bij, maar nog steeds iets onder de marktprijs te houden, kan een belegger vele jaren een hedge handhaven. Dit is zeer nuttig in combinatie met risicovolle beleggingen met hefboomwerking zoals indexfutures of synthetische aandelenposities.

Agendaspreads

De afnemende kosten van het toevoegen van extra maanden aan een putoptie creëren ook een mogelijkheid om kalenderspreads te gebruiken om op een toekomstige datum een ​​goedkope hedge in te stellen. Agendaspreads worden gecreëerd door een putoptie op lange termijn te kopen en een putoptie op kortere termijn te verkopen tegen dezelfde uitoefenprijs.

Het gevaar is dat het neerwaartse risico van de belegger op dit moment onveranderd blijft en als de aandelenkoers de komende maanden aanzienlijk daalt, kan de belegger met moeilijke beslissingen worden geconfronteerd. Moeten ze de lange put gebruiken en de resterende tijdswaarde verliezen? Of moet de belegger de short put terugkopen en het risico lopen nog meer geld vast te leggen in een verliezende positie?

In gunstige omstandigheden kan een spread in de kalenderput resulteren in een goedkope langetermijnafdekking die vervolgens voor onbepaalde tijd kan worden uitgerold. Beleggers moeten de scenario's echter heel goed doordenken om ervoor te zorgen dat ze niet onbedoeld nieuwe risico's in hun beleggingsportefeuilles introduceren.

Het komt neer op

Hedging kan worden gezien als de overdracht van onaanvaardbaar risico van een portefeuillemanager naar een verzekeraar. Dit maakt het proces uit twee stappen. Bepaal eerst welk risiconiveau acceptabel is. Bepaal vervolgens de transacties die dit risico op kosteneffectieve wijze kunnen overdragen.

In de regel bieden put-opties op langere termijn met een lagere uitoefenprijs de beste afdekkingswaarde. Ze zijn in eerste instantie duur, maar hun kosten per marktdag kunnen erg laag zijn, waardoor ze nuttig zijn voor langetermijninvesteringen. Deze putopties op lange termijn kunnen worden doorgeschoven naar latere vervaldata en hogere uitoefenprijzen, zodat een passende afdekking altijd aanwezig is.

Sommige investeringen zijn veel gemakkelijker in te dekken dan andere. Gewoonlijk zijn beleggingen zoals brede indices veel goedkoper in te dekken dan individuele aandelen. Lagere volatiliteit maakt de putopties minder duur en een hoge liquiditeit maakt spreadtransacties mogelijk.

Maar hoewel hedging het risico op een plotselinge prijsdaling kan helpen elimineren, doet het niets om een ​​langdurige underperformance te voorkomen. Het moet worden beschouwd als een aanvulling op en niet als vervanging voor andere technieken voor portefeuillebeheer, zoals diversificatie, herbalancering en gedisciplineerde beveiligingsanalyse en -selectie.