Kwantitatieve versoepeling: werkt het?

Als er prijzen waren voor de meest controversiële investeringsvoorwaarden, zou "kwantitatieve versoepeling" (QE) de hoofdprijs winnen. Deskundigen zijn het niet eens over bijna alles over de term - de betekenis ervan, de geschiedenis van de implementatie en de effectiviteit ervan als hulpmiddel voor het monetaire beleid.

De Amerikaanse Federal Reserve en de Bank of England hebben QE gebruikt om financiële crises te doorstaan. In feite heeft de VS drie iteraties gehad: QE, QE2 en QE3. Het is de Europese Centrale Bank (ECB) ondertussen volgens de EU-wetgeving verboden QE te gebruiken. Maar dat moet misschien veranderen, wijzen enkele tekens erop. Op 3 april 2014 maakte ECB-voorzitter Mario Draghi op een persconferentie in Frankfurt de controversiële, maar niet onverwachte aankondiging dat de bank QE niet kon uitsluiten als een methode om de malaise van aanhoudende deflatie in de eurozone te bestrijden. Wanhopige tijden, wanhopige maatregelen. Dus wat is het probleem met QE - en werkt het?

De basis

De definitie van populaire media van kwantitatieve versoepeling is gericht op het concept van centrale banken om hun balansen te vergroten om de hoeveelheid krediet die beschikbaar is voor kredietnemers te vergroten. Om dat mogelijk te maken, geeft een centrale bank nieuw geld uit (in wezen uit niets) en gebruikt het om activa van andere banken te kopen. In het ideale geval kan het geld dat de banken ontvangen voor de activa vervolgens worden geleend aan leners. Het idee is dat door het gemakkelijker te maken leningen te krijgen, de rentetarieven zullen dalen en consumenten en bedrijven zullen lenen en uitgeven. Theoretisch leiden de toegenomen uitgaven tot een verhoogde consumptie, waardoor de vraag naar goederen en diensten toeneemt, het scheppen van banen wordt bevorderd en uiteindelijk economische vitaliteit wordt gecreëerd. Hoewel deze reeks gebeurtenissen een eenvoudig proces lijkt te zijn, moet u er rekening mee houden dat dit een eenvoudige uitleg is van een complex onderwerp. (Voor meer informatie over hoe ze geld drukken en de inflatie willen beheersen, bekijk je de nieuwe tools van de Fed om de economie te manipuleren .)

In de Verenigde Staten dient de Federal Reserve als centrale bank van het land. Zie Het monetaire beleid formuleren en de balans van de Federal Reserve begrijpen voor meer informatie over de instrumenten die de Federal Reserve gebruikt om de rentetarieven en algemene economische omstandigheden te beïnvloeden.

De uitdagingen

Nadere analyse van QE laat zien hoe complex de term is. Ben Bernanke, gerenommeerd monetairbeleidsdeskundige en voorzitter van de Federal Reserve, maakt een scherp onderscheid tussen kwantitatieve versoepeling en kredietversoepeling: "Kredietversoepeling lijkt in één opzicht op kwantitatieve versoepeling: het gaat om een ​​uitbreiding van de balans van de centrale bank. QE-regime, de focus van het beleid is de hoeveelheid bankreserves, die verplichtingen van de centrale bank zijn; de samenstelling van leningen en effecten aan de actiefzijde van de balans van de centrale bank is incidenteel. " Bernanke wijst er ook op dat kredietversoepeling zich richt op "de mix van leningen en effecten" die door een centrale bank worden aangehouden.

Ondanks de semantiek geeft zelfs Bernanke toe dat het verschil in de twee benaderingen 'geen leerstellige onenigheid weerspiegelt'. Economen en de media hebben het onderscheid grotendeels genegeerd door elke poging van een centrale bank om activa te kopen en haar balans op te blazen te kwantificeren als kwantitatieve versoepeling. Dit leidt tot meer meningsverschillen. (Lees meer over de strijd tegen de recessie van de Federal Reserve .)

Werkt kwantitatieve versoepeling?

Of kwantitatieve versoepeling werkt, is een onderwerp van veel discussie. Er zijn verschillende opmerkelijke historische voorbeelden van centrale banken die de geldhoeveelheid vergroten. Dit proces wordt vaak "geld afdrukken" genoemd, ook al wordt het gedaan door bankrekeningen elektronisch te crediteren en hoeft het niet te worden afgedrukt.

Terwijl het stimuleren van inflatie om deflatie te voorkomen een van de doelen van kwantitatieve versoepeling is, kan teveel inflatie een onbedoeld gevolg zijn. Duitsland (in de jaren 1920) en Zimbabwe (in de jaren 2000) hielden zich bezig met wat veel wetenschappers kwantitatieve versoepeling noemen. In beide gevallen was het resultaat hyperinflatie. Veel moderne wetenschappers zijn er echter niet van overtuigd dat de inspanningen van deze landen kwalificeren als kwantitatieve versoepeling.

In 2001-2006 verhoogde de Bank of Japan haar reserves van 5 biljoen yen naar 25 biljoen yen. De meeste experts beschouwen de inspanning als een mislukking. Maar nogmaals, er is discussie over of de inspanningen van Japan wel of niet als kwantitatieve versoepeling kunnen worden gecategoriseerd.

Economische inspanningen in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk in 2009-10 stuitten ook op onenigheid over definities en effectiviteit. Landen van de Europese Unie mogen niet per land kwantitatieve versoepeling uitvoeren, omdat elk land een gemeenschappelijke valuta deelt en moet uitstellen naar de centrale bank.

Er is ook een argument dat QE psychologische waarde heeft. Experts zijn het er over het algemeen over eens dat kwantitatieve versoepeling een laatste redmiddel is voor wanhopige beleidsmakers. Wanneer de rentetarieven bijna nul zijn maar de economie blijft hangen, verwacht het publiek dat de overheid actie onderneemt. Kwantitatieve versoepeling, zelfs als het niet werkt, toont actie en bezorgdheid van de kant van beleidsmakers. Zelfs als ze de situatie niet kunnen oplossen, kunnen ze op zijn minst activiteit aantonen, wat beleggers een psychologische boost kan geven. Natuurlijk besteedt de centrale bank door het kopen van activa het geld dat zij heeft gecreëerd, en dit brengt risico's met zich mee. De aankoop van door hypotheek gedekte effecten loopt bijvoorbeeld het risico van wanbetaling. Het roept ook vragen op over wat er zal gebeuren wanneer de centrale bank de activa verkoopt, waardoor contant geld uit de omloop wordt genomen en de geldhoeveelheid wordt aangescherpt. (Lees hier meer over wanneer de Federal Reserve tussenkomt (en waarom) .)

Wanneer is kwantitatieve versoepeling uitgevonden?

Zelfs de uitvinding van kwantitatieve versoepeling is gehuld in controverse. Sommigen loven econoom John Maynard Keynes voor het ontwikkelen van het concept; sommigen noemen de Bank of Japan voor de uitvoering ervan; anderen noemen econoom Richard Werner, die de term bedacht.

Het komt neer op

De controverse rond QE doet denken aan de beroemde quip van Winston Churchill over "een raadsel gewikkeld in een mysterie in een enigma". Natuurlijk zal een expert het vrijwel zeker oneens zijn met deze karakterisering.