Wat wordt als een goede kostenratio beschouwd?

Een kostenratio is het bedrag dat bedrijven beleggers in rekening brengen voor het beheer van een beleggingsfonds of een op de beurs verhandeld fonds (ETF). De kostenratio vertegenwoordigt alle beheerskosten en bedrijfskosten van het fonds. De kostenratio wordt berekend door de bedrijfskosten van een beleggingsfonds te delen door de gemiddelde totale dollarwaarde voor alle activa binnen het fonds.

Belangrijkste leerpunten

• Een kostenratio is het bedrag dat bedrijven beleggers in rekening brengen voor het beheer van een beleggingsfonds of een op de beurs verhandeld fonds.
• Een goede lage kostenratio wordt over het algemeen beschouwd als ongeveer 0, 5% tot 0, 75% voor een actief beheerde portefeuille, terwijl een kostenratio groter dan 1, 5% als hoog wordt beschouwd.
• De kostenratio's van beleggingsfondsen zijn doorgaans hoger dan de kostenratio's voor ETF's.
• Voor passieve indexfondsen is de typische ratio ongeveer 0, 2%.

Hoge en lage verhoudingen

Een aantal factoren bepalen of een kostenratio relatief hoog of laag is. Voor een actief beheerde portefeuille wordt een goede lage kostenratio echter over het algemeen als ongeveer 0, 5% tot 0, 75% beschouwd, terwijl een kostenratio van meer dan 1, 5% als hoog wordt beschouwd.

De kostenratio voor beleggingsfondsen is meestal hoger dan de kostenratio's voor ETF's. ETF's worden passief beheerd en vergeleken met een index zoals de S&P 500. Een beleggingsfonds daarentegen wordt actief beheerd waarbij effecten worden gekocht en verkocht.

Beleggingsfondsen hebben meestal hogere kostenratio's dan ETF's omdat ze meer menselijk beheer vereisen.

De gemiddelde kostenratio voor actief beheerde beleggingsfondsen ligt tussen 0, 5% en 1, 0% en gaat meestal niet hoger dan 2, 5%, hoewel sommige fondsratio's hoger zijn geworden. Voor passieve indexfondsen is de typische ratio ongeveer 0, 2%.

Factoren die de kostenratio beïnvloeden

De kosten kunnen aanzienlijk verschillen tussen verschillende soorten fondsen. De beleggingscategorie, de beleggingsstrategie en de omvang van het fonds kunnen allemaal van invloed zijn op de kostenratio. Een fonds met een kleiner aantal activa heeft meestal een hogere kostenratio vanwege zijn beperkte fondsbasis om de kosten te dekken.

Internationale fondsen kunnen hoge operationele kosten hebben als ze personeel nodig hebben in verschillende landen. Met een gemiddelde kostenratio van 1, 25% zijn large-capfondsen doorgaans goedkoper dan small-capfondsen, die gemiddeld 1, 4% bedragen.

Fondsuitgaven kunnen een aanzienlijk verschil maken in de winstgevendheid van beleggers. Als een fonds een algemeen jaarlijks rendement van 5% realiseert, maar kosten in rekening brengt die in totaal 2% bedragen, wordt 40% van het rendement van het fonds gecompenseerd door vergoedingen. Daarom moeten beleggers de kosten vergelijken bij het onderzoeken van fondsen. Beleggers kunnen de kosten van een fonds vinden in een fondsprospectus of vermeld op financiële websites.

Hoe indexfondsen de weg hebben vrijgemaakt voor lagere kosten

Naarmate indexfondsen populairder zijn geworden, hebben ze lagere kostenratio's aangemoedigd. Indexfondsen repliceren het rendement op een specifieke financiële marktindex. Dit type belegging wordt als passief beschouwd en portefeuillebeheerders kopen en houden een representatieve steekproef van de effecten in hun doelindexen.

Indexfondsen hebben dus doorgaans een ondergemiddelde kostenratio. Onder actief beheer kunnen managers daarentegen de blootstelling aan sectoren of effecten vergroten of verkleinen en kunnen zij aanzienlijk onderzoek doen naar aandelen of obligaties. Dit extra werk betekent dat investeringen onder actief beheer duurder zijn.

Gemeenschappelijke beleggingsfondsen hebben doorgaans ook lagere kostenratio's, omdat ze zich richten op large-cap blendfondsen die zich richten op Amerikaanse large-capindexen, zoals de S&P 500. Actief beheerde portefeuilles kunnen daarentegen aandelen omvatten met verschillende marktkapitalisaties, kunnen aandelen van internationale bedrijven zijn, en mogelijk van gespecialiseerde sectoren, dus het beheer van de activa vereist meer expertise.

Als algemene regel geldt dat beleggingsfondsen die in grote bedrijven beleggen, een kostenratio van niet meer dan 1% moeten hebben, terwijl een fonds dat zich richt op kleine bedrijven of internationale aandelen een kostenratio van minder dan 1, 25% of meer moet hebben.