Wat is de 'onzichtbare hand' in het kapitalisme?

In het algemeen genomen is er geen meer cruciaal effect op het kapitalistische economische systeem dan wat Adam Smith de 'onzichtbare hand' noemde. Het kapitalisme steunt op de private inzet van de productiemiddelen en een systeem van vrijwillige uitwisselingen; het wordt volledig geleid door een spontane, efficiënte toewijzing van middelen.

In zijn beroemde boek uit 1776, "Een onderzoek naar de aard en de oorzaken van de rijkdom van naties", introduceerde Smith een leerstelling van economisch denken die uiteindelijk de theoretische basis legde voor het vrije marktkapitalisme. De term 'onzichtbare hand' komt uit een kleine passage in zijn boek. Per Smith, "elk individu probeert zijn kapitaal in te zetten zodat de opbrengst ervan de grootste waarde kan hebben. Hij is over het algemeen niet van plan het algemeen belang te bevorderen, noch weet hij hoeveel het bevordert ... hij wordt hierin geleid alsof door een onzichtbare hand om een ​​doel te promoten dat geen deel uitmaakte van zijn intentie. Door zijn eigen belang na te streven, promoot hij vaak dat van de samenleving effectiever dan wanneer hij echt van plan is het te bevorderen. "

Smith, vaak de vader van de economie genoemd, introduceerde dit concept van ongeleide economische orde lang voordat het beter werd begrepen. Hij pleitte voor het privébezit van kapitaal en voor vrije handel die niet wordt belemmerd door het overheidsbeleid. Deze argumenten legden de basis voor toekomstige voorstanders van het laissez-faire kapitalisme.

In enge zin suggereert de onzichtbare hand van Smith alleen dat personen die op zoek zijn naar zichzelf, op zoek zijn naar winst, in het algemeen voordeliger zijn dan degenen die het politieke proces gebruiken om de samenleving te verbeteren. Hoewel correct, negeert deze interpretatie het proces dat het kapitalisme mogelijk maakt om rijkdom zo efficiënt te produceren.

Hoe werkt de onzichtbare hand?

Er kunnen verschillende andere namen zijn voor de onzichtbare hand: vraag en aanbod, risico en beloning, het prijssysteem of zelfs de menselijke natuur. Anders gezegd, de onzichtbare hand is gewoon de som van vrijwilligersactiviteiten door economische actoren. Voorstanders van het onzichtbare handmodel geloven vaak dat regeringen niet in staat zijn om de onbedoelde gevolgen van het kapitalisme te repliceren of te verbeteren.

Overweeg het volgende scenario: een plaag vernietigt een enorme tarweoogst in Oekraïne. Omdat het aanbod van tarwe in het gedrang komt, stijgen de tarweprijzen over de hele wereld. Het eerste effect is dat consumenten op de hogere prijzen reageren door hun tarwe-aankopen te verminderen, wat helpt het resterende aanbod te behouden voor alleen diegenen die het het meest waarderen, ogenschijnlijk diegenen die op tarwe vertrouwen om te overleven en bedrijven die het nodig hebben voor andere producten.

Er is ook een belangrijk secundair effect. Tarweboeren in de Verenigde Staten, onaangetast door de plaag, kunnen hun tarwe met een hogere winst verkopen; hun inbreng was immers onveranderd. Omdat ze meer winst willen behalen, verhogen bestaande boeren de productie. Tarwe kan worden geteeld in gebieden waar het voorheen niet rendabel was om het te proberen te kweken. Het aanbod van tarwe neemt weer toe om aan de wereldwijde vraag te voldoen. Na verloop van tijd daalt de prijs.

De potentiële miljoenen of miljarden actoren in deze hypothetische situatie hoeven niet met elkaar te spreken, zoals elkaar, in vrede met elkaar te zijn of zelfs maar te weten dat ze bestaan. Samen helpen hun acties echter de onzichtbare hand van de markt te bewegen om een ​​wereldwijd probleem op te lossen.