Futures op obligaties
Obligatiefutures zijn financiële derivaten die de contracthouder verplichten om een obligatie te kopen of verkopen op een specifieke datum tegen een vooraf bepaalde prijs. Een obligatietoekomst kan worden gekocht op een futures-wisselmarkt en de prijzen en datums worden bepaald op het moment dat de toekomst wordt gekocht.
Obligatiefutures uitgelegd
Een futures-contract is een overeenkomst tussen twee tegenpartijen. De ene partij stemt ermee in om te kopen en de andere partij stemt ermee in om een onderliggende waarde te verkopen tegen een vooraf bepaalde prijs op een specifieke datum in de toekomst. Op de afwikkelingsdatum van het futurescontract is de verkoper verplicht om het actief aan de koper te leveren. De onderliggende waarde van een futures-contract kan een grondstof of een financieel instrument zijn, zoals een obligatie.
Obligatiefutures zijn contractuele overeenkomsten waarbij het te leveren actief een staatsobligatie is. Obligatiefutures zijn gestandaardiseerde en liquide financiële producten die op een beurs worden verhandeld. Een liquide markt is belangrijk omdat het betekent dat er veel kopers en verkopers zijn die het vrije verkeer van transacties mogelijk maken zonder vertragingen.
Belangrijkste leerpunten
- Obligatiefutures zijn financiële derivaten die de contracthouder verplichten om een obligatie te kopen of verkopen op een specifieke datum tegen een vooraf bepaalde prijs.
- Een obligatietoekomst kan worden gekocht op een futures-wisselmarkt en de prijzen en datums worden bepaald op het moment dat de toekomst wordt gekocht.
- Een obligatiefuturescontract stelt een belegger in staat te speculeren over de koersbeweging van een obligatie en een prijs vast te houden voor een bepaalde periode in de toekomst.
Hoe obligatiefutures worden verhandeld
Het obligatiefuturescontract wordt gebruikt voor hedging-, speculatie- of arbitragedoeleinden. Hedging is een vorm van beleggen in producten die bescherming bieden aan bedrijven. Speculeren is beleggen in producten met een hoog risicoprofiel. Arbitrage kan optreden wanneer de prijzen onevenwichtig zijn en handelaren proberen winst te maken door de gelijktijdige aankoop en verkoop van een actief of effect.
Wanneer twee tegenpartijen een obligatiefuturescontract aangaan, komen zij een prijs overeen waarbij de partij aan de lange kant - de koper - de obligatie zal kopen van de verkoper die de optie heeft welke obligatie te leveren en wanneer in de leveringsmaand te leveren de band. Stel bijvoorbeeld dat een partij short is - de verkoper - een 30-jaars schatkistobligatie en de schatkist moet afleveren bij de koper op de aangegeven datum.
Een obligatiefuturescontract kan worden aangehouden tot de vervaldatum en ze kunnen ook worden afgesloten vóór de vervaldatum. Als de partij die de positie heeft vastgesteld vóór de vervaldatum sluit, leidt dit tot winst of verlies uit de positie.
Waar obligatiefutures worden verhandeld
Futures op obligaties worden verhandeld op de Chicago Board of Trade (CBOT) of de Chicago Mercantile Exchange (CME). Contracten lopen af in maart, juni, september en december, en de onderliggende activa omvatten:
- Schatkistrekeningen van 13 weken (T-facturen)
- 2-, 3-, 5- en 10-jarige Treasury notes (T-notes)
- Klassieke en Ultra Treasury-obligaties (T-obligaties)
Op futures op obligaties wordt toezicht gehouden door een regelgevend agentschap, de Commodity Futures Trading Commission (CFTC). De rol van de CFTC omvat het waarborgen van eerlijke handelspraktijken, gelijkheid en consistentie op de markten en het voorkomen van fraude.
Speculatie van obligatiefutures
Een obligatiefuturescontract stelt een handelaar in staat te speculeren over de koersbeweging van een obligatie en een prijs vast te leggen voor een bepaalde toekomstige periode. Als een handelaar een obligatiefuturescontract zou kopen en de koers van de obligatie zou stijgen en hoger zou zijn dan de contractprijs bij het verstrijken, zouden ze winst hebben. De handelaar zou de obligatie in ontvangst kunnen nemen of de koophandel kunnen vereffenen met een verkoophandel om de positie af te wikkelen met het netto verschil tussen de prijzen die contant worden verrekend.
Omgekeerd kan een handelaar een obligatiefuturescontract verkopen in de verwachting dat de koers van de obligatie zal dalen tegen de vervaldatum. Ook hier kan een compenserende transactie worden ingevoerd bij het verstrijken, en de winst of het verlies kan netto worden verrekend via de rekening van de handelaar.
Obligatiefutures hebben het potentieel om aanzienlijke winsten te genereren, omdat obligatieprijzen in de loop van de tijd sterk kunnen fluctueren als gevolg van verschillende factoren. Deze factoren zijn onder andere veranderende rentetarieven, marktvraag naar obligaties en economische omstandigheden. De prijsschommelingen in obligatiekoersen kunnen echter een tweesnijdend zwaard zijn waarbij handelaren een aanzienlijk deel van hun belegging kunnen verliezen.
Obligatiefutures en marge
Veel futures-contracten worden verhandeld via marge, wat betekent dat de fondsen worden geleend van een makelaar. Een belegger hoeft slechts een klein percentage van de totale waarde van het bedrag van het futurescontract op de effectenrekening te storten. De futures-markten gebruiken meestal een hoge hefboomwerking, wat betekent dat de handelaar niet 100% van het contractbedrag hoeft op te zetten bij het aangaan van een transactie.
Een makelaar kan een eerste margebedrag vereisen. Het bedrag dat door de makelaar wordt aangehouden, kan variëren, afhankelijk van het beleid van de makelaar, het type obligatie en de kredietwaardigheid van de handelaar. Als de positie van de obligatiefutures echter in waarde daalt, kan de makelaar een margestorting doen, wat een eis is om extra geld te storten. Als de fondsen niet worden gestort, kan de makelaar de positie liquideren of ongedaan maken.
Het risico voor de handel in obligatiefutures is potentieel onbeperkt, zowel voor de koper als voor de verkoper van de obligatie. Risico's zijn onder meer dat de koers van de onderliggende obligatie drastisch verandert tussen de uitoefeningsdatum en de oorspronkelijke datum van de overeenkomst. Ook kan de hefboomwerking bij margehandel de verliezen bij de handel in obligatiefutures verergeren.
Levering van obligatiefutures
Zoals eerder vermeld, kan de verkoper van de obligatiefutures kiezen welke obligatie aan de tegenpartij van de koper wordt geleverd. De obligaties die doorgaans worden afgeleverd, worden de goedkoopste te leveren (CTD) obligaties genoemd, die op de laatste afleverdatum van de maand worden afgeleverd. Een CTD is de goedkoopste beveiliging die mag voldoen aan de voorwaarden van het futurescontract. Het gebruik van CTD's is gebruikelijk bij de handel in futures op Treasury-obligaties, aangezien elke Treasury-obligatie kan worden gebruikt voor levering zolang deze zich binnen een specifiek looptijdbereik bevindt en een specifieke coupon of rentevoet heeft.
Conversiefactoren voor obligaties
De obligaties die kunnen worden geleverd, zijn gestandaardiseerd via een systeem van conversiefactoren berekend volgens de regels van de beurs. De conversiefactor wordt gebruikt om coupon en opgebouwde renteverschillen van alle leveringsobligaties gelijk te maken. De opgebouwde rente is de rente die is opgebouwd en nog moet worden betaald.
Als een contract aangeeft dat een obligatie een fictieve coupon van 6% heeft, is de omrekeningsfactor:
- Minder dan één voor obligaties met een coupon van minder dan 6%
- Meer dan één voor obligaties met een coupon hoger dan 6%
Voordat de handel in een contract plaatsvindt, maakt de beurs de omrekeningsfactor voor elke obligatie bekend. Een conversiefactor van 0, 8112 betekent bijvoorbeeld dat een obligatie ongeveer wordt gewaardeerd op 81% van een coupongarantie van 6%.
De prijs van obligatiefutures kan op de vervaldatum worden berekend als:
- Prijs = (Obligatiefutures Prijs x Conversiefactor) + Lopende rente
Het product van de conversiefactor en de futures-prijs van de obligatie is de forward-prijs die beschikbaar is op de futures-markt.
Beheer van een positie in obligatiefutures
Elke dag, vóór het verstrijken, worden de long (koop) en short (verkoop) posities in de rekeningen van de handelaar gemarkeerd aan markt (MTM), of aangepast aan huidige koersen. Wanneer de rentetarieven stijgen, dalen de obligatiekoersen naarmate de producten verkopen - aangezien bestaande obligaties met vaste rente minder aantrekkelijk zijn in een omgeving met stijgende rente. Omgekeerd, als de rentetarieven dalen, stijgen de obligatiekoersen naarmate beleggers zich haasten om bestaande obligaties met vaste rente met aantrekkelijke rentevoeten te kopen.
Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een US Treasury-obligatiefuturescontract is afgesloten op de eerste dag. Als de rente op dag twee stijgt, daalt de waarde van de T-obligatie. De margin-rekening van de long-futures-houder zal worden gedebiteerd om het verlies weer te geven. Tegelijkertijd wordt de winst van de prijsbeweging op de rekening van de shorttrader gecrediteerd. Omgekeerd, als de rentevoeten in plaats daarvan dalen, zullen de obligatiekoersen stijgen en zal de rekening van de long-handelaar winstgevend zijn en wordt de korte rekening gedebiteerd.
Pros
Traders kunnen speculeren over de koersbeweging van een obligatie voor een toekomstige afwikkelingsdatum.
Obligatieprijzen kunnen aanzienlijk fluctueren, waardoor de handelaren aanzienlijke winsten kunnen maken.
Traders hoeven bij aanvang van het contract slechts een klein percentage van de totale waarde van het futurescontract op te nemen.
Cons
Het risico op aanzienlijke verliezen bestaat als gevolg van prijsschommelingen van marges en obligaties.
Handelaren lopen het risico van een margestorting als de verliezen op het futurescontract groter zijn dan de fondsen die bij een broker worden bewaard.
Net zoals lenen op marge de winst kan vergroten, kan het ook de verliezen verergeren.
Voorbeeld uit de echte wereld van obligatiefutures
Een handelaar besluit een vijfjarig Treasury-obligatiefuturescontract te kopen met een nominale waarde van $ 100.000, wat betekent dat de $ 100.000 na afloop zal worden betaald. De belegger koopt marge en stort $ 10.000 op een effectenrekening om de handel te vergemakkelijken.
De prijs van de T-obligatie is $ 99, wat overeenkomt met een $ 990.000 futures-positie. In de komende maanden verbetert de economie en beginnen de rentetarieven te stijgen en daalt de waarde van de obligatie.
Bij het vervallen wordt de prijs van de T-obligatie verhandeld op $ 98 of $ 980.000. De handelaar heeft een verlies van $ 10.000. Het netto verschil wordt contant verrekend, wat betekent dat de oorspronkelijke transactie (de koop) en de verkoop worden gesaldeerd via de effectenrekening van de belegger.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.