Delphi-methode
De Delphi-methode is een raamwerk voor prognoseprocessen op basis van de resultaten van meerdere vragenlijsten die naar een panel van deskundigen zijn gestuurd. Verschillende vragenlijsten worden naar de groep van experts gestuurd en de anonieme antwoorden worden na elke ronde verzameld en gedeeld met de groep. De experts mogen hun antwoorden aanpassen in volgende ronden, op basis van hoe ze de "groepsreactie" interpreteren die hen is gegeven. Aangezien meerdere vragenrondes worden gesteld en het panel wordt verteld wat de groep als geheel denkt, probeert de Delphi-methode het juiste antwoord te bereiken via consensus.
Inzicht in de Delphi-methode
De Delphi-methode werd oorspronkelijk in de jaren 1950 bedacht door Olaf Helmer en Norman Dalkey van de Rand Corporation. De naam verwijst naar het Orakel van Delphi, een priesteres in een tempel van Apollo in het oude Griekenland bekend om haar profetieën. De Delphi-methode stelt experts in staat om naar een wederzijdse overeenkomst te werken door een circulerende reeks vragenlijsten uit te voeren en gerelateerde feedback vrij te geven om de discussie bij elke volgende ronde voort te zetten. De antwoorden van de experts verschuiven naarmate rondes worden voltooid op basis van de informatie die is verstrekt door andere experts die aan de analyse hebben deelgenomen.
De Delphi-methode is een proces om tot groepsconsensus te komen door experts vragenlijsten te geven, evenals de groepsrespons voor elke volgende ronde.
Hoe de Delphi-methode werkt
Eerst selecteert de groepsfacilitator een groep experts op basis van het onderwerp dat wordt onderzocht. Zodra alle deelnemers zijn bevestigd, ontvangt elk lid van de groep een vragenlijst met instructies om commentaar te geven op elk onderwerp op basis van hun persoonlijke mening, ervaring of eerder onderzoek. De vragenlijsten worden teruggestuurd naar de facilitator die de opmerkingen groepeert en kopieën van de informatie maakt. Een kopie van de verzamelde opmerkingen wordt naar elke deelnemer verzonden, samen met de mogelijkheid om verder te reageren.
Aan het einde van elke reactiesessie worden alle vragenlijsten teruggestuurd naar de facilitator die beslist of een nieuwe ronde nodig is of dat de resultaten gereed zijn voor publicatie. De vragenlijstrondes kunnen zo vaak als nodig worden herhaald om een algemeen gevoel van consensus te bereiken.
De voor- en nadelen van de Delphi-methode
De Delphi-methode probeert meningen van verschillende experts te verzamelen, en dit kan zonder iedereen bij elkaar te brengen voor een fysieke bijeenkomst. Omdat de antwoorden van de deelnemers anoniem zijn, hoeven individuele panelleden zich geen zorgen te maken over de gevolgen voor hun mening. Consensus kan in de loop van de tijd worden bereikt wanneer meningen worden gezwaaid, waardoor de methode zeer effectief is.
Hoewel de Delphi-methode commentaar van een diverse groep deelnemers mogelijk maakt, leidt dit niet tot hetzelfde soort interacties als een live discussie. Een live discussie kan soms een beter voorbeeld van consensus opleveren, omdat ideeën en percepties worden geïntroduceerd, afgebroken en opnieuw beoordeeld. Reactietijden met de Adelphi-methode kunnen lang zijn, wat de snelheid van discussie vertraagt. Het is ook mogelijk dat de informatie die van de experts is ontvangen geen aangeboren waarde heeft.
Belangrijkste leerpunten
- De Delphi-methode is een proces dat wordt gebruikt om tot een groepsoordeel of -beslissing te komen door een panel van experts te ondervragen.
- Experts reageren op verschillende vragenlijsten en de antwoorden worden na elke ronde verzameld en gedeeld met de groep.
- De experts kunnen hun antwoord elke ronde aanpassen, op basis van hoe ze de "groepsreactie" die aan hen is gegeven, interpreteren.
- Het uiteindelijke resultaat is bedoeld als een ware consensus over wat de groep denkt.