Derivaten 101

Beleggen is de afgelopen decennia gecompliceerder geworden, met de creatie van tal van afgeleide instrumenten die nieuwe manieren bieden om geld te beheren. Het gebruik van derivaten om risico's af te dekken en het rendement te verbeteren bestaat al generaties lang, met name in de agrarische industrie, waar een contractpartij akkoord gaat om goederen of vee te verkopen aan een tegenpartij die ermee instemt om die goederen of vee tegen een specifieke prijs op een specifieke datum. Deze contractuele aanpak was revolutionair toen hij voor het eerst werd geïntroduceerd en verving de eenvoudige handdruk.

Met de eenvoudigste derivateninvestering kunnen particulieren een optie op een effect kopen of verkopen. De belegger bezit de onderliggende waarde niet, maar hij of zij maakt een weddenschap op de koersbewegingen via een overeenkomst met een tegenpartij of een uitwisseling. Er zijn veel soorten afgeleide instrumenten, waaronder opties, swaps, futures en termijncontracten. Derivaten worden veelvuldig gebruikt terwijl ze verschillende risiconiveaus met zich meebrengen, maar worden over het algemeen beschouwd als een goede manier om deel te nemen aan de financiële markten.

Een kort overzicht van de voorwaarden

Derivaten zijn moeilijk te begrijpen voor het grote publiek, deels omdat ze een unieke taal hebben. Veel instrumenten hebben bijvoorbeeld tegenpartijen die de andere kant van de handel nemen. Elke derivaat heeft een onderliggende waarde die bepalend is voor zijn prijsstelling, risico en basisstructuur. Het waargenomen risico van de onderliggende waarde beïnvloedt het waargenomen risico van de derivaat.

De prijs van het derivaat kan een uitoefenprijs hebben, dat is de prijs waartegen het mag worden uitgeoefend. Er kan ook een callprijs zijn met vastrentende derivaten, die de prijs aangeeft waartegen een emittent een effect kan omzetten. Veel derivaten dwingen de belegger om een ​​bullish houding aan te nemen met een lange postilion, een bearish houding met een short positie of een neutrale houding met een afgedekte positie die long en short functies kan bevatten ..

Hoe derivaten in een portefeuille passen

Beleggers gebruiken doorgaans derivaten om drie redenen: om een ​​positie af te dekken, om de hefboomwerking te vergroten of om te speculeren over de beweging van een actief. Een positie afdekken wordt meestal gedaan om het risico van een actief te beschermen of te verzekeren. De eigenaar van een aandeel koopt bijvoorbeeld een putoptie als hij of zij de portefeuille tegen een daling wil beschermen. Deze aandeelhouder verdient geld als het aandeel stijgt, maar wint ook, of verliest minder geld, als het aandeel daalt omdat putoptie loont.

Derivaten kunnen de hefboom aanzienlijk vergroten. Gebruikmaken van opties werkt vooral goed in volatiele markten. Wanneer de prijs van het onderliggende actief aanzienlijk en in een gunstige richting beweegt, omdat opties deze beweging zullen vergroten. Veel beleggers kijken naar de Chicago Board Options Exchange Volatility Index (VIX) om de potentiële hefboom te meten, omdat deze ook de volatiliteit van de S&P 500 Index-opties voorspelt. Voor duidelijke redenen. hoge volatiliteit kan de waarde en kosten van zowel putten als oproepen verhogen.

Beleggers gebruiken ook derivaten om te wedden op de toekomstige prijs van het actief door middel van speculatie. Grote speculatieve spelen kunnen goedkoop worden uitgevoerd omdat opties beleggers de mogelijkheid bieden hun posities te benutten tegen een fractie van de kosten van een onderliggende waarde.

Derivaten 101

Handelsderivaten

Derivaten kunnen op twee manieren worden gekocht of verkocht: zonder recept (OTC) of op een beurs. OTC-derivaten zijn contracten die privé tussen partijen worden gesloten, zoals swapovereenkomsten, op een niet-gereguleerde locatie, terwijl derivaten die op een beurs worden verhandeld gestandaardiseerde contracten zijn. Er is een tegenpartijrisico wanneer u over-the-counter handelt, omdat contracten niet zijn gereguleerd, terwijl valutaderivaten niet onder dit risico vallen omdat clearinginstituten als intermediair optreden.

Soorten derivaten

Er zijn drie basistypen contracten: opties, swaps en futures / forward-contracten - met veel variaties van elk type. Opties zijn contracten die het recht geven maar niet de verplichting om een ​​actief te kopen of verkopen. Beleggers gebruiken doorgaans optiecontracten wanneer ze geen positie in het onderliggende actief willen innemen, maar toch hun blootstelling willen vergroten in geval van grote koersbewegingen.

Er zijn tientallen optiestrategieën, maar de meest voorkomende zijn:

• Long Call - U denkt dat de prijs van een effect zal stijgen en koopt het recht (lang) om het effect te bezitten (te bellen). Als de houder van de lange oproep is de uitbetaling positief als de prijs van het effect de uitoefenprijs meer dan de betaalde premie overschrijdt.
• Long put - U denkt dat de prijs van een effect zal dalen en het recht (lang) zult kopen om het effect te verkopen (zetten). Als houder van de lange put is de uitbetaling positief als de koers van het effect meer dan de uitoefenprijs lager is dan de premie die voor de put is betaald.
• Short Call - U denkt dat de prijs van een effect zal dalen en een call zal verkopen (schrijven). Als u een call verkoopt, heeft de tegenpartij (de lange call) controle over het al dan niet uitoefenen van de optie omdat u de controle als short opgeeft. Als de schrijver van de oproep is de uitbetaling gelijk aan de premie die de koper van de oproep heeft ontvangen als de prijs van het effect daalt, maar als het effect meer stijgt dan de uitoefenprijs plus de premie, verliest u geld.
• Short Put - U denkt dat de prijs van het effect zal stijgen en een put zal verkopen (schrijven). Als de schrijver van de put is de uitbetaling gelijk aan de premie die de koper van de put heeft ontvangen als de prijs van het effect stijgt, maar als de prijs van het effect onder de uitoefenprijs minus de premie daalt, verliest u geld.

Swaps zijn derivaten waarbij tegenpartijen cashflows of andere variabelen die met verschillende beleggingen verband houden, uitwisselen. Vaak zal er een swap plaatsvinden omdat de ene partij een comparatief voordeel heeft, zoals het lenen van fondsen tegen variabele rentetarieven, terwijl een andere partij vrijer kan lenen tegen vaste tarieven. De eenvoudigste variant van een swap wordt "gewone vanille" genoemd, maar er zijn veel soorten, waaronder:

• Renteswaps - Partijen wisselen een lening met vaste rente in voor een lening met variabele rente. Als een partij een lening met vaste rente heeft, maar verplichtingen met variabele rente heeft, kan hij of zij een swap aangaan met een andere partij en een vaste rente omruilen voor een variabele rente om te matchen met verplichtingen. Renteswaps kunnen ook worden ingevoerd via optiestrategieën, terwijl een swaption de eigenaar het recht geeft maar niet de verplichting om de swap aan te gaan.
• Valutaswaps - Een partij wisselt leningen en hoofdsom in een valuta uit voor betalingen en hoofdsom in een andere valuta.
• Commodity Swaps - Een contract waarbij een partij en tegenpartij overeenkomen om geldstromen uit te wisselen, die afhankelijk zijn van de prijs van een onderliggende grondstof.

Partijen in voorwaartse en toekomstige contracten komen overeen een actief in de toekomst te kopen of verkopen voor een specifieke prijs. Deze contracten worden meestal geschreven aan de hand van de spot of de meest actuele prijs. De winst of het verlies van de koper wordt berekend door het verschil tussen de spotprijs op het moment van levering en de toekomstige of toekomstige prijs. Deze contracten worden doorgaans gebruikt om risico's af te dekken of te speculeren. Futures zijn gestandaardiseerde contracten die op beurzen worden verhandeld, terwijl forwards niet-standaard zijn en over de toonbank worden verhandeld.

Het komt neer op

Beleggers die in een portefeuille willen beschermen of risico's willen nemen, kunnen lange, korte of neutrale derivatenstrategieën gebruiken om de hefboomwerking af te dekken, te speculeren of te vergroten. Het gebruik van een derivaat is alleen zinvol als de belegger zich volledig bewust is van de risico's en de impact van de belegging begrijpt binnen een bredere portefeuillestrategie. (Zie "Hoe kunnen derivaten worden gebruikt voor risicobeheer?" Voor meer informatie.)