Ethische kwesties voor financiële adviseurs

Eerlijke financiële planners kunnen echte dilemma's tegenkomen wanneer ze proberen het juiste te doen voor hun klanten. Er zijn een aantal veel voorkomende dilemma's waarmee beleggingsprofessionals worden geconfronteerd, maar ook richtlijnen voor hoe u ze kunt aanpakken.

Ethische kwesties vandaag

Een generatie geleden waren zowel de belastingcode als de beschikbare financiële producten en diensten eenvoudiger dan nu. Als iemand bijvoorbeeld aandelen zou willen kopen, zou een effectenmakelaar de transactie plaatsen. Als iemand permanente levensdekking nodig had, werd een beleid voor het hele leven uitgegeven. Maar nu moeten planners beslissen of deze traditionele aanpak beter is, of dat de klant beter af is met het kopen van een aantal verschillende moderne producten die beschikbaar zijn.

Het moderne productlabyrint betekent dat elke financiële planner met een ethisch dilemma wordt geconfronteerd wanneer hij probeert het juiste te doen voor een klant.

Ethiek voor GVB's

In het licht van deze dilemma's heeft de Certified Financial Planner Board of Standards een substantiële herziening en upgrade van de ethische vereisten voor haar certificanten uitgegeven, zoals de fiduciaire eis van 2007:

• Alle financiële planningsdiensten moeten de zorg krijgen van een echte fiduciaire, in plaats van alleen in het belang van de klant te handelen. Dit betekent ook een belangrijke stap voorwaarts op het gebied van verantwoordelijkheid, omdat fiduciaires een strikte set regels en richtlijnen hebben die te allen tijde moeten worden nageleefd. Voor klanten betekent dit dat hun planners een hogere wettelijke zorgstandaard hebben dan voorheen.
• De CFP Board breekt de fiduciaire zorgstandaard af en benadrukt hoe beleggingsadviseurs en broker-dealers voorheen aan verschillende normen werden gehouden: "Het is belangrijk om te erkennen dat een financiële aanbeveling die 'geschikt' is voor een cliënt (zoals wettelijk vereist voor makelaar) -dealers) kan al dan niet een financiële aanbeveling zijn die in het belang van de cliënt is (zoals wettelijk vereist voor beleggingsadviseurs). "

Tarieven versus commissies

Ongeacht aan welke wettelijke of morele norm ze worden gehouden, is een van de grootste ethische dilemma-planners waarmee ze worden geconfronteerd, een methode van compensatie kiezen. De compensatiemethoden voor zowel sales-driven beoefenaars als planners zijn vaak uitwisselbaar, omdat elk van hen kosten of commissies kan vragen voor hun diensten (op voorwaarde dat ze daartoe een licentie hebben). Deze flexibiliteit kan echter vaak een moreel dilemma vormen voor planners die de ene compensatiemethode moeten kiezen boven de andere.

Een op kosten gebaseerde planner - iemand die klanten in rekening brengt op basis van een percentage van hun vermogen - verhoogt zijn of haar vergoeding eenvoudig door het vermogen van de klant te laten groeien. Als de planner de klant een vergoeding van 1% van het beheerd vermogen in rekening brengt, is de jaarlijkse vergoeding die wordt verzameld uit een portefeuille van $ 100.000 $ 1.000. Daarom, als de planner in staat is om de portefeuille te laten groeien tot $ 150.000, zal zijn of haar vergoeding dienovereenkomstig toenemen. Dit type compensatie kan de planner motiveren om agressievere beleggingsstrategieën te gebruiken dan een traditionele, op commissie gebaseerde makelaar.

Een op commissie gebaseerde planner daarentegen wordt voor elke transactie gecompenseerd, ongeacht de winsten of verliezen van de portefeuille. Deze makelaars worden geconfronteerd met de verleiding om transacties te gebruiken als een manier van inkomsten, zelfs als ze erin slagen de technische definitie van "karnen" te vermijden.

In die zin heeft elk type compensatie zijn eigen reeks ethische kwesties. Uiteindelijk moeten planners bereid zijn hun eigen voordeel ondergeschikt te maken aan dat van hun klanten, ongeacht welk bedrijfsmodel wordt gebruikt. Neem bijvoorbeeld een planner die op uurbasis of op commissiebasis kan werken.

Als de planner een klant ontmoet die $ 2 miljoen heeft gereserveerd voor pensionering, dan zou het opladen per uur resulteren in een totale vergoeding van misschien $ 5.000 - op het allerhoogste punt. Aan de andere kant zou de keuze om de klant een commissie-gebaseerde vergoeding te vragen voor het investeren van de $ 2 miljoen in een variabele annuïteit, net zoveel kunnen betalen als een commissie van 7%, wat de planner $ 140.000 zou opleveren. Deze extreme variantie in compensatie kan zelfs de meest krachtige planner gemakkelijk beïnvloeden. Het belangrijkste om te onthouden is dat u moet handelen in het beste belang van uw klant, niet uw portemonnee.

Verkoop versus advies

De grenzen tussen verkoop en advies in de financiële sector worden steeds vager, omdat nieuwe platforms en methoden om zaken te doen blijven ontstaan. Waar het meestal op neerkomt, is dat klanten het juiste doen om de juiste reden.

Veel klanten zullen hun financiële beslissingen baseren op emoties en niet op wat hun planner adviseert. Stel dat een 60-jarige vrouw haar volledige besparing van $ 100.000 aan depositocertificaten (cd's) heeft en bang is om haar hoofdsom te riskeren. Als ze nog 25 jaar leeft, is haar spaargeld waarschijnlijk op voordat ze sterft, omdat deze beleggingen met een laag risico een klein rendement opleveren dat in de loop van de tijd wordt gecompenseerd door inflatie.

Als planner moet u uiteraard uw klant zover krijgen dat hij haar bezit diversifieert met een verstandige activaspreiding, of op zijn minst een soort onmiddellijke annuïteitoptie overweegt. Maar hoe ver moet je gaan om haar aan te moedigen dit te doen? Is het OK voor u om agressieve, op angst gebaseerde verkooptactieken te gebruiken of zelfs de waarheid een beetje te verdraaien om deze klant te helpen? Het is immers duidelijk in haar belang om dit te doen. Trouwens, als er geen actie wordt ondernomen, kunt u wettelijk aansprakelijk worden gesteld voor het niet verstrekken van adequaat advies.

In dit geval is de definitie van 'op angst gebaseerde' verkooptactieken ook enigszins subjectief. Als de planner de klant een grafische illustratie laat zien die laat zien hoe zij in minder dan 10 jaar failliet zal zijn, is angst dan als tactiek gebruikt, of is het slechts een openbaring van de werkelijkheid? Het argument kan worden gedaan dat het beide tegelijk is.

Gelukkig hebben planners wel hulp in dit soort situaties. Als een klant weigert om uw advies op te volgen, kunt u hem een ​​schriftelijke disclaimer voorleggen waarin staat dat de klant of prospect heeft geweigerd de aanbevelingen van de planner op te volgen. Als uw 60-jarige klant zich aan haar cd's wil houden en ze deze disclaimer heeft ondertekend, dan bent u in het nauw.

Problemen met het systeem

Het feit is dat er geen centrale ethische bron beschikbaar is voor alle soorten financiële planners. Makelaars in de commissie kunnen hun supervisors of compliance-afdelingen raadplegen over bepaalde zaken, maar ze zullen waarschijnlijk 'zakelijke' antwoorden krijgen op veel van hun vragen - antwoorden die de planner in staat stellen een winstgevende transactie te creëren zonder aansprakelijk te zijn, maar misschien niet wat is echt het beste voor de klant.

CFP-beoefenaars kunnen het CFP®-bestuur raadplegen met ethische vragen, en andere erkende planners kunnen ook ethische gedragscodes hebben om naar te verwijzen. Niet-gecertificeerde planners staan ​​in wezen alleen voor alle praktische doeleinden, omdat de regels die door de regelgevende instanties worden opgelegd niet zijn ontworpen om veel dagelijkse problemen aan te pakken waarmee planners te maken krijgen als onderdeel van hun werk.

Het komt neer op

Ondanks de aanval van wet- en regelgeving gericht op het terugdringen van onethische praktijken (zoals de Sarbanes-Oxley Act van 2002), is financiële planning in de wereld van vandaag meer dan ooit afhankelijk van het begrijpen van de individuele situatie en doelstellingen van een klant en bereid zijn om het juiste te doen voor hen. De juiste toepassing van ethiek in moderne financiële planning komt er in essentie op neer dat de klant precies begrijpt wat hij doet en waarom, met volledige kennis van de kosten en risico's.

Een ethische transactie vindt plaats wanneer een cliënt de consequenties van de aanbevelingen van de adviseur echt begrijpt en bereid is om verder te gaan, ervan uitgaande dat alle relevante wet- en regelgeving wordt nageleefd. Immers, ethiek kan nog steeds worden gezien als 404 gewoon weten wat het juiste is om te doen, en dan doen.