Liquiditeitsdekkingsverhouding - LCR
De liquiditeitsdekkingsratio (LCR) verwijst naar het aandeel van zeer liquide activa die door financiële instellingen worden aangehouden, om ervoor te zorgen dat zij in staat blijven om op korte termijn aan verplichtingen te voldoen. Deze ratio is in wezen een generieke stresstest die erop is gericht te anticiperen op marktbrede schokken en ervoor te zorgen dat financiële instellingen over voldoende kapitaalbehoud beschikken om eventuele liquiditeitsverstoringen op de korte termijn weg te werken die de markt kunnen pesten.
01:14Liquiditeitsdekkingsverhouding
LCR-formule en berekening
LCR = Hoogwaardig bedrag aan liquide activa (HQLA) Totaal netto cashflowbedragLCR = \ frac {\ text {Hoogwaardig bedrag aan liquide activa (HQLA)}} {\ text {Totaal netto cashflowbedrag}} LCR = Totale netto cashflow hoeveelheid liquide activa van hoge kwaliteit (HQLA)
- De LCR wordt berekend door de hoogwaardige liquide activa van een bank te delen door de totale netto kasstromen, gedurende een stressperiode van 30 dagen.
- De hoogwaardige liquide activa omvatten alleen die met een groot potentieel om gemakkelijk en snel in contanten te worden omgezet.
- De drie categorieën liquide activa met afnemende kwaliteitsniveaus zijn niveau 1, niveau 2A en niveau 2B.
Belangrijkste leerpunten
- LCR is een vereiste op grond van Basel III, waarbij banken verplicht zijn een hoeveelheid liquide activa van hoge kwaliteit aan te houden die voldoende is om kasuitgaven gedurende 30 dagen te financieren.
- De LCR is een stresstest die erop is gericht te anticiperen op marktbrede schokken en ervoor te zorgen dat financiële instellingen over voldoende kapitaalbehoud beschikken om liquiditeitsverstoringen op de korte termijn weg te werken.
- Natuurlijk zullen we tot de volgende financiële crisis niet weten of de LCR voldoende financiële middelen biedt voor banken of dat deze onvoldoende zijn.
Wat de LCR u vertelt?
De LCR is een belangrijkste afhaalmaaltijden van het Basel Accord, een reeks voorschriften ontwikkeld door het Basel Committee on Banking Supervision (BCBS). De BCBS is een groep van 27 vertegenwoordigers van grote wereldwijde financiële centra. Een van de doelen van de BCBS was om banken te verplichten een specifiek niveau van zeer liquide activa aan te houden en bepaalde niveaus van fiscale solvabiliteit te handhaven om hen te ontmoedigen om hoge niveaus van kortlopende schulden te lenen.
Als gevolg hiervan zijn banken verplicht om een hoeveelheid liquide activa van hoge kwaliteit aan te houden die voldoende is om de uitgaande kasstromen gedurende 30 dagen te financieren. Dertig dagen werd gekozen omdat men geloofde dat in een financiële crisis een reactie op redding van het financiële systeem van regeringen en centrale banken doorgaans binnen 30 dagen zou plaatsvinden.
Met andere woorden, de periode van 30 dagen stelt banken in staat om een kussen van contant geld te hebben in geval van een run op banken tijdens een financiële crisis. De 30-dagen vereiste onder de LCR biedt centrale banken zoals de Federal Reserve Bank ook de tijd om in te stappen en corrigerende maatregelen te nemen om het financiële systeem te stabiliseren.
Implementatie van de LCR
De LCR werd geïmplementeerd en gemeten in 2011, maar het volledige minimum van 100% werd pas in 2015 afgedwongen. De liquiditeitsdekkingsratio is van toepassing op alle bankinstellingen met een balanstotaal van meer dan $ 250 miljard of meer dan $ 10 miljard op de balans buitenlandse blootstelling. Dergelijke banken, vaak aangeduid als "Systematisch belangrijke financiële instellingen (SIFI)", moeten een LCR van 100% aanhouden, wat betekent dat ze een aantal zeer liquide activa hebben die gelijk zijn aan of groter zijn dan hun netto kasstroom, over een periode van 30- dag stress periode. Zeer liquide activa kunnen contanten, schatkistobligaties of bedrijfsschulden zijn.
Vloeibare activa van hoge kwaliteit
De hoogwaardige liquide activa omvatten alleen die met een groot potentieel om gemakkelijk en snel in contanten te worden omgezet. Zoals eerder vermeld, zijn de drie categorieën liquide activa met afnemende kwaliteitsniveaus niveau 1, niveau 2A en niveau 2B.
Onder Basel III worden activa van niveau 1 niet verdisconteerd bij de berekening van de LCR, terwijl activa van niveau 2A en niveau 2B respectievelijk een korting van 15% en 50% krijgen. Activa van niveau 1 omvatten banktegoeden van de Federal Reserve, buitenlandse middelen die snel kunnen worden opgenomen, uitgegeven of gegarandeerde effecten door specifieke soevereine entiteiten en uitgegeven of gegarandeerde effecten van de Amerikaanse overheid.
Activa van niveau 2A omvatten effecten uitgegeven of gegarandeerd door specifieke multilaterale ontwikkelingsbanken of soevereine entiteiten, en effecten uitgegeven door door de Amerikaanse overheid gesponsorde ondernemingen. Activa van niveau 2B omvatten beursgenoteerde gewone aandelen en bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit van niet-financiële sectorbedrijven.
De belangrijkste afhaalmaaltijden Basel III verwacht dat banken zich aan de formule houden, is de verwachting om een leverage ratio van meer dan 3% te bereiken. Om aan de vereiste te voldoen, heeft de Federal Reserve Bank van de Verenigde Staten de leverage ratio vastgesteld op 5% voor verzekerde bankholdings en 6% voor de bovengenoemde SIFI's. De meeste banken zullen echter proberen een hoger kapitaal aan te houden om zichzelf te beschermen tegen financiële problemen, zelfs als dit betekent dat ze minder leningen aan kredietnemers moeten verstrekken.
De LCR versus andere liquiditeitsratio's
Liquiditeitsratio's zijn een klasse van financiële maatstaven die worden gebruikt om het vermogen van een bedrijf te bepalen om huidige schuldverplichtingen af te lossen zonder extern kapitaal aan te trekken. Liquiditeitsratio's meten het vermogen van een bedrijf om schuldverplichtingen en de veiligheidsmarge te betalen door middel van de berekening van statistieken, waaronder de huidige ratio, quick ratio en operationele cashflowverhouding. Kortlopende verplichtingen worden geanalyseerd met betrekking tot liquide activa om de dekking van kortlopende schulden in noodgevallen te evalueren.
De liquiditeitsdekkingsratio is de vereiste waarbij banken een hoeveelheid liquide activa van hoge kwaliteit moeten aanhouden die voldoende is om de uitgaande kasstromen gedurende 30 dagen te financieren. Liquiditeitsratio's zijn vergelijkbaar met de LCR in die zin dat ze het vermogen van een onderneming meten om aan haar financiële verplichtingen op korte termijn te voldoen.
Beperkingen van de LCR
Een beperking van de LCR is dat banken meer contanten moeten aanhouden en mogelijk kunnen leiden tot minder leningen aan consumenten en bedrijven.
Je zou kunnen stellen dat als banken minder leningen verstrekken, dit kan leiden tot een langzamere economische groei, omdat bedrijven die toegang tot schulden nodig hebben om hun activiteiten en expansie te financieren, geen toegang tot kapitaal zouden hebben.
Aan de andere kant is een andere beperking dat we pas bij de volgende financiële crisis zullen weten of de LCR voldoende financiële middelen biedt voor banken of dat deze onvoldoende zijn. O gelduitstroom gedurende 30 dagen. De LCR is een stresstest die ervoor moet zorgen dat financiële instellingen voldoende kapitaal hebben tijdens liquiditeitsverstoringen op korte termijn.
Voorbeeld van de LCR
Laten we bijvoorbeeld aannemen dat bank ABC liquide activa van hoge kwaliteit heeft ter waarde van $ 55 miljoen en $ 35 miljoen aan verwachte netto kasstromen, gedurende een stressperiode van 30 dagen:
- De LCR wordt berekend met $ 55 miljoen / $ 35 miljoen.
- De LCR van Bank ABC is 1, 57 of 157%, wat voldoet aan de vereiste onder Basel III.