Een bedrijf waarderen met behulp van de methode voor residueel inkomen

Er zijn veel verschillende methoden om een ​​bedrijf of zijn aandelen te waarderen. Men zou ervoor kunnen kiezen om een ​​relatieve waarderingsbenadering te gebruiken, waarbij multiples en metrics van een bedrijf worden vergeleken met andere bedrijven binnen zijn branche of sector. Een ander alternatief is het waarderen van een onderneming op basis van een absolute schatting, zoals het implementeren van contant gemaakte kasstroommodellering of de dividendkortingsmethode, in een poging om een ​​intrinsieke waarde voor die onderneming te plaatsen.

Een absolute waarderingsmethode die de meesten misschien niet zo bekend is, maar die door analisten veel wordt gebruikt, is de methode van resterende inkomsten. In dit artikel laten we u kennismaken met de onderliggende basisbeginselen van de methode van residueel inkomen en hoe deze kan worden gebruikt om een ​​absolute waarde voor een bedrijf te geven. (De DDM is een van de meest fundamentele financiële theorieën, maar het is maar zo goed als zijn aannames. Bekijk Digging In The Dividend Discount Model .)

Een inleiding tot residueel inkomen

Wanneer de meesten de term residueel inkomen horen, denken ze aan overtollig contant geld of besteedbaar inkomen. Hoewel die definitie correct is in de scope van persoonlijke financiën, zijn in termen van waardering van aandelen de resterende inkomsten de inkomsten die door een onderneming worden gegenereerd na verrekening van de werkelijke kosten van haar kapitaal. U vraagt ​​zich misschien af: "Maar nemen bedrijven hun kapitaalkosten niet al op in hun rentelasten?" Ja en nee. Rentelasten op de winst- en verliesrekening zijn alleen verantwoordelijk voor de kosten van een onderneming voor haar schulden, waarbij de kosten van het eigen vermogen, zoals dividenduitkeringen en andere aandelenkosten, worden genegeerd. Kijk op een andere manier naar de kosten van eigen vermogen, beschouw het als de alternatieve kosten van de aandeelhouders, of het vereiste rendement. Het residuele inkomstenmodel probeert de toekomstige winstramingen van een onderneming aan te passen om de vermogenskosten te compenseren en een meer accurate waarde aan een onderneming te geven. Hoewel het rendement voor aandeelhouders geen wettelijke vereiste is, zoals het rendement voor obligatiehouders, moeten ondernemingen om beleggers aan te trekken, hen compenseren voor de blootstelling aan beleggingsrisico's.

Bij de berekening van de resterende inkomsten van een onderneming, is de belangrijkste berekening het bepalen van de eigenvermogenslast. Eigen vermogen is gewoon het totale eigen vermogen van een onderneming vermenigvuldigd met het vereiste rendement van dat eigen vermogen, en kan worden geschat met behulp van het prijsmodel voor kapitaalactiva. De onderstaande formule toont de vergelijking van het eigen vermogen:

Equity Charge = eigen vermogen x vermogenskosten

Nadat we de vermogensbelasting hebben berekend, hoeven we deze alleen van het netto-inkomen van de onderneming af te trekken om de resterende inkomsten te bekomen. Als bedrijf X bijvoorbeeld vorig jaar een winst van $ 100.000 rapporteerde en zijn kapitaalstructuur financierde met $ 950.000 aan eigen vermogen tegen een vereist rendement van 11%, zou zijn resterende inkomen zijn:

Eigen vermogen - $ 950.000 x 0, 11 = $ 104.500

Zoals u in het bovenstaande voorbeeld kunt zien, is het gebruik van het concept van residueel inkomen, hoewel bedrijf X een winst rapporteert op zijn winst-en-verliesrekening, zodra zijn vermogenskosten zijn opgenomen in relatie tot zijn rendement voor aandeelhouders, is het feitelijk economisch niet winstgevend gebaseerd op het gegeven risiconiveau. Deze bevinding is de belangrijkste oorzaak van het gebruik van de residuele inkomstenmethode. Een scenario waarin een bedrijf winstgevend is op boekhoudkundige basis, is mogelijk nog steeds geen winstgevende onderneming vanuit het perspectief van een aandeelhouder als het geen resterende inkomsten kan genereren.

Een bedrijf waarderen met behulp van de methode voor residueel inkomen

Intrinsieke waarde met restinkomen

Nu we hebben ontdekt hoe we het resterende inkomen moeten berekenen, moeten we deze informatie nu gebruiken om een ​​schatting van de werkelijke waarde voor een bedrijf te maken. Net als andere benaderingen van absolute waardering, wordt het concept van het disconteren van toekomstige inkomsten ook gebruikt bij het modelleren van residuele inkomsten. De intrinsieke of reële waarde van de aandelen van een bedrijf met behulp van de residuele inkomstenbenadering, kan worden opgesplitst in de boekwaarde en de contante waarden van de verwachte toekomstige inkomsten, zoals weergegeven in de onderstaande formule.

V0 = BV0 + {RI1 (1 + r) n + RI2 (1 + r) n + 1 + ⋯} waarbij: BV = Huidige boekwaardeRI = Toekomstige resterende incomer = Retoursnelheidn = Aantal perioden \ begin {uitgelijnd} & \ text {V} _0 = BV_0 + \ left \ {\ frac {RI_1} {(1 + r) ^ n} + \ frac {RI_2} {(1 + r) ^ {n + 1}} + \ cdots \ rechts \} \\ & \ textbf {waar:} \\ & \ textit {BV} = \ text {Huidige boekwaarde} \\ & \ textit {RI} = \ text {Toekomstig residueel inkomen} \\ & \ textit { r} = \ text {Return rate} \\ & \ textit {n} = \ text {Aantal periodes} \\ \ end {uitgelijnd} V0 = BV0 + {(1 + r) nRI1 + (1 + r) n + 1RI2 + ⋯} waarbij: BV = Huidige boekwaardeRI = Toekomstige resterende incomer = Rendementn = Aantal perioden

Zoals u misschien is opgevallen, lijkt de formule voor de restwaarde zeer op een meerstaps dividendkortingsmodel, waarbij toekomstige dividendbetalingen worden vervangen door toekomstige restresultaten. Op basis van dezelfde basisprincipes als een dividendkortingsmodel om de toekomstige resterende inkomsten te berekenen, kunnen we een intrinsieke waarde voor de aandelen van een onderneming afleiden. In tegenstelling tot de DCF-benadering die de gewogen gemiddelde kapitaalkosten voor de disconteringsvoet gebruikt, zijn de kosten van het eigen vermogen de juiste koers voor de restinkomenstrategie. (Leer de sterke en zwakke punten van passief en actief beheer wanneer u probeert de totale waarde van de markt te ontdekken. Bekijk strategieën om de werkelijke waarde van de markt te bepalen .)

Het komt neer op

De residuele inkomstenbenadering biedt zowel positieve als negatieve punten in vergelijking met de vaker gebruikte dividendkorting en DCF-methoden. Aan de positieve kant maken residuele inkomensmodellen gebruik van gegevens die direct beschikbaar zijn in de financiële overzichten van een bedrijf en kunnen ze goed worden gebruikt door bedrijven die geen dividenden betalen of geen positieve vrije kasstroom genereren. Het belangrijkste is dat, zoals we eerder hebben besproken, modellen voor residuele inkomsten kijken naar de economische winstgevendheid van een onderneming in plaats van alleen naar de boekhoudkundige winstgevendheid. Het grootste nadeel van de methode van residueel inkomen is het feit dat deze zo sterk afhankelijk is van toekomstgerichte schattingen van de financiële overzichten van een bedrijf, waardoor prognoses kwetsbaar blijven voor psychologische vooroordelen of historische onjuiste weergave van de financiële overzichten van een bedrijf.

De benadering van de resterende inkomenswaardering is een levensvatbare en steeds populairder wordende waarderingsmethode en kan vrij gemakkelijk door zelfs beginnende beleggers worden toegepast. In combinatie met de andere populaire waarderingsbenaderingen, kan de waardering van residuele inkomsten u een duidelijkere schatting geven van de werkelijke intrinsieke waarde van een onderneming. (Laat u niet overweldigen door de vele waarderingstechnieken die er zijn - als u een paar kenmerken van een bedrijf kent, kunt u de beste kiezen. Kijk hoe u de beste methode voor voorraadwaardering kunt kiezen.)