Welvaartseconomie
Welzijnseconomie is de studie van de invloed van de toewijzing van middelen en goederen op het maatschappelijk welzijn. Dit houdt rechtstreeks verband met de studie van economische efficiëntie en inkomensverdeling, en hoe deze het algemene welzijn van mensen in de economie beïnvloeden. In de praktische toepassing proberen welzijnseconomen hulpmiddelen te bieden om het overheidsbeleid te sturen om gunstige sociale en economische resultaten voor de hele samenleving te bereiken. Welvaartseconomie is echter een subjectieve studie die sterk afhankelijk is van gekozen veronderstellingen over hoe welzijn kan worden gedefinieerd, gemeten en vergeleken voor individuen en de samenleving als geheel.
Belangrijkste leerpunten
- Welzijnseconomie is de studie van hoe de structuur van markten en de toewijzing van economische goederen en middelen het algemene welzijn van de samenleving bepalen.
- Welzijnseconomie probeert de kosten en baten van veranderingen in de economie te evalueren en het overheidsbeleid richting het totale welzijn van de samenleving te leiden, met behulp van hulpmiddelen zoals kosten-batenanalyse en sociale welzijnsfuncties.
- Welzijnseconomie hangt sterk af van aannames met betrekking tot de meetbaarheid en vergelijkbaarheid van het welzijn van mensen bij individuen, en de waarde van andere ethische en filosofische ideeën over welzijn.
Inzicht in welzijnseconomie
Welvaartseconomie begint met de toepassing van de nutstheorie in de micro-economie. Hulpprogramma verwijst naar de waargenomen waarde die is gekoppeld aan een bepaald goed of een bepaalde service. In de gangbare micro-economische theorie proberen individuen hun nut te maximaliseren door hun acties en consumptiekeuzes, en de interacties van kopers en verkopers door de wetten van vraag en aanbod op concurrerende markten leveren consument- en producentensurplus op.
Micro-economische vergelijking van consument- en producentensurplus op markten onder verschillende marktstructuren en omstandigheden vormt een basisversie van welzijnseconomie. De eenvoudigste versie van welzijnseconomie kan worden gezien als de vraag: "welke marktstructuren en regelingen van economische middelen voor individuen en productieve processen het totale totale nut dat alle individuen ontvangen, maximaliseert of het totaal van het consument- en producentenoverschot op alle markten maximaliseert" ?" Welzijnseconomie zoekt de economische staat die het hoogste algemene niveau van sociale tevredenheid onder haar leden zal creëren.
Pareto-efficiëntie
Deze micro-economische analyse leidt tot de voorwaarde van Pareto-efficiëntie als een ideaal in de welvaartseconomie. Wanneer de economie in een staat van Pareto-efficiëntie verkeert, wordt sociaal welzijn gemaximaliseerd in die zin dat er geen middelen kunnen worden herverdeeld om één individu beter te maken zonder ten minste één individu slechter af te maken. Een doel van het economisch beleid zou kunnen zijn om te proberen de economie te verplaatsen naar een Pareto-efficiënte staat.
Om te evalueren of een voorgestelde wijziging van de marktomstandigheden of het overheidsbeleid de economie in de richting van Pareto-efficiëntie zal brengen, hebben economen verschillende criteria ontwikkeld, die inschatten of de welvaartswinst van een verandering van de economie opweegt tegen de verliezen. Deze omvatten het Hicks-criterium, het Kaldor-criterium, het Scitovsky-criterium (ook bekend als Kaldor-Hicks-criterium) en het Buchanan-unanimiteitsbeginsel. Over het algemeen gaat dit soort kosten-batenanalyse ervan uit dat winsten en verliezen van nut in geld kunnen worden uitgedrukt. Het behandelt ook kwesties van billijkheid (zoals mensenrechten, privébezit, rechtvaardigheid en billijkheid) volledig buiten de vraag of gaat ervan uit dat de status quo een soort ideaal voor dit soort kwesties vertegenwoordigt.
Maximale sociale welvaart
De efficiëntie van Pareto biedt echter geen unieke oplossing voor hoe de economie moet worden geregeld. Meerdere Pareto-efficiënte regelingen voor de verdeling van rijkdom, inkomen en productie zijn mogelijk. Het verschuiven van de economie naar Pareto-efficiëntie kan een algehele verbetering van het maatschappelijk welzijn zijn, maar het biedt geen specifiek doel voor welke regeling van economische middelen over individuen en markten het maatschappelijk welzijn daadwerkelijk zal maximaliseren. Om dit te doen, hebben welzijnseconomen verschillende soorten sociale welzijnsfuncties bedacht. Het maximaliseren van de waarde van deze functie wordt dan het doel van welzijnseconomische analyse van markten en overheidsbeleid.
Resultaten van dit type sociale welzijnsanalyse hangen sterk af van veronderstellingen over of en hoe nut kan worden toegevoegd of vergeleken tussen individuen, evenals filosofische en ethische veronderstellingen over de waarde die moet worden gehecht aan het welzijn van verschillende individuen. Hiermee kunnen ideeën over billijkheid, rechtvaardigheid en rechten worden opgenomen in de analyse van sociaal welzijn, maar wordt de uitoefening van welzijnseconomie een inherent subjectief en mogelijk omstreden veld.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.