Wat is de Big Mac-index?

De Big Mac-index is een enquête van het tijdschrift The Economist in 1986 om de koopkrachtpariteit (PPP) tussen landen te meten, met de prijs van een Mac van McDonald's als benchmark.

Koopkrachtpariteit is een economische theorie die stelt dat wisselkoersen in de loop van de tijd in de richting van gelijkheid over de nationale grenzen moeten bewegen in de prijs die wordt geheven voor een identieke mand met goederen. In dit geval is het mandje met goederen een Big Mac.

Big Mac-index

Belangrijkste leerpunten

• De Big Mac-index is gemaakt om de verschillen in koopkracht van consumenten tussen landen te meten.
• De burger vervangt de "mand met goederen" die traditioneel door economen wordt gebruikt om verschillen in consumentenprijzen te meten.
• De index is gemaakt met de tong in de wang, maar veel economen zeggen dat deze ongeveer nauwkeurig is.

De Big Mac Index wordt ook wel de Big Mac PPP of Burgonomics genoemd.

Inzicht in de Big Mac-index

Volgens de PPP-theorie moet elke verandering in de wisselkoers tussen landen worden weerspiegeld in een verandering in de prijs van een mand met goederen.

Een van de belangrijkste inzichten van de Big Mac Index is dat een mand met goederen in het ene land zelden precies kan worden gedupliceerd in een ander land. Een Amerikaanse boodschappenmand en een Japanse boodschappenmand zullen bijvoorbeeld zeer verschillende producten bevatten. Een Big Mac is echter altijd een Big Mac, waardoor kleine lokale verschillen in ingrediënten mogelijk zijn.

De redactie van The Economist- redactie benadrukt dat de index niet te serieus moet worden genomen. "Burgernomics was nooit bedoeld als een nauwkeurige maatstaf voor valutaschommelingen, slechts als een hulpmiddel om de wisselkoerstheorie beter verteerbaar te maken", geeft een artikel op de site aan.

Op basis van de Big Mac-index werd het Britse pond in januari 2019 met 27% ondergewaardeerd ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

Desondanks is de Big Mac-index een wereldwijde standaard geworden voor prijsvergelijking. De website statistica.com, bijvoorbeeld, gebruikt het om de lokale koopkracht internationaal te volgen, waaruit blijkt dat een Big Mac relatief prijzig is in Zwitserland, terwijl mensen in Azerbeidzjan, Egypte en Moldavië een koopje krijgen.

Voorbeeld van de Big Mac-index

In januari 2019 concludeerde The Economist dat het Britse pond met 27% ondergewaardeerd was ten opzichte van de Amerikaanse dollar, op basis van de Big Mac-index. Dat wil zeggen, een Big Mac kostte vervolgens $ 5, 58 in de VS en 3, 19 pond in het VK. Dat verschil suggereert een impliciete wisselkoers van 0, 57%, maar de werkelijke wisselkoers op dat moment was 0, 78%.

Omdat The Economist- editors snel opmerken, is de Big Mac-index geen perfect instrument.

Om er één te noemen, McDonald's heeft vanaf medio 2019 verkooppunten in slechts 119 landen op een totaal van 195. We kunnen deze methode dus niet gebruiken om de PPP tussen de Amerikaanse dollar en de Boliviaanse boliviano of de IJslandse kroon te analyseren, onder andere .

Niettemin beschouwen economen de index als een tamelijk nauwkeurige real-world indicator van lokale economische koopkracht, omdat de prijsstelling van een Big Mac, zoals de meeste consumentengoederen, rekening moet houden met lokale kosten van grondstoffen, arbeid, belastingen en bedrijven terrein.