Wat is de marktrisicokapitaalregel van de Federal Reserve Board?

De marktrisicokapitaalregel (MRR) van de Federal Reserve Board bevat de kapitaalvereisten voor bankorganisaties met substantiële handelsactiviteiten. De MRR-regel vereist dat banken hun kapitaalvereisten aanpassen op basis van het marktrisico van hun handelsposities. De regel is van toepassing op banken wereldwijd met een totale handelsactiviteit van meer dan 10% van de totale activa of banken met activa van meer dan $ 1 miljard. De Federal Reserve Board heeft in januari 2015 substantiële herzieningen van de MRR doorgevoerd. Deze wijzigingen hebben de MRR in overeenstemming gebracht met de vereisten van het Basel III-kapitaalkader.

Basel III

Basel III is een reeks internationale bankregelgeving die is ontworpen om de stabiliteit van het internationale banksysteem te bevorderen. Het hoofddoel van Basel III is om te voorkomen dat banken overtollige risico's nemen die gevolgen kunnen hebben voor de internationale economie. Basel III werd uitgevaardigd na de financiële crisis van 2008.

Bazel III vereist dat banken meer kapitaal op hun activa aanhouden, wat op zijn beurt hun balansen vermindert en de hoeveelheid hefboomwerking die banken kunnen gebruiken beperkt. De regelgeving verhoogt het minimum eigen vermogen van 2% van de activa naar 4, 5% met een extra buffer van 2, 5%, voor een totale buffer van 7%.

Federale verordening H

Voorschrift H van de federale voorschriften beschrijft de bijzonderheden van de MRR. Deze verordening stelt limieten aan bepaalde soorten beleggingen en vereisten voor verschillende soorten leningen. Het presenteert verder een nieuwe methode voor het berekenen van risicogewogen activa in overeenstemming met MRR. Deze nieuwe aanpak verhoogt de risicogevoeligheid van de kapitaalvereisten.

Voorschrift H vereist ook het gebruik van andere kredietwaardigheidsmaatregelen dan de veelgebruikte kredietrisicobeoordelingen. De herziene kredietnormen zijn van toepassing op overheidsschuld, entiteiten in de publieke sector, bewaarinstellingen en securitisatieblootstelling en streven naar een solide risicostructuur voor dit soort blootstellingen. Banken die vertrouwen op onnauwkeurige ratings voor derivaten om het risico te meten, waren een belangrijke factor in de financiële crisis van 2008. (Zie "De crisis in 2007-08 in evaluatie" voor meer informatie.)

Voorschrift H biedt verder een gunstiger kapitaalbehandeling voor credit swaps en andere derivatenhandel die worden gecleard via gecentraliseerde swap-uitvoeringsfaciliteiten. Deze stimulans moedigt banken aan om gecentraliseerde clearing te gebruiken in tegenstelling tot traditionele OTC-handel. Gecentraliseerde clearing kan de mogelijkheid van tegenpartijrisico verminderen, terwijl de algehele transparantie van de markt voor swapshandel wordt vergroot.

Swapovereenkomsten en tegenpartijen

Swap executiefaciliteiten verplaatsen derivatenhandel van de traditionele vrij verkrijgbare markten naar een gecentraliseerde uitwisseling. Bij gecentraliseerde clearing is de beurs in wezen de tegenpartij van een swaptransactie. Als een tegenpartij bij een swapovereenkomst faalt, treedt de uitwisseling in werking om de overeenkomst zonder default te garanderen. Dit beperkt de economische gevolgen van het falen van een tegenpartij. American International Group (AIG) is in gebreke gebleven als tegenpartij voor veel swapovereenkomsten, wat ook een belangrijke oorzaak was van de financiële crisis van 2008. AIG had een massale redding van de overheid nodig om te voorkomen dat hij ten onder ging. Dit benadrukte de noodzaak om gecentraliseerde clearing voor swap-transacties te creëren.

Dodd-Frank had ook invloed op de MRR. De Collins-wijziging van Dodd-Frank heeft minimale op risico gebaseerde kapitaal- en hefboomvereisten vastgesteld voor federaal verzekerde bewaarinstellingen, hun holdings en niet-bancaire financiële instellingen onder toezicht van de Federal Reserve. Net als voorschrift H vereiste Dodd-Frank ook dat elke verwijzing naar externe ratings werd verwijderd en vervangen door passende kredietwaardigheidsnormen.

(Voor gerelateerde literatuur, zie "Wat is de minimale kapitaaltoereikendheid die moet worden bereikt onder Basel III?")