Wie bepaalt rentetarieven?

Rentetarieven zijn de kosten van het lenen van geld. Ze vertegenwoordigen wat schuldeisers verdienen om u geld te lenen. Deze tarieven veranderen voortdurend, en verschillen op basis van de geldschieter, evenals uw kredietwaardigheid. Rentetarieven houden niet alleen de economie functioneel, maar zorgen er ook voor dat mensen lenen, uitgeven en lenen. Maar de meesten van ons stoppen niet echt om na te denken over hoe ze worden geïmplementeerd of wie ze bepaalt.

Dit artikel vat de drie belangrijkste krachten samen die de rentetarieven bepalen en bepalen.

Belangrijkste leerpunten

• Rentetarieven zijn de kosten van het lenen van geld en vertegenwoordigen wat crediteuren verdienen voor het lenen van geld.
• Centrale banken verhogen of verlagen de korte rente om stabiliteit en liquiditeit in de economie te waarborgen.
• De lange rente wordt beïnvloed door de vraag naar Amerikaanse en 10-jarige Amerikaanse schatkistobligaties.
• Lage vraag naar langlopende obligaties leidt tot hogere tarieven, terwijl hogere vraag leidt tot lagere tarieven.
• Retailbanken beheersen ook tarieven op basis van de markt, hun zakelijke behoeften en individuele klanten.

Kortetermijnrentetarieven: centrale banken

In landen die een gecentraliseerd bankmodel gebruiken, worden de korte rentetarieven bepaald door centrale banken. De economische waarnemers van een overheid stellen een beleid op dat bijdraagt ​​aan stabiele prijzen en liquiditeit. Dit beleid wordt routinematig gecontroleerd, zodat het aanbod van geld in de economie niet te groot is, waardoor de prijzen stijgen, noch te klein, wat kan leiden tot een daling van de prijzen.

In de VS worden rentetarieven bepaald door het Federal Open Market Committee (FOMC), dat bestaat uit zeven gouverneurs van de Federal Reserve Board en vijf Federal Reserve Bank-presidenten. Het FOMC komt acht keer per jaar bijeen om de richting van het monetaire beleid en de rentetarieven op korte termijn te bepalen. De acties van centrale banken zoals de Fed hebben invloed op de korte en variabele rentetarieven.

Als de monetaire beleidsmakers de geldhoeveelheid willen verminderen, zullen ze de rente verhogen, waardoor het aantrekkelijker wordt om geld te storten en leningen van de centrale bank te verminderen. Omgekeerd, als de centrale bank de geldhoeveelheid wil vergroten, zal ze de rente verlagen, waardoor het aantrekkelijker wordt om geld te lenen en uit te geven.

Het tarief van de Fed-fondsen beïnvloedt de prime rate - de rente die banken in rekening brengen bij hun beste klanten, van wie velen de hoogst mogelijke kredietwaardigheid hebben. Het is ook de snelheid die banken elkaar in rekening brengen voor overnachtleningen.

De Amerikaanse prime rate bleef tussen 3, 2 december 2008 en 17 december 2015 op 3, 25% toen deze werd verhoogd naar 3, 5%.

Langetermijnrentetarieven: vraag naar schatkistobligaties

Veel van deze tarieven zijn onafhankelijk van het Fed-fondsrendement en volgen in plaats daarvan de rente op staatsobligaties van 10 of 30 jaar. Deze opbrengsten zijn afhankelijk van de vraag nadat het US Treasury Department ze op de markt veilt. Een lagere vraag leidt meestal tot hoge rentetarieven. Maar wanneer er veel vraag is naar deze bankbiljetten, kan dit de tarieven lager drukken.

Als u een langetermijnhypotheek, autolening, studielening of een soortgelijk niet-doorlopend consumentenkredietproduct heeft, is dit waar het valt. Sommige jaarlijkse creditcardpercentages worden ook beïnvloed door deze opmerkingen.

Deze tarieven zijn over het algemeen lager dan de meeste doorlopende kredietproducten, maar zijn hoger dan de prime rate.

Veel spaarrekeningen worden ook bepaald door langlopende schatkistbiljetten.

Andere tarieven: Retailbanken

Retailbanken zijn ook gedeeltelijk verantwoordelijk voor het beheersen van de rentetarieven. Leningen en hypotheken die zij aanbieden, kunnen tarieven hebben die veranderen op basis van verschillende factoren, waaronder hun behoeften, de markt en de individuele consument.

Iemand met een lagere kredietscore loopt bijvoorbeeld een hoger risico op wanbetaling, dus betaalt hij een hogere rente. Hetzelfde geldt voor creditcards. Banken zullen verschillende tarieven aanbieden aan verschillende klanten, en zullen ook het tarief verhogen als er een gemiste betaling is, een gestuiterde betaling of voor andere diensten zoals saldo-overschrijvingen en deviezen.