Hoe centrale banken de geldhoeveelheid controleren

Als de economie van een natie een menselijk lichaam zou zijn, dan zou haar hart de centrale bank zijn. En net zoals het hart werkt om levengevend bloed door het lichaam te pompen, pompt de centrale bank geld in de economie om het gezond en groeiend te houden. Soms hebben economieën minder geld nodig, en soms hebben ze meer nodig.

De methoden die centrale banken gebruiken om de hoeveelheid geld te beheersen, variëren afhankelijk van de economische situatie en de macht van de centrale bank. In de Verenigde Staten is de centrale bank de Federal Reserve, vaak de Fed genoemd. Andere prominente centrale banken zijn de Europese Centrale Bank, de Zwitserse Nationale Bank, de Bank of England, de People's Bank of China en de Bank of Japan.

Waarom de hoeveelheid geld ertoe doet

De hoeveelheid geld die in een economie circuleert, beïnvloedt zowel micro- als macro-economische trends. Op microniveau betekent een groot aanbod van gratis en gemakkelijk geld meer persoonlijke uitgaven. Individuen hebben ook een gemakkelijkere tijd om leningen te krijgen, zoals persoonlijke leningen, autoleningen of woninghypotheken.

Op macro-economisch niveau is de hoeveelheid geld die in een economie circuleert van invloed op zaken als het bruto binnenlands product, de algemene groei, rentetarieven en werkloosheidspercentages. De centrale banken hebben de neiging de hoeveelheid geld in omloop te controleren om economische doelstellingen te bereiken en het monetaire beleid te beïnvloeden. Via dit artikel bekijken we enkele veelvoorkomende manieren waarop centrale banken de hoeveelheid geld in omloop beheersen.

Centrale banken drukken meer geld af

Aangezien geen enkele economie aan een gouden standaard is gekoppeld, kunnen centrale banken de hoeveelheid geld die in omloop is, vergroten door deze eenvoudig af te drukken. Ze kunnen zoveel geld afdrukken als ze willen, hoewel dit consequenties heeft. Alleen meer geld afdrukken heeft geen invloed op de output of productieniveaus, dus het geld zelf wordt minder waardevol. Aangezien dit inflatie kan veroorzaken, is het eenvoudigweg afdrukken van meer geld niet de eerste keuze van centrale banken.

Centrale banken stellen de reserveverplichting vast

Een van de basismethoden die door alle centrale banken wordt gebruikt om de hoeveelheid geld in een economie te beheersen, is de reserveverplichting. In de regel machtigen centrale banken bewaarinstellingen om een ​​bepaald bedrag in reserve te houden tegen het bedrag van de netto transactierekeningen. Aldus wordt een bepaald bedrag in reserve gehouden en dit komt niet in omloop. Stel dat de centrale bank de reserveverplichting heeft vastgesteld op 9%. Als een handelsbank een totale inleg van $ 100 miljoen heeft, moet deze vervolgens $ 9 miljoen reserveren om aan de reserveverplichting te voldoen. Het kan de resterende $ 91 miljoen in omloop brengen.

Wanneer de centrale bank meer geld in de economie wil laten circuleren, kan dit de reserveverplichting verminderen. Dit betekent dat de bank meer geld kan lenen. Als het de hoeveelheid geld in de economie wil verminderen, kan het de reserveverplichting verhogen. Dit betekent dat banken minder geld hebben om uit te lenen en dus kieskeuriger zullen zijn bij het verstrekken van leningen.

In de Verenigde Staten (met ingang van 17 januari 2019) zijn kleinere bewaarinstellingen met een netto-transactierekening tot $ 16, 3 miljoen vrijgesteld van het aanhouden van een reserve. Middelgrote instellingen met rekeningen variërend tussen $ 16, 3 miljoen en $ 124, 2 miljoen moeten 3% van de verplichtingen reserveren als reserve. Bewaarinstellingen groter dan $ 124, 2 miljoen hebben een reserveverplichting van 10%.

Centrale banken beïnvloeden rentetarieven

In de meeste gevallen kan een centrale bank niet direct rentetarieven instellen voor leningen zoals hypotheken, autoleningen of persoonlijke leningen. De centrale bank heeft echter bepaalde hulpmiddelen om de rente naar het gewenste niveau te duwen. De centrale bank heeft bijvoorbeeld de sleutel tot de beleidsrente - dit is de koers waartegen commerciële banken van de centrale bank kunnen lenen (in de Verenigde Staten wordt dit de federale disconteringsvoet genoemd). Wanneer banken tegen lagere tarieven van de centrale bank kunnen lenen, geven ze deze besparingen door door de kosten van leningen aan haar klanten te verlagen. Lagere rentetarieven hebben de neiging om het lenen te verhogen, en dit betekent dat de hoeveelheid geld in omloop toeneemt.

Centrale banken houden zich bezig met open-markttransacties

Centrale banken beïnvloeden de hoeveelheid geld die in omloop is door overheidseffecten te kopen of verkopen via het proces dat bekend staat als open-markttransacties (OMO). Wanneer een centrale bank de hoeveelheid in omloop zijnde geld wil vergroten, koopt zij overheidseffecten van commerciële banken en instellingen. Dit maakt bankactiva vrij - ze hebben nu meer geld om te lenen. Dit is een onderdeel van een expansief of versoepelend monetair beleid dat de rente in de economie verlaagt. Het tegenovergestelde gebeurt in een geval waarin geld uit het systeem moet worden gehaald. In de Verenigde Staten gebruikt de Federal Reserve open-markttransacties om een ​​gericht tarief voor federale fondsen te bereiken. Het tarief van de federale fondsen is het rentetarief waarmee banken en instellingen elkaar 's nachts geld lenen. Elk leen-leenpaar onderhandelt over zijn eigen rentetarief, en het gemiddelde hiervan is het tarief van de federale fondsen. Het tarief van de federale fondsen beïnvloedt op haar beurt elke andere rentevoet. Open-markttransacties zijn een veelgebruikt instrument omdat ze flexibel, gemakkelijk te gebruiken en effectief zijn.

Centrale banken introduceren een kwantitatief versoepelingsprogramma

In slechte economische tijden kunnen centrale banken open-markttransacties een stap verder brengen en een programma voor kwantitatieve verruiming instellen. Onder kwantitatieve versoepeling creëren centrale banken geld en gebruiken dit om activa en effecten zoals staatsobligaties op te kopen. Dit geld komt in het banksysteem omdat het wordt ontvangen als betaling voor de activa die door de centrale bank zijn gekocht. De bankreserves stijgen met dat bedrag, wat banken aanmoedigt om meer leningen te verstrekken, het helpt verder om de lange rente te verlagen en investeringen aan te moedigen. Na de financiële crisis van 2007-2008 hebben de Bank of England en de Federal Reserve kwantitatieve versoepelingsprogramma's gelanceerd. Meer recent hebben de Europese Centrale Bank en de Bank of Japan ook plannen aangekondigd voor kwantitatieve versoepeling.

Het komt neer op

Centrale banken werken hard om ervoor te zorgen dat de economie van een land gezond blijft. Een manier waarop centrale banken dit doen, is het beheersen van de hoeveelheid geld die in de economie circuleert. Ze kunnen dit doen door onder andere de rentetarieven te beïnvloeden, reservevereisten vast te stellen en open-markttactieken te hanteren. De juiste hoeveelheid geld in omloop is cruciaal voor een gezonde en duurzame economie.