Hoe verkeerd geprijsde aandelen te identificeren

Beleggers die hun winsten willen maximaliseren, proberen aandelen te identificeren die verkeerd worden geprijsd, wat lange kansen creëert voor ondergewaardeerde bedrijven en korte kansen voor te dure aandelen. Niet iedereen gelooft dat een aandeel verkeerd kan worden geprijsd, vooral degenen die voorstander zijn van de hypothese van een efficiënte markt. Efficiënte markttheorie veronderstelt dat marktprijzen alle beschikbare informatie over een aandeel weerspiegelen en dat deze informatie uniform is. Dergelijke waarnemers beweren ook dat zeepbellen worden aangedreven door snel veranderende informatie en verwachtingen in plaats van irrationeel of te speculatief gedrag.

Veel beleggers geloven dat markten meestal efficiënt zijn en dat sommige aandelen op verschillende tijdstippen verkeerd worden geprijsd. In sommige gevallen kan de hele markt zonder reden in een bull of bear run worden geduwd, waardoor investeerders worden uitgedaagd om de pieken en dalen in een economische cyclus te herkennen. Informatie over een bedrijf kan door de markt over het hoofd worden gezien. Small-cap aandelen zijn vooral gevoelig voor onregelmatige informatie omdat er minder beleggers, analisten en mediabronnen zijn die deze verhalen volgen. In andere gevallen kunnen marktpartijen de omvang van nieuws verkeerd berekenen en de koers van een aandeel tijdelijk vervalsen.

Deze kansen kunnen worden geïdentificeerd via verschillende brede methoden. Relatieve waardering en intrinsieke waardering zijn beide gericht op de financiële gegevens en fundamentals van een bedrijf. Relatieve waardering maakt gebruik van een aantal vergelijkende statistieken waarmee beleggers een aandeel kunnen evalueren in relatie tot andere aandelen. Intrinsieke waarderingsmethoden stellen beleggers in staat om de waarde van een onderliggende onderneming onafhankelijk van andere bedrijven en marktprijzen te berekenen. Technische analyse stelt beleggers in staat om verkeerd geprijsde aandelen te identificeren door hen te helpen waarschijnlijke toekomstige koersbewegingen te identificeren die worden veroorzaakt door het gedrag van marktdeelnemers.

Relatieve waardering

Financiële analisten gebruiken verschillende statistieken die worden gebruikt om prijs-fundamentele financiële gegevens te relateren. De koers-winstverhouding (P / E-ratio) meet de prijs van een aandeel ten opzichte van de jaarlijkse winst per aandeel (EPS) gegenereerd door een bedrijf, en het is meestal de meest populaire waarderingsratio omdat inkomsten essentieel zijn voor het bepalen van de werkelijke waarde die de onderliggende onderneming biedt voor inkomsten. De P / E-ratio gebruikt vaak schattingen van de toekomstige winst omdat de eerdere inkomsten in theorie al in de balans worden weergegeven. De prijs / boek-verhouding (P / B) wordt gebruikt om aan te geven hoeveel de waardering van een bedrijf door zijn boekwaarde wordt gegenereerd. P / B is belangrijk bij de analyse van financiële ondernemingen en het is ook nuttig voor het identificeren van het speculatieniveau dat aanwezig is in de waardering van een aandeel. Ondernemingswaarde (EV) aan inkomsten vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) is een andere populaire waarderingsmaatstaf die wordt gebruikt om bedrijven met verschillende kapitaalstructuren of kapitaaluitgaven te vergelijken. De EV / EBITDA-ratio kan helpen bij het evalueren van bedrijven die in verschillende industrieën actief zijn.

Opbrengstanalyse wordt vaak gebruikt om het rendement van beleggers uit te drukken als een percentage van de prijs die voor een aandeel is betaald, waardoor de belegger de prijzen kan zien als een cashuitgave met potentieel voor rendement. Dividenden, inkomsten en vrije kasstroom zijn populaire soorten beleggingsrendementen en kunnen worden gedeeld door de aandelenkoers om het rendement te berekenen.

Verhoudingen en opbrengsten zijn onvoldoende om zelf de prijs te bepalen. Deze cijfers worden toegepast op de relatieve waardering, wat betekent dat beleggers de verschillende statistieken van een groep gegadigden moeten vergelijken. Verschillende soorten bedrijven worden op verschillende manieren gewaardeerd, dus het is belangrijk voor beleggers om goede vergelijkingen te maken. Groeimaatschappijen hebben bijvoorbeeld doorgaans hogere P / E-ratio's dan volwassen bedrijven. Rijpe bedrijven hebben bescheidener vooruitzichten op middellange termijn en hebben doorgaans ook meer schuldzware kapitaalstructuren. De gemiddelde P / B-ratio varieert ook aanzienlijk tussen industrieën. Hoewel relatieve waardering kan helpen bepalen welke aandelen aantrekkelijker zijn dan hun concurrenten, moet deze analyse worden beperkt tot vergelijkbare bedrijven.

Intrinsieke waarde

Sommige beleggers schrijven de theorieën van Benjamin Graham en David Dodd van de Columbia Business School toe, die beweren dat aandelen een intrinsieke waarde hebben die onafhankelijk is van de marktprijs. Volgens deze gedachtegang wordt de werkelijke waarde van een aandeel bepaald door fundamentele financiële gegevens en vertrouwt deze meestal op minimale of nul speculatie met betrekking tot toekomstige prestaties. Op de lange termijn verwachten waardebeleggers dat de marktprijs neigt naar intrinsieke waarde, hoewel marktkrachten de prijzen tijdelijk boven of onder dat niveau kunnen brengen. Warren Buffet is misschien wel de beroemdste hedendaagse waardebelegger; hij heeft de Graham-Dodd-theorieën al tientallen jaren met succes geïmplementeerd.

De intrinsieke waarde wordt berekend met behulp van financiële gegevens en kan enkele veronderstellingen over toekomstige rendementen bevatten. Discounted cash flow (DCF) is een van de meest populaire intrinsieke waarderingsmethoden. DCF gaat ervan uit dat een bedrijf de contante waarde waard is die het kan produceren, en dat toekomstige contanten moeten worden verdisconteerd om de huidige waarde weer te geven om de kapitaalkosten te weerspiegelen. Hoewel geavanceerde analyse een meer genuanceerde aanpak vereist, vertegenwoordigen balansposten op een bepaald punt in de levensduur van een onderneming alleen de structuur van de kasproducerende onderneming, zodat de volledige waarde van het bedrijf daadwerkelijk kan worden bepaald door de contante waarde van verwachte toekomstige kasstromen.

Residuele inkomstenwaardering is een andere populaire methode voor het berekenen van intrinsieke waarde. Op de lange termijn is de intrinsieke waardeberekening identiek aan de contante waarde van de contante waarde, maar de theoretische beeldvorming is enigszins anders. Bij de restwinstmethode wordt ervan uitgegaan dat een bedrijf zijn huidige eigen vermogen plus de som van toekomstige inkomsten boven het vereiste rendement op eigen vermogen waard is. Het vereiste rendement op eigen vermogen is afhankelijk van een aantal factoren en kan variëren van belegger tot belegger, hoewel economen in staat zijn geweest het impliciete vereiste rendement te berekenen op basis van marktprijzen en rendementen op obligaties.

Technische Analyse

Sommige beleggers zien af ​​van het analyseren van de specifieke kenmerken van de onderliggende activiteiten van een aandeel en kiezen in plaats daarvan voor het bepalen van de waarde door het gedrag van marktdeelnemers te analyseren. Deze methode wordt technische analyse genoemd en veel technische beleggers gaan ervan uit dat marktprijzen al beschikbare informatie over de fundamentals van een aandeel weerspiegelen. Technische analisten voorspellen toekomstige koersbewegingen door toekomstige beslissingen van kopers en verkopers te voorspellen.

Door prijsgrafieken en handelsvolume te observeren, kunnen technische analisten grofweg bepalen hoeveel marktdeelnemers bereid zijn om een ​​aandeel te kopen of verkopen op verschillende prijsniveaus. Zonder ingrijpende wijzigingen in de fundamentals moeten de instap- of uitstapprijsdoelen voor deelnemers relatief constant zijn, zodat technische analisten situaties kunnen ontdekken waarin vraag en aanbod onevenwichtig zijn tegen de huidige prijs. Als het aantal verkopers tegen een bepaalde prijs lager is dan het aantal kopers, dan zou dit de prijzen moeten opdrijven.