Geestelijke boekhouding
Mentale boekhouding verwijst naar de verschillende waarden die mensen aan geld hechten, op basis van subjectieve criteria, die vaak nadelige resultaten heeft. Mentale boekhouding is een concept op het gebied van gedragseconomie. Ontwikkeld door econoom Richard H. Thaler, stelt het dat individuen fondsen anders classificeren en daarom vatbaar zijn voor irrationele besluitvorming in hun uitgaven- en investeringsgedrag.
Belangrijkste leerpunten
- Mental accounting, een concept van gedragseconomie geïntroduceerd in 1999 door Nobelprijswinnende econoom Richard Thaler, verwijst naar de verschillende waarden die mensen aan geld hechten, op basis van subjectieve criteria, die vaak nadelige resultaten heeft.
- Mentale boekhouding leidt er vaak toe dat mensen irrationele investeringsbeslissingen nemen en zich financieel contraproductief of nadelig gedragen, zoals het financieren van een spaarrekening met lage rente terwijl ze grote creditcardtegoeden bij zich hebben.
- Om de vooroordelen in de geestelijke boekhouding te voorkomen, moeten individuen geld als perfect fungibel behandelen wanneer ze over verschillende rekeningen worden verdeeld, of het nu een budgetrekening (dagelijkse kosten van levensonderhoud), een discretionaire uitgavenrekening of een vermogensrekening (sparen en beleggen) is.
Inzicht in mentale boekhouding
Richard Thaler, momenteel hoogleraar economie aan de University of Chicago Booth School of Business, introduceerde mentale boekhouding in zijn paper "Mental Accounting Matters" uit 1999, dat verscheen in het Journal of Behavioral Decision Making. Hij begint met deze definitie: "Mentale boekhouding is de verzameling cognitieve handelingen die individuen en huishoudens gebruiken om financiële activiteiten te organiseren, evalueren en bijhouden." Het artikel is rijk aan voorbeelden van hoe mentale boekhouding leidt tot irrationeel uitgaven- en investeringsgedrag.
Aan de theorie ligt het concept van de fungibiliteit van geld ten grondslag. Zeggen dat geld fungibel is, betekent dat, ongeacht de oorsprong of het beoogde gebruik, al het geld hetzelfde is. Om de vooroordelen in de geestelijke boekhouding te voorkomen, moeten individuen geld als perfect fungibel behandelen wanneer ze over verschillende rekeningen worden verdeeld, of het nu een budgetrekening (dagelijkse kosten van levensonderhoud), een discretionaire uitgavenrekening of een vermogensrekening (sparen en beleggen) is.
Ze moeten ook een dollar hetzelfde waarderen, of deze nu door werk wordt verdiend of aan hen wordt gegeven. Thaler merkte echter op dat mensen vaak het fungibiliteitsprincipe schenden, vooral in een meevallersituatie. Neem een belastingteruggave over. Het verkrijgen van een cheque van de IRS wordt over het algemeen beschouwd als 'gevonden geld', iets extra's dat de ontvanger zich vaak vrij voelt om te besteden aan een discretionair artikel. Maar in feite behoorde het geld in de eerste plaats terecht aan het individu, zoals het woord 'terugbetaling' inhoudt, en het is voornamelijk een herstel van geld (in dit geval een overbetaling van belasting), geen geschenk. Daarom moet het niet als een geschenk worden behandeld, maar eerder op ongeveer dezelfde manier worden bekeken als het individu zijn normale inkomen zou zien.
Richard Thaler won de Nobelprijsprijs voor economische wetenschappen 2017 voor zijn werk bij het identificeren van irrationeel gedrag van individuen bij economische beslissingen.
Voorbeeld van mentale boekhouding
Individuen realiseren zich niet dat de mentale manier van denken logisch lijkt, maar is in feite zeer onlogisch. Sommige mensen houden bijvoorbeeld een speciale 'geldpot' of een vergelijkbaar fonds opzij voor een vakantie of een nieuw huis, terwijl ze tegelijkertijd een aanzienlijke creditcardschuld hebben. Ze zullen het geld in dit speciale fonds waarschijnlijk anders behandelen dan het geld dat wordt gebruikt om schulden af te lossen, ondanks het feit dat het afleiden van middelen van het schuldaflossingsproces de rentebetalingen verhoogt, waardoor hun totale nettowaarde wordt verlaagd.
Verder opgesplitst, het is onlogisch (en zelfs schadelijk) om een spaarpot te behouden die weinig of geen rente verdient, terwijl tegelijkertijd creditcardschuld wordt aangehouden die jaarlijks dubbele cijfers oplevert. In veel gevallen zal de rente op deze schuld elke rente die u op een spaarrekening zou kunnen verdienen, uithollen. Individuen in dit scenario zouden het beste af zijn met het geld dat ze op de speciale rekening hebben gespaard om de dure schuld af te betalen voordat deze zich verder ophoopt.
Op deze manier lijkt de oplossing voor dit probleem eenvoudig. Toch gedragen veel mensen zich niet op deze manier. De reden heeft te maken met het type persoonlijke waarde dat personen aan bepaalde activa hechten. Veel mensen vinden bijvoorbeeld dat geld dat is bespaard voor een nieuw huis of het universiteitsfonds van een kind gewoon 'te belangrijk' is om afstand te doen, zelfs als dit de meest logische en nuttige stap zou zijn. Het gebruik van geld op een rekening met een lage of geen rente en tegelijkertijd uitstaande schulden blijft dus gewoon.
Professor Thaler verscheen in de film The Big Short in een film om de "foute hand" uit te leggen zoals deze gold voor synthetische collateralized debt verplichtingen (CDO's) tijdens de huizenbubbel voorafgaand aan de financiële crisis van 2007-2008.
Geestelijke boekhouding in beleggen
Mensen hebben ook de neiging om de mentale boekhoudkundige neiging in beleggen ook te ervaren. Veel beleggers verdelen hun activa bijvoorbeeld tussen veilige en speculatieve portefeuilles, ervan uitgaande dat ze kunnen voorkomen dat de negatieve rendementen van speculatieve beleggingen de totale portefeuille beïnvloeden. In dit geval is het verschil in netto vermogen nul, ongeacht of de belegger meerdere portefeuilles of een grotere portefeuille heeft. Het enige verschil in deze twee situaties is de hoeveelheid tijd en moeite die de belegger neemt om de portefeuilles van elkaar te scheiden.
Mentale boekhouding leidt ertoe dat beleggers vaak irrationele beslissingen nemen. Thaler geeft dit voorbeeld aan de hand van Daniel Kahneman en Amos Tversky's baanbrekende theorie over verliesaversie. Een belegger bezit twee aandelen: één met een papierwinst, de andere met een papierverlies. De belegger moet contanten ophalen en moet een van de aandelen verkopen. Mentale boekhouding is bevooroordeeld in de richting van de verkoop van de winnaar, hoewel de verkoop van de verliezer meestal de rationele beslissing is, vanwege de belastingvoordelen en het feit dat de verliezende aandelen een zwakkere investering zijn. De pijn van het realiseren van een verlies is te veel voor de belegger om te dragen, dus verkoopt de belegger de winnaar om die pijn te voorkomen. Dit is het verliesaversie-effect dat beleggers op een dwaalspoor kan brengen met hun beslissingen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.