Kwantiteitstheorie van geld
De kwantiteitstheorie van geld is een theorie dat variaties in prijs verband houden met variaties in de geldhoeveelheid. De meest voorkomende versie, soms de "neo-kwantiteitstheorie" of Fisherian theory genoemd, suggereert dat er een mechanisch en vast evenredig verband bestaat tussen veranderingen in de geldhoeveelheid en het algemene prijsniveau. Deze populaire, zij het controversiële, formulering van de kwantiteitstheorie van geld is gebaseerd op een vergelijking van de Amerikaanse econoom Irving Fisher.
01:39Wat is de kwantiteitstheorie van geld?
De kwantiteitstheorie van geld begrijpen
De Fisher-vergelijking wordt berekend als:
Waar: M staat voor de geldhoeveelheid.
V vertegenwoordigt de snelheid van geld.
P staat voor het gemiddelde prijsniveau.
T staat voor het volume transacties in de economie.
Over het algemeen gaat de kwantiteitstheorie van geld ervan uit dat stijgingen van de hoeveelheid geld de neiging hebben inflatie te creëren, en vice versa. Als de Federal Reserve of de Europese Centrale Bank (ECB) bijvoorbeeld het geldaanbod in de economie verdubbelde, zouden de langetermijnprijzen in de economie de neiging hebben dramatisch te stijgen. Dit komt omdat meer geld dat in een economie circuleert, gelijk zou zijn aan meer vraag en uitgaven door consumenten, waardoor de prijzen naar het noorden zouden stijgen.
Economen zijn het niet eens over hoe snel en hoe evenredig prijzen worden aangepast na een verandering in de hoeveelheid geld. De klassieke behandeling in de meeste economische studieboeken is gebaseerd op de Fisher-vergelijking, maar er bestaan concurrerende theorieën.
Belangrijkste leerpunten
- De kwantiteitstheorie van geld is een raamwerk om prijsveranderingen te begrijpen in relatie tot het aanbod van geld in een economie. Het gaat ervan uit dat een toename van de geldhoeveelheid inflatie creëert en omgekeerd.
- Het Irving Fisher-model wordt het meest gebruikt om de theorie toe te passen. Andere concurrerende modellen werden geformuleerd door de Britse econoom John Maynard Keynes en de Zweedse econoom Knut Wicksell.
- De andere modellen zijn dynamisch en suggereren een indirect verband tussen geldhoeveelheid en prijsveranderingen in een economie.
Het Irving Fisher-model
Het Fisher-model heeft veel sterke punten, waaronder eenvoud en toepasbaarheid op wiskundige modellen. Het gebruikt echter enkele valse veronderstellingen om zijn eenvoud te genereren, waaronder een aandringen op evenredige toename van de geldhoeveelheid, variabele onafhankelijkheid en nadruk op prijsstabiliteit.
Monetaristische economie, meestal geassocieerd met de Chicago School of Economics, pleiten voor het Fisher-model. Vanuit hun interpretatie ondersteunen monetaristen vaak een stabiele of consistente toename van de geldhoeveelheid. Hoewel niet alle economen deze opvatting accepteren, accepteren meer economen de monetaristische bewering dat veranderingen in de geldhoeveelheid op lange termijn geen invloed kunnen hebben op het reële niveau van economische output.
Concurrerende kwantiteitstheorieën
Keynesianen gebruiken min of meer hetzelfde kader als monetaristen, met enkele uitzonderingen. John Maynard Keynes verwierp de directe relatie tussen M en P, omdat hij vond dat het de rol van rentetarieven negeerde. Keynes voerde ook aan dat het proces van geldcirculatie ingewikkeld en niet direct is, zodat individuele prijzen voor specifieke markten zich anders aanpassen aan veranderingen in de geldhoeveelheid. Keynes geloofde dat inflatoir beleid de totale vraag zou kunnen stimuleren en de output op de korte termijn kan stimuleren om een economie te helpen volledige werkgelegenheid te bereiken.
De grootste uitdaging voor Fisher kwam van de Zweedse econoom Knut Wicksell, wiens theorieën zich ontwikkelden in continentaal Europa, terwijl Fisher's groeide in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Wicksell, samen met latere schrijvers zoals Ludwig von Mises en Joseph Schumpeter, was het erover eens dat een toename van de hoeveelheid geld tot hogere prijzen leidde. Een kunstmatige stimulering van de geldhoeveelheid via het banksysteem zou de prijzen echter ongelijk vervalsen, met name in de sectoren kapitaalgoederen. Dit verschuift op zijn beurt de reële rijkdom ongelijkmatig en kan zelfs zakelijke cycli veroorzaken.
De dynamische Wicksellian- en Keynesiaanse modellen staan in contrast met het statische Fisherian-model. In tegenstelling tot de monetaristen pleiten aanhangers van de latere modellen niet voor een stabiel prijsniveau in het monetaire beleid.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.