Kunnen beleggers de P / E-ratio vertrouwen?

Aanvankelijk gepopulariseerd door de legendarische waardebelegger Benjamin Graham (een van de mentors van Warren Buffett), zijn er maar weinig beursstatistieken zo vaak in en uit de gunst gekomen als de P / E-ratio. Prijs / winst-ratio's worden gebruikt om de relatieve aantrekkelijkheid van een potentiële investering te beoordelen. Trailing P / E gebruikt de huidige aandelenkoers en deelt door de totale winst per aandeel (EPS) over de afgelopen 12 maanden. Forward P / E gebruikt de huidige koers van het aandeel en deelt door verwachte winst per aandeel in de toekomstige periode. Het resulterende aantal kan enig inzicht geven in de waarde van een investering, maar hoe duidelijk een visie nog steeds ter discussie staat.

Wat is een goede P / E-verhouding?

In zijn boek "Security Analysis", dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1934, suggereert Graham dat een P / E-ratio van 16 "een even hoge prijs is als kan worden betaald bij een aankoop van gewone aandelen."

Betekent dit dat alle 16's dezelfde waarde hebben? Nee.

"Dit betekent niet dat alle gewone aandelen met dezelfde gemiddelde inkomsten dezelfde waarde moeten hebben", legt Graham uit. "De gewone belegger zal terecht een meer liberale waardering toekennen aan diegenen die een huidige winst boven het gemiddelde hebben of waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat ze beter zijn dan de gemiddelde vooruitzichten."

Voor Graham waren P / E-verhoudingen geen absolute maatstaf, maar eerder een middel om een ​​'gematigde bovengrens' vast te stellen die volgens hem cruciaal was om 'binnen de grenzen van conservatieve waardering te blijven'. Hij was zich er ook van bewust dat verschillende industrieën handelen in verschillende veelvouden op basis van hun reële of waargenomen groeipotentieel.

Hoe een "goede" P / E-verhouding in de loop van de tijd veranderde

Natuurlijk was deze gematigde bovengrens bijna 20 jaar na de dood van Graham, toen beleggers massaal kwamen om een ​​kwestie te kopen die eindigde op ".com". Sommige van deze bedrijven droegen P / E-ratio's die het best tot uitdrukking kwamen in wetenschappelijke notatie. Zelfs vóór de dotcom-waanzin waren er echter mensen die vonden dat het vergelijken van de koers van een aandeel met de inkomsten op zijn best kortzichtig was en in het slechtste geval zinloos.

Is de P / E-verhouding nauwkeurig?

Niet elke keer, zoals William J. O'Neill, de oprichter van Investor's Business Daily, beweert in zijn boek uit 1988 "How to Make Money in Stocks." Hij concludeerde dat "in tegenstelling tot de overtuiging van de meeste beleggers, P / E-ratio's geen relevante factor waren in prijsbewegingen."

Om zijn punt aan te tonen, wees O'Neill op onderzoek dat werd uitgevoerd tussen 1953 en 1988, waaruit bleek dat de gemiddelde P / E-ratio voor de best presterende aandelen vlak voor hun aandelenexplosie 20 was, terwijl de P / E-ratio van de Dow voor dezelfde periode gemiddeld 15. Met andere woorden, volgens de normen van Graham, werden deze binnenkort superstar-aandelen overgewaardeerd.

Keert P / E terug naar industrienormen?

In theorie zullen aandelen die met veelvouden worden verhandeld, uiteindelijk terugkeren naar de industrienorm - en vice versa voor die kwesties met lagere op winst gebaseerde waarderingen. Toch zijn er op verschillende momenten in de geschiedenis grote discrepanties geweest tussen theorie en praktijk, waar hoge P / E-aandelen bleven stijgen omdat hun goedkopere tegenhangers geaard bleven, net zoals O'Neill opmerkte. Aan de andere kant geldt het omgekeerde tijdens andere perioden, wat vervolgens het investeringsproces van Ben Graham ondersteunt.

Verder is de afgelopen 20 jaar de P / E-ratio's als geheel geleidelijk toegenomen, ondanks het feit dat de aandelenmarkt niet volatieler is geweest dan in voorgaande jaren. Met behulp van gegevens gepresenteerd door professor Robert Shiller van Yale University in zijn boek "Irrational Exuberance" uit 2000, komt men tot de conclusie dat de koers-winstverhouding voor de S&P 500 Index tegen het einde van 2008 tot het derde kwartaal van 2009 historische hoogtepunten bereikte. opmerkelijke winst van 38% in dezelfde periode, ondanks abnormaal hoge investeringsratio's.

Tabel: S&P 500 Index Mediane P / E-ratio's

Bron: Schiller, Robert. "Irrational Exuberance" [Princeton University Press 2000, Broadway Books 2001, 2e ed., 2005]

Kan de P / E-verhouding worden aangepast?

Had O'Neill gelijk dat P / E-verhoudingen geen voorspellende waarde hebben? Of dat in de technologie-aangedreven economie van vandaag de verhoudingen passe zijn geworden? Niet noodzakelijk. De sleutel tot het effectief gebruik van P / E-ratio's, beweren veel experts, is om ze over langere periodes te onderzoeken en tegelijkertijd toekomstgerichte gegevens zoals winstramingen en het algemene economische klimaat te integreren.

PEG-verhoudingen zijn een eenvoudige manier om dit te bereiken. Modieus gemaakt door de beroemde geldmanager Peter Lynch, PEG-ratio's zijn vergelijkbaar met P / E-ratio's, maar worden gedeeld door jaarlijkse EPS-groei om de metriek te standaardiseren. Als een bedrijf bijvoorbeeld een P / E van 10 en een groeipercentage van 5% heeft, zou de PEG-ratio 10/5 = 2 zijn. De reden voor PEG-ratio's is dat hogere groeivooruitzichten een hogere P / E-ratio rechtvaardigen. Als de P / E-ratio voor twee bedrijven hetzelfde is, is de onderneming met een hogere groeisnelheid, dwz een lagere PEG-ratio, dus beter, omdat deze minder kost per groei-eenheid. "One Up on Wall Street", (voor het eerst gepubliceerd in 1989), schreef Lynch, "de P / E-ratio van elk bedrijf dat redelijk geprijsd is, zal zijn groeipercentage evenaren."

Fundamentele analisten houden nog steeds van P / E

Mensen die een rigoureuze benadering van fundamentele analyse van beleggen volgen, denken nog steeds dat P / E heel nuttig is, waarbij de tech bubble pop wordt genoemd als een uitstekend voorbeeld van de kleverige puinhoop waarin beleggers zich kunnen bevinden als ze geen acht slaan op inkomsten en prijzen.

Belangrijke punten om te overwegen over P / E

1. Het is het beste om P / E-verhoudingen binnen een specifieke industrie te vergelijken. Dit helpt ervoor te zorgen dat de koers-winstprestaties niet alleen een product zijn van de omgeving van het aandeel.

2. Pas op voor aandelen met hoge P / E-ratio's tijdens een economische bloei. Het oude gezegde dat een "opkomend tij alle boten optilt" is zeker van toepassing op voorraden - zelfs veel slechte - dus het is verstandig achterdochtig te zijn voor elke opwaartse prijsbeweging die niet wordt ondersteund door een logische, onderliggende reden buiten het algemene economische klimaat .

3. Wees even dubieus over aandelen met lage P / E-verhoudingen die prestige of relevantie lijken te verliezen. In de afgelopen jaren hebben beleggers een aantal voorheen solide bedrijven gezien die de sleden hebben getroffen. In deze gevallen is het dwaas te denken dat de prijs op magische wijze zal stijgen om de winst te evenaren en de P / E-ratio van het aandeel te verhogen tot een niveau dat consistent is met de industrienorm. Het is veel waarschijnlijker dat een P / E-verhoging het directe gevolg zal zijn van het uithollen van de winst, wat niet de P / E "bounce" bullish investeerders zijn die ze zoeken.

Het komt neer op

Hoewel beleggers waarschijnlijk verstandig zijn om op hun hoede te zijn voor P / E-ratio's, is het even verstandig om die vrees in context te houden. Hoewel P / E-verhoudingen niet het magische prognostische hulpmiddel zijn dat sommigen ooit dachten dat ze waren, kunnen ze nog steeds waardevol zijn als ze op de juiste manier worden gebruikt. Vergeet niet om de P / E-ratio's binnen een enkele branche te vergelijken, en hoewel een bijzonder hoge of lage ratio geen ramp kan zijn, is het een teken dat het overwegen waard is.