Economie: overzicht, typen en economische indicatoren
Economie is een sociale wetenschap die zich bezighoudt met de productie, distributie en consumptie van goederen en diensten. Het onderzoekt hoe individuen, bedrijven, overheden en landen keuzes maken bij het toewijzen van middelen om aan hun wensen en behoeften te voldoen, en probeert te bepalen hoe deze groepen hun inspanningen moeten organiseren en coördineren om maximale output te bereiken.
Economie kan over het algemeen worden onderverdeeld in macro-economie, die zich concentreert op het gedrag van de totale economie, en micro-economie, die zich richt op individuele consumenten en bedrijven.
Economie begrijpen
Een van de eerste geregistreerde economische denkers was de Griekse boer / dichter uit de 8e eeuw voor Christus, die schreef dat arbeid, materialen en tijd efficiënt moesten worden toegewezen om schaarste te overwinnen. Maar de oprichting van de moderne westerse economie gebeurde veel later, over het algemeen toegeschreven aan de publicatie van het boek van de Schotse filosoof Adam Smith uit 1776, Een onderzoek naar de aard en de oorzaken van de rijkdom van landen .
Het principe (en probleem) van de economie is dat mensen onbeperkte wensen hebben en een wereld van beperkte middelen bezetten. Om deze reden worden de concepten efficiëntie en productiviteit vooropgesteld door economen. Een hogere productiviteit en een efficiënter gebruik van hulpbronnen zouden volgens hen kunnen leiden tot een hogere levensstandaard.
Ondanks deze opvatting is economie pejoratief bekend als de 'sombere wetenschap', een term bedacht door de Schotse historicus Thomas Carlyle in 1849. Hij gebruikte het om de liberale opvattingen over ras en sociale gelijkheid van hedendaagse economen zoals John Stuart Mill te bekritiseren, hoewel sommige bronnen suggereren dat Carlyle eigenlijk de sombere voorspellingen van Thomas Robert Malthus beschreef dat bevolkingsgroei de voedselvoorziening altijd zou overtreffen.
Soorten economie
De economische studie is over het algemeen onderverdeeld in twee disciplines.
- Micro-economie richt zich op hoe individuele consumenten en bedrijven beslissingen nemen; deze personen kunnen een enkele persoon, een huishouden, een bedrijf / organisatie of een overheidsinstantie zijn. Bij het analyseren van bepaalde aspecten van menselijk gedrag probeert de micro-economie uit te leggen dat ze reageren op prijsveranderingen en waarom ze eisen wat ze doen op bepaalde prijsniveaus. Micro-economie probeert uit te leggen hoe en waarom verschillende goederen anders worden gewaardeerd, hoe individuen financiële beslissingen nemen, en hoe individuen het beste handelen, coördineren en samenwerken. De onderwerpen van de micro-economie variëren van de dynamiek van vraag en aanbod tot de efficiëntie en kosten van het produceren van goederen en diensten; ze omvatten ook hoe arbeid wordt verdeeld en toegewezen, onzekerheid, risico en strategische speltheorie.
- Macro-economie bestudeert een algemene economie op zowel nationaal als internationaal niveau. De focus kan een afzonderlijke geografische regio, een land, een continent of zelfs de hele wereld omvatten. Bestudeerde onderwerpen omvatten buitenlandse handel, fiscaal en monetair beleid van de overheid, werkloosheidspercentages, het niveau van inflatie en rentetarieven, de groei van de totale productieoutput zoals weerspiegeld door veranderingen in het bruto binnenlands product (bbp) en bedrijfscycli die resulteren in uitbreidingen, booms, recessies en depressies.
Micro- en macro-economie zijn met elkaar verweven; omdat economen inzicht krijgen in bepaalde fenomenen, kunnen ze ons helpen beter geïnformeerde beslissingen te nemen bij het toewijzen van middelen. Velen geloven dat de basis van de micro-economie van individuen en bedrijven die samen handelen macro-economische fenomenen zijn.
belangrijkste leerpunten
- Economie is de studie van hoe mensen schaarse middelen toewijzen voor productie, distributie en consumptie, zowel individueel als collectief.
- Twee belangrijke soorten economie zijn micro-economie, die zich richt op het gedrag van individuele consumenten en producenten, en macro-economie, die algemene economieën op regionale, nationale of internationale schaal onderzoeken.
- Economie houdt zich vooral bezig met efficiëntie in productie en uitwisseling en gebruikt modellen en aannames om te begrijpen hoe prikkels en beleid kunnen worden gecreëerd die de efficiëntie maximaliseren.
- Economen formuleren en publiceren tal van economische indicatoren, zoals het bruto binnenlands product (BBP) en de consumentenprijsindex (CPI).
- Kapitalisme, socialisme en communisme zijn soorten economische systemen.
Scholen van economische theorie
Er zijn ook scholen voor economisch denken. Twee van de meest voorkomende zijn monetaristen en Keynesianen. Monetaristen hebben over het algemeen een gunstige kijk op vrije markten als de beste manier om middelen toe te wijzen en beweren dat een stabiel monetair beleid de beste manier is om de economie te beheren. De Keynesiaanse benadering daarentegen is van mening dat markten vaak niet goed werken in het toewijzen van eigen middelen en bevordert fiscaal beleid door een activistische regering om irrationele marktschommelingen en recessies te beheren.
Economische analyse verloopt vaak via deductieve processen, inclusief wiskundige logica, waarbij de implicaties van specifieke menselijke activiteiten worden beschouwd in een "middel-doeleinden" -kader. Sommige takken van economisch denken benadrukken empirisme in plaats van formele logica - in het bijzonder macro-economie of Marshalliaanse micro-economie, die proberen de procedurele observaties en falsifieerbare tests te gebruiken die verband houden met de natuurwetenschappen.
Omdat echte experimenten niet kunnen worden gecreëerd in de economie, vertrouwen empirische economen op vereenvoudigende veronderstellingen en retroactieve data-analyse. Sommige economen beweren echter dat economie niet goed geschikt is voor empirisch testen en dat dergelijke methoden vaak onjuiste of inconsistente antwoorden opleveren.
02:08Economie 101
De economie van arbeid, handel en menselijk gedrag
De bouwstenen van economie zijn de studies van arbeid en handel. Aangezien er veel mogelijke toepassingen van menselijke arbeid en veel verschillende manieren zijn om middelen te verwerven, is het moeilijk om te bepalen welke methoden de beste resultaten opleveren.
Economie toont bijvoorbeeld aan dat het voor particulieren of bedrijven efficiënter is om zich te specialiseren in specifieke soorten arbeid en vervolgens te handelen voor hun andere behoeften of wensen, in plaats van alles zelf te produceren wat ze nodig hebben of willen. Het toont ook aan dat handel het meest efficiënt is wanneer gecoördineerd via een ruilmiddel of geld.
Economie richt zich op de acties van mensen. De meeste economische modellen zijn gebaseerd op veronderstellingen dat mensen handelen met rationeel gedrag, op zoek naar het meest optimale niveau van voordeel of nut. Maar natuurlijk kan menselijk gedrag onvoorspelbaar of inconsistent zijn en gebaseerd op persoonlijke, subjectieve waarden (een andere reden waarom economische theorieën vaak niet goed geschikt zijn voor empirisch testen). Dit betekent dat sommige economische modellen onbereikbaar of onmogelijk kunnen zijn, of gewoon niet werken in het echte leven.
Toch bieden ze belangrijke inzichten voor het begrijpen van het gedrag van financiële markten, overheden, economieën en menselijke beslissingen achter deze entiteiten. Zoals het is, zijn economische wetten meestal erg algemeen en geformuleerd door menselijke prikkels te bestuderen: economie kan zeggen dat winsten nieuwe concurrenten stimuleren om bijvoorbeeld een markt te betreden, of dat belastingen de uitgaven ontmoedigen.
Economische indicatoren
Economische indicatoren zijn rapporten die de economische prestaties van een land op een specifiek gebied beschrijven. Deze rapporten worden meestal periodiek gepubliceerd door overheidsinstanties of particuliere organisaties, en ze hebben vaak een aanzienlijk effect op aandelen, vastrentende waarden en forexmarkten wanneer ze worden vrijgegeven. Ze kunnen ook zeer nuttig zijn voor beleggers om te beoordelen hoe economische omstandigheden markten zullen bewegen en om investeringsbeslissingen te sturen.
Hieronder staan enkele van de belangrijkste Amerikaanse economische rapporten en indicatoren die worden gebruikt voor fundamentele analyse.
Bruto binnenlands product (bbp)
Het bruto binnenlands product (bbp) wordt door velen beschouwd als de breedste maatstaf voor de economische prestaties van een land. Het vertegenwoordigt de totale marktwaarde van alle eindproducten en -diensten die in een bepaald jaar of een andere periode in een land zijn geproduceerd (het Bureau of Economic Analysis brengt ook maandelijks een rapport uit tijdens het laatste deel van de maand). Veel beleggers, analisten en handelaren richten zich niet echt op het definitieve jaarlijkse bbp-rapport, maar op de twee rapporten die een paar maanden eerder werden gepubliceerd: het voorschot bbp-rapport en het voorlopige rapport. Dit komt omdat het uiteindelijke BBP-cijfer vaak als een achterblijvende indicator wordt beschouwd, wat betekent dat het een trend kan bevestigen, maar geen trend kan voorspellen. In vergelijking met de aandelenmarkt is het bbp-rapport enigszins vergelijkbaar met de winst- en verliesrekening die een beursgenoteerde onderneming aan het einde van het jaar rapporteert.
Detailhandel
Het detailhandelsrapport, dat halverwege elke maand door het ministerie van Handel wordt gerapporteerd, wordt zeer nauwlettend gevolgd en meet de totale ontvangsten of dollarwaarde van alle in winkels verkochte goederen. Het rapport schat het totale aantal verkochte goederen door steekproefgegevens van detailhandelaren in het hele land te nemen - een cijfer dat dient als een indicatie van het bestedingsniveau van de consument. Omdat de consumentenbestedingen meer dan tweederde van het bbp vertegenwoordigen, is dit rapport zeer nuttig om de algemene richting van de economie te peilen. Omdat de gegevens van het rapport zijn gebaseerd op de verkopen van de vorige maand, is dit een tijdige indicator. De inhoud in het detailhandelsrapport kan boven normale volatiliteit in de markt zorgen en informatie in het rapport kan ook worden gebruikt om de inflatiedruk te meten die de Fed-tarieven beïnvloedt.
Industriële productie
Het industriële productierapport, dat maandelijks wordt uitgegeven door de Federal Reserve, rapporteert over de veranderingen in de productie van fabrieken, mijnen en nutsbedrijven in de VS Een van de nauwlettend in het oog gehouden maatregelen in dit rapport is de capaciteitsbenutting, die een schatting maakt van het aandeel van productieve capaciteit die wordt gebruikt in plaats van stil te staan in de economie. Het verdient de voorkeur dat een land de productie en capaciteitsbenutting op een hoog niveau ziet stijgen. De bezettingsgraad van 82-85 procent wordt doorgaans als "krap" beschouwd en kan de kans op prijsstijgingen of tekorten op de korte termijn vergroten. Niveaus onder 80 procent worden meestal geïnterpreteerd als "speling" in de economie, wat de kans op een recessie kan vergroten.
Werkgelegenheidsgegevens
Het Bureau of Labor Statistics (BLS) geeft werkgelegenheidsgegevens vrij in een rapport genaamd de niet-agrarische loonlijsten, op de eerste vrijdag van elke maand. Over het algemeen wijzen sterke stijgingen van de werkgelegenheid op een voorspoedige economische groei. Evenzo kunnen potentiële contracties op handen zijn als significante dalingen optreden. Hoewel dit algemene trends zijn, is het belangrijk om rekening te houden met de huidige positie van de economie. Sterke werkgelegenheidsgegevens kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat een valuta waardeert als het land onlangs economische problemen heeft doorgemaakt, omdat de groei een teken kan zijn van economische gezondheid en herstel. Omgekeerd kan een hoge werkgelegenheid in een oververhitte economie ook leiden tot inflatie, wat in deze situatie de valuta naar beneden zou kunnen bewegen.
Consumentenprijsindex (CPI )
De consumentenprijsindex (CPI), ook uitgegeven door de BLS, meet het niveau van veranderingen in de detailhandelsprijs (de kosten die consumenten betalen) en is de benchmark voor het meten van inflatie. Met behulp van een mand die representatief is voor de goederen en diensten in de economie, vergelijkt de CPI de prijsveranderingen maand na maand en jaar na jaar. Dit rapport is een van de belangrijkste beschikbare economische indicatoren en de publicatie ervan kan de volatiliteit op de aandelen-, vastrentende en forexmarkten vergroten. Groter dan verwachte prijsstijgingen worden beschouwd als een teken van inflatie, waardoor de onderliggende valuta waarschijnlijk zal depreciëren.
Soorten economische systemen
Economische systemen worden gedefinieerd door de manier waarop dingen worden geproduceerd of door hoe die dingen aan mensen worden toegewezen. In primitieve agrarische samenlevingen hebben mensen bijvoorbeeld de neiging om al hun behoeften en wensen op het niveau van het huishouden of de stam zelf te produceren. Familieleden zouden hun eigen woningen bouwen, hun eigen gewassen verbouwen, hun eigen spel jagen, hun eigen kleding maken, hun eigen brood bakken, enz. Dit zelfvoorzienende economische systeem wordt bepaald door zeer weinig arbeidsverdeling en is ook gebaseerd op wederzijdse uitwisselen met andere familieleden of stamleden. In zo'n primitieve samenleving bestond het concept van privébezit meestal niet, omdat de behoeften van de gemeenschap door iedereen in het belang van allen werden geproduceerd.
Later, toen de beschavingen zich ontwikkelden, ontstonden economieën op basis van productie door sociale klasse, zoals feodalisme en slavernij. Slavernij omvatte productie door tot slaaf gemaakte individuen die persoonlijke vrijheid of rechten misten en bestonden als eigendom van hun eigenaar. Feodalisme was een systeem waarbij een klasse van adel, bekend als heren, alle landen bezat en kleine percelen verhuurde aan boeren om te bewerken, waarbij boeren een groot deel van hun productie aan de heer overhandigden. In ruil daarvoor bood de heer de boeren relatieve veiligheid en zekerheid, inclusief een woonruimte en voedsel om te eten.
Kapitalisme
Het kapitalisme ontstond met de komst van de industrialisatie. Kapitalisme wordt gedefinieerd als een productiesysteem waarbij bedrijfseigenaren (kapitalisten) goederen produceren voor verkoop om winst te maken en niet voor persoonlijke consumptie. In het kapitalisme zijn kapitalisten eigenaar van het bedrijf, inclusief de tools die worden gebruikt voor de productie en het eindproduct. Werknemers worden ingehuurd in ruil voor loon, en de werknemer bezit noch het gereedschap dat hij in het productieproces gebruikt, noch het eindproduct wanneer het voltooid is. Als je in een schoenenfabriek werkt en aan het einde van de dag een paar schoenen mee naar huis neemt, is dat stelen, ook al heb je ze met je eigen handen gemaakt. Dit komt omdat kapitalistische economieën vertrouwen op het concept van privébezit om te onderscheiden wie juridisch wat bezit.
De kapitalistische productie is afhankelijk van de markt voor de toewijzing en distributie van de goederen die voor verkoop worden geproduceerd. Een markt is een locatie die kopers en verkopers samenbrengt en waar prijzen worden vastgesteld die bepalen wie wat krijgt en hoeveel daarvan. De Verenigde Staten en een groot deel van de ontwikkelde wereld van vandaag kunnen worden omschreven als kapitalistische markteconomieën .
Alternatieven voor kapitalisme
Alternatieven voor kapitalistische productie bestaan. Twee van de belangrijkste ontwikkelden zich in de 19e eeuw als reactie op wat werd gezien als misbruik door het kapitalisme.
Socialisme is een productiesysteem waarbij werknemers collectief eigenaar zijn van het bedrijf, de productiemiddelen, het eindproduct en de winst delen - in plaats van ondernemers die particulier eigendom van het hele bedrijf behouden en gewoon werknemers inhuren in ruil voor lonen. Socialistische productie levert vaak winst op en gebruikt de markt om goederen en diensten te distribueren. In de VS zijn werknemerscoöperaties een voorbeeld van socialistische productie georganiseerd onder een breder kapitalistisch systeem.
Communisme is een productiesysteem waarbij privébezit ophoudt te bestaan en de mensen van een samenleving collectief de productiemiddelen bezitten. Communisme maakt geen gebruik van een marktsysteem, maar vertrouwt in plaats daarvan op een centrale planner die productie organiseert (vertelt mensen die in welke functie zullen werken) en goederen en diensten distribueert naar consumenten op basis van behoefte. Soms wordt dit een bevelseconomie genoemd.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.