Hoe lang heeft de VS fiscale tekorten?

De Verenigde Staten begonnen hun geschiedenis met schulden, die na het einde van de revolutionaire oorlog in 1783 meer dan $ 70 miljoen verschuldigd waren aan de Fransen en Nederlanders. Het eerste werkelijke begrotingstekort in het federale grootboek werd echter pas aan het einde van dat decennium gelopen.

Een geschiedenis van begrotingstekorten

In september 1789 onderhandelde Alexander Hamilton, toen-secretaris van de Schatkist, voorwaarden met de Bank of New York en de Bank of North America om $ 19.608, 81 te lenen om tekorten binnen de Amerikaanse begroting aan te pakken.

Het begin van de tekortuitgaven

Hamilton was een sterke voorstander van een grote, krachtige federale overheid, in tegenstelling tot zijn rivaal, Thomas Jefferson. Hij geloofde dat lopende begrotingstekorten het jonge land konden helpen zich te vestigen en wilde actief staatsobligaties uitgeven met inkomsten uit tarieven. Het plan van Hamilton was gebaseerd op de obligaties uitgegeven door de Bank of England na de oprichting in 1694, waardoor Groot-Brittannië tijdens hun conflicten meer geld kon inzamelen dan de Fransen.

De Amerikaanse regering voelde zich vanaf dat moment gemachtigd om te lenen, en na de oorlog van 1812 overschreed de totale overheidsschuld $ 115 miljoen.

Toen de schuld daadwerkelijk werd afbetaald

Andrew Jackson, zevende president van de VS, vond dat tekorten lopen immoreel was en het dragen van schulden de natie verzwakte. Tegen 1835, minder dan zes jaar na zijn aantreden, betaalde Jackson de volledige staatsschuld af door de overheidsuitgaven te beperken en federale landen te verkopen. Dit is de enige keer in de geschiedenis van de VS dat de totale schuld van het land volledig werd afgelost.

De grote depressie- en financieringsoorlogen

Vóór 1930 waren bijna alle begrotingstekorten van de Amerikaanse regering het gevolg van oorlogen. De burgeroorlog creëerde enorme tekorten op de lopende rekening waardoor het land na 1865 meer dan $ 2, 5 miljard moest betalen. De aard van de schulden veranderde na de Grote Depressie en de opkomst van de Keynesiaanse economie.

De mate waarin de Britse econoom John Maynard Keynes de overheidsuitgaven in de 20e eeuw heeft beïnvloed, kan nauwelijks worden overschat. Terwijl zowel de Hoover- als de Roosevelt-overheid openbare werkenprojecten uitbreidde en experimenteerde met fiscale tekorten in het gezicht van de Grote Depressie, was het Keynes die de macro-economische rechtvaardiging gaf voor het runnen van grote begrotingstekorten om de totale vraag te stimuleren en recessies te bestrijden.

De VS liepen ernstige begrotingstekorten op tijdens de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de jaren 1940 creëerden de uitgaven voor de oorlogsinspanning de grootste tekorten als een percentage van het totale bruto binnenlands product of BBP in de Amerikaanse geschiedenis. Een meer terughoudend bestedingsbeleid vond plaats in de jaren 1950 en ging min of meer door tot het begin van de Vietnamoorlog en de Great Society van Lyndon Johnson.

Moderne tekortuitgaven

Sinds 1970 heeft de federale overheid gedurende elk boekjaar vier jaar, van 1998 tot 2001, tekorten gehad. Het effect van deze cumulatieve begrotingstekorten wordt besproken door politieke analisten en economen, maar hun oorsprong is veel minder controversieel.

Sinds de tijd van Alexander Hamilton is de Amerikaanse overheid overgegaan op tekortuitgaven als een manier om oorlogen te financieren, de federale invloed te vergroten en openbare diensten te verlenen zonder belastingen te heffen of bestaande programma's te verlagen.