Moet IRR of NPV worden gebruikt bij kapitaalbegroting?

Bij kapitaalbudgettering zijn er een aantal verschillende benaderingen die kunnen worden gebruikt om een ​​project te evalueren. Elke benadering heeft zijn eigen voor- en nadelen. De meeste managers en leidinggevenden houden van methoden die kijken naar de budgettering en prestaties van een bedrijf, uitgedrukt in percentages in plaats van dollarcijfers. In deze gevallen geven ze de voorkeur aan het gebruik van IRR of het interne rendement in plaats van de NPV of netto contante waarde. Maar het gebruik van IRR levert misschien niet de meest gewenste resultaten op.

Hier bespreken we de verschillen tussen de twee en wat de ene de voorkeur geeft boven de andere.

Wat is IRR?

IRR staat voor intern rendement. Wanneer gebruikt, schat het de winstgevendheid van potentiële investeringen met behulp van een procentuele waarde in plaats van een bedrag in dollars. Het wordt ook wel het verdisconteerde debiet of het economische rendement genoemd. Het sluit externe factoren zoals kapitaalkosten en inflatie uit.

De IRR-methode vereenvoudigt projecten tot een enkel nummer dat het management kan gebruiken om te bepalen of een project economisch levensvatbaar is. Een bedrijf wil misschien doorgaan met een project als de IRR wordt berekend als hoger dan het vereiste rendement van het bedrijf of als het een netto winst over een periode van tijd vertoont. Aan de andere kant kan een bedrijf een project weigeren als het onder dat percentage of rendement daalt of als het een verlies over een periode van tijd projecteert.

Het resultaat is meestal eenvoudig, daarom wordt het nog steeds vaak gebruikt bij kapitaalbudgettering. Maar voor elk project met een lange looptijd, dat meerdere kasstromen heeft met verschillende kortingspercentages of dat onzekere kasstromen heeft - in feite voor bijna elk project - is IRR niet altijd een effectieve meting. Dat is waar NPV binnenkomt.

Wat is NPV?

In tegenstelling tot de IRR wordt de NPV of netto contante waarde van een bedrijf uitgedrukt in dollar. Het is het verschil tussen de contante waarde van de instroom van een bedrijf en de contante waarde van de uitstroom van contanten over een specifieke periode.

NPV schat de toekomstige kasstromen van een bedrijf voor het project. Vervolgens worden deze in contante waarde verdisconteerd met behulp van een disconteringsvoet die de kapitaalkosten van het project en het risico weergeeft. De toekomstige positieve kasstromen van de investering worden vervolgens gereduceerd tot één contant waardecijfer. Dit aantal wordt afgetrokken van het initiële bedrag dat nodig is voor de investering. Kortom, de netto contante waarde is het verschil tussen de projectkosten en de inkomsten die het genereert.

De NPV-methode is inherent complex en vereist veronderstellingen in elke fase, zoals de discontovoet of de waarschijnlijkheid dat de contante betaling wordt ontvangen.

Problemen met IRR

Hoewel het gebruik van één kortingspercentage de zaken vereenvoudigt, zijn er een aantal situaties die voor IRR problemen veroorzaken. Als een analist twee projecten evalueert, die beide een gemeenschappelijke disconteringsvoet, voorspelbare kasstromen, gelijk risico en een kortere tijdshorizon delen, zal IRR waarschijnlijk werken. De vangst is dat kortingspercentages meestal aanzienlijk veranderen in de tijd. Denk bijvoorbeeld aan het gebruik van het rendement op een T-factuur in de afgelopen 20 jaar als een disconteringsvoet. T-facturen voor één jaar keerden in de afgelopen 20 jaar tussen 1% en 12% terug, dus de discontovoet is duidelijk aan het veranderen.

Zonder aanpassing houdt IRR geen rekening met het wijzigen van de kortingspercentages, dus het is gewoon niet voldoende voor langetermijnprojecten met verwachte kortingspercentages.

Een ander type project waarvoor een basis-IRR-berekening niet effectief is, is een project met een combinatie van meerdere positieve en negatieve kasstromen. Overweeg bijvoorbeeld een project waarvoor de marketingafdeling het merk om de paar jaar opnieuw moet uitvinden om op de hoogte te blijven in een trendy markt.

Capital Budgeting: wat is beter, IRR of NPV?

Het project heeft kasstromen van:

• Jaar 1 = - $ 50.000 (startkapitaal)
• Jaar 2 = rendement van $ 115.000
• Jaar 3 = - $ 66.000 aan nieuwe marketingkosten om het uiterlijk van het project te herzien.

In dit geval kan geen enkele IRR worden gebruikt. Bedenk dat IRR de disconteringsvoet of de rente is die nodig is om het project te breken, zelfs gezien de initiële investering. Als de marktomstandigheden door de jaren heen veranderen, kan dit project meerdere IRR's hebben. Met andere woorden, lange projecten met fluctuerende kasstromen en extra kapitaalinvesteringen kunnen meerdere afzonderlijke IRR-waarden hebben.

Een andere situatie die problemen veroorzaakt voor mensen die de IRR-methode verkiezen, is wanneer de disconteringsvoet van een project niet bekend is. Om de IRR te beschouwen als een geldige manier om een ​​project te evalueren, moet deze worden vergeleken met een kortingspercentage. Als de IRR boven de discontovoet ligt, is het project haalbaar. Als dit lager is, wordt het project niet uitvoerbaar geacht. Als een disconteringsvoet niet bekend is of om welke reden dan ook niet op een specifiek project kan worden toegepast, heeft de IRR een beperkte waarde. In dergelijke gevallen is de NPV-methode superieur. Als de NPV van een project boven nul is, wordt het financieel de moeite waard geacht.

NPV gebruiken

Het voordeel van het gebruik van de NPV-methode ten opzichte van IRR met behulp van het bovenstaande voorbeeld is dat NPV zonder problemen meerdere kortingspercentages aankan. De cashflow van elk jaar kan apart worden gedisconteerd van de andere, waardoor NPV de betere methode is.

De NPV kan worden gebruikt om te bepalen of een investering, zoals een project, fusie of overname waarde toevoegt aan een bedrijf. Positieve netto waarden betekenen dat aandeelhouders tevreden zullen zijn, terwijl negatieve waarden niet zo gunstig zijn.

Het komt neer op

Zowel IRR als NPV kunnen worden gebruikt om te bepalen hoe wenselijk een project zal zijn en of het waarde toevoegt aan het bedrijf. Terwijl de ene een percentage gebruikt, wordt de andere uitgedrukt als een dollarcijfer. Hoewel sommigen de voorkeur geven aan IRR als een maat voor kapitaalbegroting, levert dit wel problemen op omdat het geen rekening houdt met veranderende factoren zoals verschillende kortingspercentages. In deze gevallen zou het gebruik van de netto contante waarde voordeliger zijn.